تكرار هفت مرتبه اي يك ضمير، در آيه اي كوتاه !
آيات قرآن كريم سرشار از نكات ظريف و دقيقي است كه آشنايي با اين نكات نياز به آشنايي با علم بلاغت و البته علوم ديگر مانند ادبيات عرب، صر ف و نحو عربي، تفسير و ... دارد.
يكي از اين نكات در آيه 186 سوره بقره وجود دارد، كه قصد داريم امروز به آن بپردازيم:
در اين آيه با همه اختصارش هفت مرتبه ضمير متكلم (من) تكرار شده، و آيهاى با چنين اسلوب در قرآن کریم، منحصر به همين آيه است:
نكته قابل توجه اين است كه وقتي در عبارتي كلمه يا ضميري تكرار شود، سبب خستگي مخاطب و زايل شدن زيبايي آن مي شود، در صورتي كه در اينجا اينطور نيست و اين از شگفتي هاي كلام وحي است.
آيه 186 بقره:
وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُواْ لِي وَلْيُؤْمِنُواْ بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ
ترجمه آيه:
و چون بندگان من از تو سراغ مرا مىگيرند بدانند كه من نزديكم و دعوت دعاكنندگان را اجابت مىكنم البته در صورتى كه مرا بخوانند پس بايد كه آنان نيز دعوت مرا اجابت نموده و بايد به من ايمان آورند تا شايد رشد يابند
همچنين ذيل آيه 186 سوره بقره در تفسير الميزان نكاتي وجود دارد كه هر يك از آن ها، نشان دهنده شدت عنايت خداوند به دعا و نيايش است.