در زندان‌های رژیم آل‌خليفه چه می گذرد؟ + تصاویر

[نرگس منتظر]

برهنه‌ کردن کامل، تجاوز جنسي، اجبار به نوشيدن ادرار و بلعيدن خلط شکنجه‌گر با غذا، ضرب و شتم ناگهاني در حال خواب، تهديد به تجاوز جنسي به اعضاي خانواده، فحاشي ناموسي، ضرب و شتم با ميله و شلنگ و باتوم برقي از جمله شکنجه‌هاي رايجي است که رژيم آل‌خليفه عليه انقلابيون بازداشت‌شده انجام مي‌دهد.

«شيخ محمد حبيب المقداد» از رهبران معارض بحرينی، در گزارشي مبسوط که از سوي "مركز مطالعات بين‌المللي و راهبردي بحرين" منتشر شد، به بيان متن دادخواست و توصيف شکنجه‌هاي تکان‌دهنده بدنی و روانی مزبور در زندان‌های رژيم آل‌خليفه پرداخته است.

مقدمه مركز
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ إِنَّ النَّاسَ قَدْ جَمَعُوا لَكُمْ فَاخْشَوْهُمْ فَزَادَهُمْ إِيمَانًا وَقَالُوا حَسْبُنَا اللَّـهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ ﴿سورة آل عمران: آية ١٧٣﴾

آنچه در ادامه می‌آید، شهادت‌های شیخ "محمد حبیب المقداد"، از روحانیون بحرینی است که مدتی را تحت ظلم و ستم رژیم آل خلیفه و در زندان‌های این رژیم به سر برده و شاهد و گواهی زنده و عیان بر جنایات آل خلیفه است.

شیخ مقداد از جمله روحانیون بحرینی است که از زمان آغاز انقلاب مردمی بحرین در 14 فوریه 2011 ميلادي در کنار مردم بحرین در اعتراض‌های مسالمت‌آمیز آنها مشارکت داشت و در یکی از همین مشارکت‌ها توسط نیروهای امنیتی و نظامی بازداشت و به زندان افکنده شد.

وی در 19/6/2012 با حضور در یکی از دادگاه‌های رژیم آل خلیفه گوشه‌‌ای از جنایات این رژیم را برملا کرد، به این منظور مرکز تحقیقات بین المللی و استراتژیک بحرین شهادت‌های این شیخ عالی‌قدر را ثبت و جهت برملا کردن بیش از پیش چهره واقعی رژیم منتشر کرد.

مطالب زیر از زبان شیخ مقداد است:

[نرگس منتظر]

شکنجه‌های بدنی، روحی و آزار جنسی

در اين بخش اقدام به تدوين 50 مورد از حالت هاي شكنجه طي دوران بازداشت نموده ام و براي رعايت اختصار مثال هايي از آن را ذكر مي كنم و بقيه موارد در صفحات پيش رو آورده شده است:

1- محروميت از نور به مدت يک هفته؛ كار به جايي رسيد كه در اثر بی‌خوابی روي زمين افتادم.

2- آويزان‌كردن زنداني؛ كه به «الفيلقه» (قپاني) معروف است. در اين نوع شكنجه سر فرد رو به پايين و پاهايش رو به بالا قرار مي گيرد و همانند گوسفند سر بريده شده آويزان مي گردد. در اين حالت اقدام به زدن فرد با استفاده از شلنگ‌هاي پلاستيكي و عصا مي نمايند. اين نوع شكنجه بارها و به مدت‌هاي طولاني روی من صورت گرفت.

3- استفاده از شوك برقي در قسمت هاي حساس بدن كه آثار جسمي و رواني زيادي را در فرد بر جاي مي گذارد كه همچنان با وجود گذشت بيش از پنج ماه آثارش باقي مانده است.

4- زدن ضربه با استفاده از باتوم و شلنگ‌هاي پلاستيكي محكم بر روي سر، پشت، شكم، گونه‌ها و ساير اعضاي بدن كه همچنان آثارش برجاي مانده است.

5- آب دهان انداختن به صورت فرد جهت تحقير او و جلوگیری و ممانعت از پاك كردن آن. همچنين آنها در دهان ما آب دهان می‌انداختند و قبل از خوردن غذا ما را مجبور به بلعيدن آن مي كردند. اين اقدامي بود كه بارها صورت گرفت.

6- ضرب و شتم و دادن فحش هاي بسيار رکیک كه انسان از بيان آنها شرم مي‌كند، فحش‌هايي كه آبرو، شرف، ناموس زندانی (همچون زنازاده) را هتک می‌کند.
پس از شكنجه، زندانيان را وادار به شنيدن اين گونه فحش‌ها مي‌كردند. همچنين از ديگر فحش‌ها مي‌توان به ناسزاگويي عليه دين، مذهب، بي‌احترامي به اعتقادات ديني و توهین به ائمه مسلمانان اشاره کرد.

7- واداشتن زندانیان به بوسيدن كفش هاي آنها و تصاوير سران رژیم.

8- درآوردن همه لباس‌ها و برهنه‌شدن براي مدت طولاني كه بارها رخ داد.

[نرگس منتظر]

مقدمه
خداي تعالي مي فرمايد: «لايحب الله الجهر بالسوء من القول إلا من ظلم»
آقايان محترم، قضات گرامي
سلام عليكم و رحمه الله و بركاته

مسأله‌اي كه مي‌خواهم بيان كنم، تنها جرمي از جرم‌ها و جنايتي از جنايت‌ها نيست، بلكه يك مسأله سياسي صرف است. مسأله مربوط به مردمي مبارز است كه سال‌هاي طولاني براي آزادي، دموكراسي، اجراي عدالت و زندگي با عزت و كرامت مبارزه مي‌كنند.
اتهامات پوچ و اكاذيبي همچون دست‌داشتن در اقدامات تروريستی، خشونت، توطئه و تلاش براي سرنگون‌سازي نظام حكومتي، نمايشنامه‌ها و ستاریوهاي از پیش‌طراحی‌شده و بي‌ارزش و توطئه‌هاي سياسي شكست‌خورده و جنجال رسانه‌اي هستند كه نظام براي تحریف حقایق و مطالبات و خواسته هاي عادلانه و اهداف مشروع ما به آنها پناه مي‌برد.
امروز ما از قضات مي‌خواهيم كه عدالت را اجرا و در قبال مظلومان انصاف به خرج داده و امورات را در مسیر و روند صحيح قرار دهند و درباره مسائل مطرح شده با عدالت، پاكي و بي طرفي كامل برخورد کنند.

براي اين كه حقيقت براي شما در تمامي ابعاد روشن شود و تمام حجت ها و دلایل و برهان‌ها آورده و امور باطل روشن شود، اين صفحات كه حاوي وقايع و خاطرات سرشار از مصيبت و رنج است را به شما ارائه و تقدیم مي كنم تا اين كه شاهد زنده اي بر عمق مصيبت هایی باشید که بر ملت بحرین می‌ گذرد.

سخن ما در اين مطلب شامل محورهاي زير خواهد بود:

1- دستگيري و بازداشت ظالمانه
2- انگيزه هاي واقعي بازداشت
3- دستاویزهای نظام برای متهم کردن معارضان به اتهام هاي باطل
4- شكنجه جسمي، روحي و آزار جنسي
5- محاكمه غيرعادلانه
6- شكنجه گران و جلادها چه كساني بودند
7- ادله ها و شهود مربوط به تجاوزات و اقدامات مربوط به شكنجه
8- فرستاده خاص پادشاه به عنوان شكنجه گر و جلاد
9- پايان

[نرگس منتظر]

دستگيري و بازداشت ظالمانه
نيروهاي وابسته به دستگاه امنیت ملي رژیم بحرین در تاريخ 17/3/2011 به منزل من حمله کرده و درب های خانه را در ساعات پاياني شب شکستند تا مرا دستگير كنند. با توجه به اين كه در آن زمان من در خانه نبودم، آنها نتوانستند مرا بازداشت كنند، اما خانه را بازرسی و تمام وسایل و اسباب آن را زير و رو و برخی وسایل و دارايي هاي شخصي مرا سرقت یا توقيف کردند. پس از آن كه فهميدم در آن شب چه اتفاقي رخ داده، به خانه برنگشتم و مهمان يكي از دوستان در خانه اش شدم.

در تاريخ 1/4/2011 نيمه هاي شب نيروهاي وابسته به دستگاه امنيت ملي آل خلیفه شروع به کوبیدن درب منزلم کردند. حدود 50 خودروي امنيتي مجهز به تمام تجیهزات و سلاح ها اطراف خانه دوستم و خانه هاي اطراف مستقر شده بودند. به طرز رعب آور و وحشتناكی درب هاي منزلي كه من در آن ساكن بودم، را شكستند. در اين هنگام تعداد زيادي از نیروهای امنیتی که نقاب به صورت زده بودند به خانه هجوم آوردند. آنها تمامي درب هاي اتاق ها را شكستند و باعث ايجاد رعب و وحشت در ساكنان خانه و كودكان و سالخوردگان و زنان شدند.

پس از دستگيري بسيار وحشيانه ام تمامي لباس هايم را از تن در آورده و تا جای ممکن به من ناسزا گفتند و با لگد، عصا و باتوم هايي كه در دست داشتند، مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند. سپس مرا به خودرو منتقل كردند، در حالي كه از بدنم خون مي رفت و وضعيت وحشتناكي داشتم. پس از بستن چشم ها و دست هايم به پشت، با استفاده از دست بندهاي آهني دردآور به خودرو منتقل شدم و به سمت ساختمان «القلعه» مربوط به دستگاه امنيت ملي رژیم بحرین منتقل شدم و مرا وارد زندان زيرزميني كردند.

من در اين خصوص به برخي از ملاحظات اشاره مي كنم:
1- عدم وجود حكم دستگيري صادره از دادگاه
2- استفاده از خشونت مفرط، شكنجه و ضرب و شتم در اثناي دستگيري
3- انجام حمله در ساعات آخر شب در حالي كه مردم در خواب بودند (ساعت 2 نيمه شب به من حمله شد).
4- حمله تروريستي به خانه اي كه در آن ساكن بودم و شكستن درب هاي آن، ايجاد رعب و وحشت در ميان زنان، كودكان و ساكنين خانه.
5- انتقال از خانه به زندان با حالتي از رعب، وحشت، ضرب و شتم در حالي كه آنها مي گفتند: «هر جا پنهان مي شدي ما تو را از آن جا خارج مي كرديم».

[نرگس منتظر]

انگيزه هاي واقعی دستگيري من
من پس از بازگشت از تبعيدي 12 ساله به بحرين در سال 2001 به همراه فرزندان ارزشمند وطن، مشاركت هايی در فعالیت هایی اجتماعي و سياسي داشتم، از جمله شاخص ترين اين فعاليت هاي اجتماعي تأسيس انجمن خيريه اي بود كه به امورات يتيمان و فقرا مي پرداخت، انجمني كه «انجمن الزهراء» نام داشت.

من رئيس شوراي مديران آن در سطح فعاليت اجتماعي بودم، در سطح سياسي نيز سهمي در فعاليت های سياسي به طور كلي داشتم كه از جمله مي توان به ايراد سخنراني و برگزاري سمينارهايي اشاره كرد كه در آنها به امور سياسي پرداخته می شد و بر آزادي بيان تأكيد مي گردید.
همچنين من اقدامات و فعاليت هاي سياسي نيز داشتم كه از جمله آنها می‌ توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- امضاي طوماري كه خواهان بازنگری در قانون اساسی و دمكراتيك بحرین توسط هيأتي منتخب بود. من اين طومار را در سال 2005 به سازمان ملل فرستادم، در حالي كه بيش از 83 هزار بحرینی آن را امضا كرده بودند.

2- امضاي طوماري مردمي در سال 2006 كه طي آن تقاضا کنندگان خواهان كناره گيري نخست وزير بحرین و همچنين در اختيار گرفتن قدرت توسط مردم بودند كه بيش از 55 هزار بحرینی آن را امضا كردند.

3- ايراد سخنراني ها و خطابه‌ های ديني و سياسي جهت ایجاد آگاهی و بیداری در مردم و آشنا ساختن آنها با حقوق سياسي‌شان.

4- مشاركت در راهپيمايي ها و تظاهرات مسالمت آميز كه خواستار اصلاحات سياسي بودند.

5- تقاضا براي آزاد سازي زندانيان سياسي و فراهم كردن زمنيه براي آزادي بيان و اقدامات آزاد سياسي.

6- برملا کردن و افشای فساد دستگاه هاي دولتي، سرقت اموال عمومي و اراضي مردم توسط افراد با نفوذ مورد و حمايت رژیم حاكم.

7- درخواست اجراي عدالت اجتماعي و برابري و مساوات میان شهروندان به دور از هرگونه فرقه گرايي، تبعيض طائفه اي و نژادي و مذهبی.

8- دعوت به ايجاد فضا براي آزادي سياسي و اجراي دمكراسي و مشاركت در تصميم گيري، رد ديكتاتوري و استبداد و سياست ظلم و زورگويي.

9- اقدام به ارائه شكايت به دادگاه عمومي عليه وزارت كشور در اعتراض به ستفاده و به کار گیری گلوله هاي ساچمه اي توسط نيروهاي وزارت كشور رژیم بحرین براي سركوب متعرضين و تظاهرات كنندگان مردمي.

10- حضور و مشاركت در تظاهرات و جنبش مردمي در 14 فوريه و ايراد سخنراني در ميدان «اللؤلؤة» [شهدا].

[نرگس منتظر]

شكنجه‌هاي جسمي، رواني و آزار جنسي

در ابتدا به بيان مثال ها و نمونه هايي از اقدامات وحشيانه و غيرانساني مي پردازم كه در زندان «القلعه» وابسته به دستگاه هاي امنيت ملي و زندان "القرين" وابسته به نيروي دفاعي رژیم بحرين علیه من اعمال شد و من خود تمامي اين شكنجه ها را تحمل و لمس كرده‌ام.

1- محروميت از نور به مدت هفت شبانه روز به طور مداوم به طوري كه باعث زمين خوردن فرد مي شد.

2- سر پا ايستادن طولاني تا حدي كه در برخی موارد موجب بیهوشی و از هوش رفتن و غش كردن فرد و زمين خوردن وی مي شد كه براي سر پا نگهداشتن دوباره افراد از ضربات باتوم و لگد استفاده مي‌كردند.

3- آويزان كردن زنداني كه به «الفيلقه» (قپاني) معروف است. در اين نوع شكنجه سر فرد رو به پايين و پاهايش رو به بالا قرار مي گيرد و همانند گوسفند سر بريده شده آويزان مي گردد. در اين حالت اقدام به زدن فرد با استفاده از شلنگ هاي پلاستيكي و عصا مي نمايند. اين نوع شكنجه بارها و به مدت هاي طولاني روی افراد انجام می شد.

4- استفاده از شوك برقي در قسمت هاي حساس بدن كه آثار جسمي و رواني زيادي را روی فرد بر جاي مي گذارد كه در مورد بنده همچنان با وجود گذشت بيش از پنج ماه آثار آن همچنان باقي مانده است.

5- زدن ضربه با استفاده از باتوم و شلنگ هاي پلاستيكي محكم بر روي سر، پشت، شكم، گونه ها و ساير اعضاي بدن كه همچنان آثارش برجاي مانده است.

6- لگد زدن و قرار دادن كفش بر روي سر، صورت و گردن و گاهي دهان و....

7- ضربه زدن به زير پاها با استفاده از باتوم پس از انداختن فرد بر روي زمين و بستن دست ها و پاها و زدن ضربات شديد كه گاهی موارد منجر به خون ريزي شديد مي شد.

8- بستن دست ها به پشت و بستن چشم ها با استفاده از پارچه هايي كه نصف صورت را مي پوشاند كه اين اقدام بارها تكرار مي شد.

9- مجبور نمودن فرد به سر پا ايستادن براي مدت طولاني در حالي كه دست ها بالا قرار گرفته بود و حق حتي لحظه‌اي تماس با ديوار زندان را نداشتیم.

10- ريختن آب سرد بر روي بدن، محل خواب و داخل زندان.

11- آب دهان انداختن بر روي صورت با هدف تحقير و ندادن اجازه براي پاك كردن آن.

12- پس از مجبور کردن ما به باز كردن دهان آب دهان انداختن همراه با خلط در دهان ما مي انداختند و قبل از وعده غذايي ما را مجبور به بلعيدنش مي كردند، اين اقدام بارها صورت مي گرفت.

13- ضرب و شتم و بيان فحش هاي بسيار رکیک كه انسان از بيان آنها خجالت مي كشد، فحش هايي كه آبرو، شرف و ناموس افراد را هتک می کرد ( مانند زنازاده). پس از شكنجه ما را وادار می کردند، این شكنجه ها را به اطلاع دیگر زندانيان حاضر در زندان هاي ديگر برسانیم تا آنها نيز بدانند که با آنان چنين تعاملی صورت خواهد گرفت، از جمله این زندانيان مي توان به «شيخ عبد الجليل مقداد» و «شيخ المحروس» اشاره كرد.

14- واداشتن ما به خودزني و استفاده از عبارت هاي زشتي همچون (من حيوانم، من سگم).

15- فحش‌دادن و ناسزا گفتن به دين و مذهب و بي‌احترامي به اعتقادات و بی‌حرمتی به ائمه(ع) و دادن فحش و ناسزا به آنها.

[نرگس منتظر]

16- فحش‌دادن و ناسزا گفتن به اعتقادات ديني با بيان سخناني همچون (فرزند صيغه‌زاده، چرا به وجود آمديد؟ اي كفار! اي مشركان! اي خائنان و...).

17- واداشتن افراد به بوسيدن كفش‌هاي آنان كه در صورت امتناع از اين امر، ما را مجبور به انجام این کار می کردند و کفش ها را روی سر و داخل دهان ما قرار می دادند.

18- تهديد به قتل و اجراي حكم اعدام. آنها بارها اعلام و تأكيد مي كردند كه اين دفعه با دفعات قبلي تفاوت دارد. آنها مي گفتند: «شما در ماه ژوئيه آينده اعدام خواهيد شد». اینها همگی به نوعی شکنجه های روحی و روانی برای زندانیان به شمار می آمد.

19- لخت و برهنه كردن افراد به مدت طولاني، كه اين اتفاق چندین بار تكرار شد. يك بار در حین دستگيري ام بود كه علي رغم مخالفتم من را لخت نمودند. اين اتفاق چند بار هم در زندان «القرين» رخ داد و اين شيوه يكي از شيوه هاي غالب شكنجه توسط عناصر نظام بود.

20- تهديد به تجاوز به اعضای خانواده و بردن آبرو و هتك حرمت آنها.

21- شكنجه هاي شبانه از طريق ضربه زدن با باتوم بر روي ميله هاي آهني زندان.

22- واداشتن ما براي بوسيدن تصاوير سران رژیم بحرين و عربستان سعودی كه بر روي ديوارهاي زندان چسبانده شده بودند. اين اتفاق چندين بار در روز اتفاق مي افتاد.

23- محدوديت در خصوص رفتن به حمام و دستشويي و در صورت دادت اجازه، زمان كافي براي قضاي حاجت داده نمي شد.

24- واداشتن ما جهت پوشاندن سر و بستن چشم های‌مان با استفاده از لباس و پارچه هنگام رفتن به حمام تا كسي ما را نبيند و ما نيز كسي را نبينيم.

25- عدم اجازه جهت استحمام و نظافت و تعويض لباسي كه حتي به دو هفته یک بار مي رسيد.

26- نگهداري ما در زير نور خورشيد. هنگام بازگشت ما از دادگاه طناب هايي به گردن مان مي انداختند، به طوري كه اين طناب ها مشكلات تنفسي برای ما ایجاد مي کردند، به گونه ای که برخی از زندانیان دچار حالت تهوع و استفراغ مي شدند، این درحالي است كه در تمام طول این مدت دست هاي ما با دست بندهاي فلزي به پشت مان بسته بود.

27- برخوردهاي توأم با قساوت و خشونت در زمان رفتن و يا برگشتن از دادگاه به طوري كه وقتی به زندان و يا دادگاه نظامي منتقل مي شديم، چشم هايمان بسته بود و صورت و سر ما با كيسه هايي پوشانده می شد. این کیسه ها دارای طناب هایی بودند كه آن را به گردن ما می بستند. همچنين دست هاي ما با دست بندهاي آهنين بسته می شد كه عین همين قضایا و شکنجه ها در زمان بازگشت از دادگاه نيز تكرار مي شد.

28- مسخره و تحقيرکردن ما در زمان حضور در اتاق انتظار دادگاه‌هاي نظامي.

29- محروميت از برقراري ارتباط با اعضای خانواده، خويشاوندان و جهان خارج به خصوص در روزهاي اول دستگيري.

30- قرار دادن ما در زندان هاي انفرادي كوچك كه گاهي سه ماه به طول مي کشيد و برخي از زندان ها در زير زمين بودند.

[نرگس منتظر]

31- محروميت از برقراري ارتباط با وكلاء در اثناي تحقيق توسط دستگاه هاي امنيت ملي و دادگاه هاي نظامي.

32- واداشتن ما به امضاي تحقيقات انجام شده توسط دستگاه امنيت ملي بدون آن كه اجازه مطالعه موارد درج شده را داشته باشیم یا از مضمون آن برگه ها اطلاع داشته باشیم.

33- محروميت از خدمات پزشكي و درمانی.

34- تهديد به تجاوز جنسي، به طوري كه برخي از برادران زنداني مورد تجاوز و تعرض جنسي قرار گرفتند كه از جمله این افراد باید از «شيخ...» یاد کرد.

35- شكنجه روحي و روانی ما و ايجاد فضاي وحشتناك و دردآور از صداي زندانيان تحت شكنجه و شنيده شدن فريادها و گريه هاي آنها در اثر شكنجه.

36- محروميت از غذاي كافي كه باعث آسيب جسمي به ما و سوء تغذیه مي‌شد.

37- افسران و نظاميان رژیم حاکم به ما القاء مي كردند كه ما در بحرين نيستيم. آنها به ما مي گفتند كه شما در زندان هاي عربستان سعودی هستيد و احكام سنگيني بر شما اعمال خواهد شد و سپس سرتان با شمشيرهاي تيز قطع خواهد شد.

38- محروميت از پوشيدن لباس گاهی اوقات.

39- ایجاد رعب و وحشت و ترساندن ما از طريق وارد کردن سگ هاي وحشي به سلول های ما همراه با خاموش کردن چراغ ها كه سگ ها پارس كنان و بسیار وحشيانه به زندانيان حمله مي كردند.

40- حمله به منازل و خانواده های افراد بازداشت شده در زمان بازداشت و شكستن درب ها و بازرسي از محتويات خانه.

41- سرقت و مصادره برخي از دارايي ها و اموال افراد بازداشت شده مانند دستگاه هاي رایانه، مبالغ مالي، تلفن همراه و....

42- كشيدن سلاح به روي افراد حین بازداشت و دستگيري و ايجاد وحشت در ميان افراد خانواده اعم از زنان و كودكان.

43- ضرب و شتم ما با دست و باتوم در ساختمان دادگاه نظامي و در روز قرائت حكم. در حالی که ما شعار مي داديم «فرياد، فرياد مردم آزادي مي خواهد». واقعا ضرب و شتم آنها شدید و درآور بود و هيچ یك از ما اين امر مستثني نمي شديم. اين اتفاق در 22/6/2011 درباره من رخ داد.

44- من در بيمارستان «القلعه» نيز مورد ضرب و شتم قرار گرفتم. در حالي كه تحت درمان و در بستر بيماري بودم. آنها از ضرب و شتم و شكنجه من دست برنمي داشتند.

45- حمله به ما شب هنگام در حالي كه در خواب بوديم و ضرب و شتم و شكنجه ما در خواب، این موضوع شخصا براي من اتفاق افتاد. من در خواب بودم كه چندین فرد نقابدار رواندازم را از رويم برداشتند و با ايجاد رعب و وحشت به شدت مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند.

46- هتك حرمت و خوار کردن ما، در حالی که ما جزو علمای بحرین و امامان جماعت مساجد کشور بوده و جايگاه اجتماعي و مذهبی خاصی نزد مردم داشتيم، اما آنها با حالت تمسخر و استهزاء مي گفتند: «تو نماد و الگو هستی؟! تو بازيچه‌اي و كساني كه پشت سرت نماز مي‌خوانند الاغ‌هايي مثل خودت هستند!»

47- عدم دادن اجازه به ما براي انجام شعائر ديني و مذهبی، از جمله در تنگنا قراردادن ما براي خواندن نماز و تلاوت قرآن در روزهاي نخست بازداشت.

48- واداشتن ما به غرغره کردن ادرار در بيمارستان قلعه در زمان درخواست براي آزمايش ادرار.

49- ضربه زدن با لوله هاي سياه بر پشت ما پس برهنه كردن ما.

50- واداشتن ما به انجام كارهاي تند و زننده كه انسان از ذكرشان خجالت مي كشد.

[نرگس منتظر]

دلايل ارائه شده براي متهم‌کردن زندانیان

من براي اثبات بي گناهيم از تهمت‌هاي باطل و ناروا و ادعاهاي واهي تلاش و كوشش زيادي به خرج نمي دادم، زيرا از نظر شرعي و قانوني اين اصل ثابت وجود دارد كه متهم تا زمان اثبات محكوميتش بي گناه است. ما بي گناه بوديم و صرفا با انگيزه هاي سياسي محاكمه مي شديم و به خاطر مواضع ملي گرايانه خودمان مورد انتقام جويي و اتهام واقع مي شديم كه اين اتهامات صرفا اتهاماتي واهی و دروغین بود.


این اتهامات به شیوه های زير به زندانیان وارد می شدند:

1- اتهامات سياسي
بازداشت من براي اولين بار نبود و اتهامات دروغین وارده به من نيز براي اولين بار نبود که به من وارد می‌شدند. من بارها با انگيزه هاي صرفا سياسي دستگير شده بودم. در سال 1991 به دليل ايراد سخنراني و اتهام تحريك مردم بازداشت شدم. بار دیگر در سال 1991 به همان دليل دستگير شدم و براي مدت بيش از 10 سال از بحرین تبعيد شدم. زماني كه در سال 2007 به بحرین بازگشتم، زندان در انتظارم بود. این بار در خصوص قضيه «گروهك الحجيره» با اتهام براندازي نظام حكومتی بازداشت شدم. اما بعد به دلیل عدم وجود دلایل و مستندات کافی جهت اثبات اتهامات وارده بالاجبار از زندان آزاد شدیم. در تاريخ 15/8/2010 بار دیگر به اتهام براندازي رژیم بازداشت شدم و گروه ما «گروه تروريستي» ناميده شد. اين بار نيز رژیم در اثبات اتهامات خود ناكام ماند و ما را در 23/2/2011 آزاد نمود و همان طوري كه روزنامه هاي رسمي اعلام كردند ما در واقع زنداني آزادی بيان بوديم.

آزادي من مدت زمان زيادي به طول نکشید، زيرا توطئه ديگري در انتظارم بود و درب هاي زندان به رويم بر اساس همان اتهامات واهی پیشین بار دیگر باز شد، زيرا عامل اصلي اين اقدامات مشترك و انگيزه هاي روشن و واضح بود.

2- ایراد اتهامات واهی و سناریوهای از پیش طراحی شده

عامل اين اتهامات دستگاه هاي امنيت ملي رژیم بحرین بودند و مجموع اتهاماتي كه به من وارد شد، به حدود 11 مورد می رسيد. زماني كه بررسي يكي از اتهامات به پايان مي رسيد، اتهام ديگري مطرح مي شد كه اين نشان دهنده مكر و حيله گري رژیم حاکم بود.

[نرگس منتظر]

3- اعمال بدترين انواع شكنجه هاي جسمي، روحي و روانی و آزار جنسي و مبالغه در آزار و اذيت كه نشان از كينه ها، نيت هاي بد و اتهامات دروغین نظام داشت.

4- عدم وجود تناسب ميان حكم و اتهامات وارد و مطرح شده.
اتهاماتي كه نظام آنها را مطرح مي كرد با وضعيت شخصي من تناسبي نداشت. براي مثال چگونه اين اتهام با من سازگاري و هماهنگي دارد كه دستور به قطع زبان موذني داده باشم در حالي كه من امام مسجد و خطيب منبر هستم و مردم را به ذكر خدا و پايبندي به اين اصل دعوت مي كنم كه مسلمان كسي است كه مردم از دست و زبانش آسوده باشند. بقيه اتهامات نيز چنين وضعيتي داشتند.

5- صدور احكام ظالمانه
من در خصوص تحمل ظلم و ستم، خشونت و تحقير زندانیان توسط رژیم حاکم ركوردار بودم و مجموع احكام صادره درباره من ساليانه به 96 فقره رسيده است. اما من این سوال را دارم، آيا آنها واقعا جرم هايي هستند كه من مرتكب شده ام؟ من چه جنايتي انجام داده ام كه اين احكام ظالمانه درباره ام صادر شده اند؟

6- ماهيت بازجويي‌هاي انجام شده
در زمان بازداشت روحيه و تمايل به انتقام جویی توسط رژیم نه تنها از من بلکه از تمام زندانیان کاملا روشن و آشکار بود و آنها با مخالفان سياسي با كينه توزي و انزجار بسیار برخورد مي كردند و آنها را به دليل مواضع سياسي شان مورد بازخواست و مجازات قرار مي دادند.

7- مهمترین قربانيان حاضر در زندان‌هاي رژیم
بيش از 50 بحرینی به خاطر من بازداشت شده مورد انواع و اقسام اهانت ها، تحقيرها و شكنجه های وحشيانه قرار گرفتند تا از آنها اعتراف گرفته شود كه شيخ محمد حبيب المقداد تحریک کننده آنها بوده که در اعتراضات علیه رژیم شرکت کنند و آنها حاضر هستند تا در دادگاه این مورد را شهادت دهند.

8- اتهامات بزرگي كه نظام مطرح و مرا به آنها متهم کرد
مدت زماني كه من خارج از زندان سپري كردم، مدت زمان كوتاهي بود و مشخص است كه در زندان از حوادث و جريانات خارج به دور بودم. من در تاريخ 23/2/2011 از زندان خارج شدم، بنابراين چگونه ممكن است در اين مدت زمان كوتاه من مرتکب این همه جرم و جنایت بنابر ادعای رژیم شده ام که با چنین سیلی از اتهامات مواجه شده باشم، تمام اين اتهامات، اتهاماتي هستند که فرد عاقلی و عقل سلیمی نمي تواند، آنها را بپذيرد.