llı. ۩✿۩.ıll کوچ غریبانه {ویژه نامه شهادت مظلومانه آقا امام رضا علیه السلام} llı. ۩✿۩.ıll

[صافات]

امام غریب

حنجره نورانى ات، جرعه نوش سم ستم سیه دلان مى شود و طنین هق هق زائرانت تا قیامت، گلوى سوخته ات را یاد مى کند. تنها تو از آن شاخه گل هاى پرپر امامت، سهم دل هاى شکسته این وطنى.
اى امام غریب! فکر پرنده هاى رو به پنجره ات را بخوان که صادقانه و ساده، با ریسمانى درد خود را به ضریحت متصل کرده اند تا بى نوبت ترین طبیب جهان، گوشه چشمى بر خاطر مجروحشان بیندازد.
سلام بر تو اى ستاره سبز سرزمین خراسان که عطر مشک و عنبر جانمازمان را هر وعده بعد از نماز، به یاد تو آه مى کشیم تا صفاى زیارتت، همواره در ذهنمان جارى باشد!
خاطره سوزان
وقتى صداى نقاره غروب هاى صحنت قدم هایم را میخکوب مى کند، فریاد رضا رضا را در متن موسیقى محزون مى شنوم و بغض شکسته ام را تقدیم دیدارت مى کنم.
رضا جان! دانه کدام انگور جرئت یافت که طعم ذلت مأمون را به کام تو بچشاند تا قبله هشتم را در صبر و لبخند خویش بنا کنى؟
امروز، تنها نه خیابان هاى خراسان که تمام رگ هاى عاشقانت، به گلدسته و رواقت ختم مى شود.
خاطره سوزاندن جگرت، تا قیامت از ذهن خاک خراسان بیرون نمى رود.
آهوى دلم دوان دوان مى آید
تو آن جگرسوخته اى که آب را به زائرانش هدیه مى کند؛ زیرا اولاد على علیه السلام از عزیزترین هاى خود مى بخشیدند و من در صحن تو، به دنبال اشاره هایى مى گردم که با آن حرف مى زنى؛ مثل پرواز همان کبوتران که با گندم هاى محبت تو، عمرى است اسیر رهایى در آسمان همجوار تواند.
هر روز به شوق تکرار خاطره تو و آهو، آهوى دلمان از هر جا رمیده مى شود؛ دوان دوان در سایه تو مأوا مى گیرد تا دست تو، مثل ابرى سخاوتمند، بر نیازش ببارد؛ پس اشتیاق تند ما را مجاب کن یا على بن موسى الرضا!
همراه با کبوتران حرمت، محزون و گریان دل را به دور بارگاه تو پر مى دهیم تا با زمزمه ملائک همراه شویم.






رزیتا نعمتى

[mahdy30na]

داغ دلم را تازه میکند این اخر صفر
نمیدانم برای که بسوزد دلم
برای غربت حسن یا رضا که سوخته جگر هر دو از کین عدو با زهر جفا
یا برای خاتم رسول که با رفتن از بین نامردمان اجر رسالت را خوب با اتش دادند.
نمیدانم ....
یا رضا جان خود میدانی که دل میگیرد هوای ان گنبدو بارگاه را
خود امضا کن امدنم را تا بیایم که روز رفتنم بیایی به بالینم.

[خادمه زینب کبری(س)]

حریم عشق در بیان بهجت عارفان

---

زیارت حضرت رضا ـ سلام الله علیه ـ پاداش بی نظیری دارد و زمانی انسان به همه این پاداش ها دست می یابد و زیارت او مقبول خواهد بود که آگاهانه و از سر معرفت به زیارت امام خود بشتابد.

---

از نکته هایی که در این باره سودمند به نظر می رسد، آگاهی از موقعیت برجسته و منزلت ویژه بقعه مبارک امام رضا ـ علیه السلام ـ است. بر طبق روایات معتبر، مرقد مطهر علی بن موسی الرضا ـ علیه السلام ـ بوستان سرسبز و خرمی است از بوستانهای بهشتی، و اگر آدمی بتواند خود را از پلیدی ها و وسوسه های شیطانی رهانیده و روح خود را شکوفا سازد و نفس رابه فضیلت ها و پرستش خدای متعال آرایش دهد، در همین دنیا می تواند عطر دل انگیز بهشتی را از رواق های نورانی و اطراف ضریح که امواج ناپیدا، کرانه انوار معنوی آن را در خود گرفته اند، ببوید و صداهای آن جهانی را بشنود و به طور فشرده دریابد که حرم مطهر رضوی از باغ های خرم و بی نظیر بهشتی است، بلکه به یقین منزلت آن حرم فراتر از آن است؛ چه این که امام رضا ـ علیه السلام ـ جلوه رضوان خدای متعال است و این جلوه به حدی است که باغ های بهشتی در مقابل آن ناچیز می نماید.

در این مجال بر آن شدیم که چگونگی زیارتی با معرفت از حریم امام رضا ـ علیه السلام ـ را از زبان عارف بر حق حضرت ایت الله بهجت بیان کنیم. ایشان می فرماید:

1- زیارت شما قلبی باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهید، اگر حال داشتید به حرم بروید. هنگامی که از حضرت رضا علیه‌السلام اذن دخول می‌طلبید و می‌گویید:

«أ أدخل یا حجة الله: ای حجت خدا، آیا وارد شوم؟»

زیارت امام رضا علیه ‌السلام از زیارت امام حسین علیه ‌السلام بالاتر است، چرا که بسیاری از مسلمانان به زیارت امام حسین علیه ‌السلام می‌روند ولی فقط شیعیان اثنی عشری به زیارت حضرت امام رضا علیه‌السلام می‌آیند.

2- به قلبتان مراجعه کنید و ببینید آیا تحولی در آن به وجود آمده و تغییر یافته است یا نه؟ اگر تغییر حال در شما بود، حضرت به شما اجازه داده است. اذن دخول حضرت سیدالشهداء علیه‌ السلام گریه است، اگر اشک آمد امام حسین علیه ‌السلام اذن دخول داده‌اند و وارد شوید.

اگر حال داشتید به حرم وارد شوید. اگر هیچ تغییری در دل شما به وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست، بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید

3- اگر حال داشتید به حرم وارد شوید. اگر هیچ تغییری در دل شما به وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست، بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید.

4- بسیاری از حضرت رضا علیه ‌السلام سۆال کردند و خواستند و جواب شنیدند، در نجف، در کربلا، در مشهد مقدس- هم همین طور – کسی مادرش را به کول می‌گرفت و به حرم می‌برد. چیزهای عجیبی را می‌ دید.

5- ملتفت باشید! معتقد باشید! شفا دادن الی ماشاء الله به تحقق پیوسته. یکی از معاودین عراقی غده ‌ای داشت و می‌بایستی مورد عمل جراحی قرار می ‌گرفت. خطرناک بود، از آقا امام رضا ـ علیه السلام ـ خواست او را شفا بدهد، شب، حضرت معصومه علیهاالسلام را در خواب دید که به وی فرمود: «غده خوب می‌شود. احتیاج به عمل ندارد!» ارتباط خواهر و برادر را ببینید که از برادر خواسته، خواهر جوابش را داده است.

6- همه زیارتنامه‌ ها مورد تأیید هستند. زیارت جامعه کبیره را بخوانید. زیارت امین الله مهم است. -قلب شما- این زیارات را بخواند. با زبان قلب خود بخوانید. لازم نیست حوائج خود را در محضر امام علیه ‌السلام بشمرید. حضرت می ‌دانند! مبالغه در دعاها نکنید! زیارت قلبی باشد. امام رضا علیه ‌السلام به کسی فرمودند: «از بعضی گریه ‌ها ناراحت هستم!»

7- یکی از بزرگان می‌گوید، من به دو چیز امیدوارم؛ نخست آنکه قرآن را با کسالت نخوانده ‌ام. بر خلاف بعضی که قرآن را آنچنان می‌ خوانند که گویی شاهنامه می ‌خوانند. قرآن کریم موجودی است شبیه عترت. دوم، در مجلس عزاداری حضرت سیدالشهداء ـ علیه السلام ـ گریه کرده ‌ام.

پس از حادثه بمب گذاری در حرم مطهر حضرت رضا علیه‌السلام حضرت به خواب کسی آمدند، سۆال شد.

زیارت امام رضا علیه ‌السلام از زیارت امام حسین علیه ‌السلام بالاتر است، چرا که بسیاری از مسلمانان به زیارت امام حسین علیه ‌السلام می‌روند ولی فقط شیعیان اثنی عشری به زیارت حضرت امام رضا علیه‌السلام می‌آیند

در آن زمان شما کجا بودید؟

فرمودند: کربلا بودم.

این جمله دو معنی دارد:

معنی اول این که حضرت رضا علیه ‌السلام آن روز به کربلا رفته بودند.

معنی دوم یعنی این حادثه در کربلا هم تکرار شده است. دشمنان به صحن امام حسین علیه ‌السلام ریختند و ضریح را خراب کردند و در آنجا آتش روشن کردند!

8- کسی وارد حرم حضرت رضا علیه ‌السلام شد، متوجه شد سیدی نورانی در جلوی او مشغول خواندن زیارتنامه می‌باشد، نزدیک او شد و متوجه شد که ایشان اسامی معصومین – سلام الله علیهم – را یک یک با سلام ذکر می‌فرمایند. هنگامی که به نام مبارک امام زمان ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ رسیدند سکوت کردند! آن کس متوجه شد که آن سید بزرگوار خود مولایمان امام زمان سلام الله علیه و ارواحنا له الفداء است.

9- در همین حرم حضرت رضا علیه ‌السلام چه کراماتی مشاهده شده است. کسی در رۆیا دید که به حرم حضرت رضا علیه ‌السلام مشرف شده و متوجه شد که گنبد حرم شکافته شد و حضرت عیسی و حضرت مریم علیهماالسلام از آنجا وارد حرم شدند. تختی گذاشتند و آن دو بر آن نشستند و حضرت رضا علیه ‌السلام را زیارت کردند. زیارت‌نامه می‌خواندند. همین زیارت‌نامه معمولی را می ‌خواندند! پس از خواندن زیارت‌نامه از همان بالای گنبد برگشتند. دوباره وضع عادی شد و قیل و قال شروع شد. حال آیا حضرت رضا علیه ‌السلام وفات کرده است؟

10- حرف آخر این که: عمل کنیم به هر آنچه که می‌دانیم. احتیاط کنیم در آنچه خوب نمی‌دانیم. با عصای احتیاط حرکت کنیم.

فرآوری: فاطمه زین الدینی

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

---

منابع:

سایت حوزه.

برگی از دفتر آفتاب، رضا باقی زاده.

فضیلت و پاداش زیارت امام رضا علیه السلام، سید علی حسینی.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خورشید به سوگ مصطفی (ص) می گرید
مهتاب به حال مجتبی (ع) می گرید

در مشهد دل چه کربلایی برپاست !
عالم به شهادت رضا(ع) می گرید

[عهد آسمانى]

پیکر نحیف غم، روبه روى سقاخانه «از اشک جارى»، لحظه اى از سوختن باز نمى ایستد. چین هاى ماتم، بر جبین مسجد «بالاسر» و چهره محزون «گوهرشاد» در همسایگى سوز، همه و همه حکایت از فراق خورشید دارند.



امروز، عمارت بلند آوازه توس، غربت است و بر بالاى این بناى شهیر، کبوترى نیست که نالان نباشد. بر بالاى این بناى غریب، آسمان نیز به اشک ریزى ابرها تن داده است. مشهد، شعرهاى «دعبل» را به همراه دارد که هم صدا با رشته هاى روشن باران مى گرید. محفلى از مرثیه است و حرم، با تن پوشى از رنگ هاى عزلت، هم زبان غزل هاى اندوه زاست.
در «بست»ها، جز مقام پرپر عاشقى، تصویر دیگرى چشم ها را پر نمى کند.
در قاب امروز، توس را مى بینیم که زهر، چونان تیغ وحشى بر اندامش وارد آمده است.
عصیان آشکار انگور است و به داغ نشاندن سینه چاکان مسیر رأفت. اُف بر این دنیا که حبّه هاى زهرآلود را کنار امام روشنى ها آورد! آه، اى رقت خراسانى تبار؛ اى توس سر کرده با عشق!
اى انگورهاى نرفته از خاطر!
همراه با زائران بصیرت
سوزان ترین فریاد از جانب دل هاى سوخته عشاق و از سمت زائران درد و امید است که با حنجره بى رمق «صحن»، در این سوگ هم آوا شده اند تا دل بستگى ها به تکثیر برسد. زائران بصیرت، از فرسنگ هاى دور آمده اند تا از نزدیک، فروغ زیباى بهشت را به تماشا بنشینند و دل را در حرم نور، به خلعت توبه آراسته کنند.
اى دل، تو هم بیا به زیارتِ فرشته هاى اشکى که به پابوسِ کفشدارى هاى متبرک آمده اند!
بیا و ببین که چگونه بغض هاى ملتمسِ زائران، در رکعات «بالاسر» فرو مى چکد.
ببین چگونه از هر «السلام علیک»، شعله هاى اشتیاق برخاسته است.
اى دل، بیا به درگاه صبح جاودان سلام کن و بر هشتمین خورشیدِ مهر آیین، درود بفرست.

محمدکاظم بدرالدین

[عهد آسمانى]

امام رضا-ع:

کسی که مصائب مارا به یاد آورد، پس بگرید و بگریاند،

در روزی که چشم ها گریانند(روز حساب)، گریان نخواهد شد.