دومین منبع تفسیرى قرآن، رسول خاتم(ص) است، چنان كه در آیات 44 و 64 سوره نحل،129 و 151 سوره بقره، 164 آلعمران، 15 و19 مائده و دیگر آیات آمده است.
از نظرگاه تاریخى نیز شواهد فراوانى در دست است كه رسول خدا(ص) به دنبال قرائت آیات، تفسیر و مقاصد آنها را نیز براى صحابه و بهویژه امیرالمؤمنین(ع)، بیان مىفرمود. روایت عبدالرحمن السلمى (ت 72 ه.ق) از برخى صحابه همچون عثمان و ابن مسعود و دیگران - مبنى بر اینكه یاران پیامبر(ص) هنگام آموزش قرآن، همین كه ده آیه فرامىگرفتند، به آموختن تفسیر آن از رسولخدا(ص) مىپرداختند، آن گاه به سراغ فراگیرى آیات دیگر مىرفتند- (27) مؤید این مدعاست.