๑۩๑ لذّت طلبي و سعادت جويي انسان ๑۩๑

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

بر اساس بينش اسلامي، كه حيات ابدي و اخروي اصل است و زندگي دنيا مقدمه آن است، اگر چيزي مزاحم با لذّت اخوري و موجب عذاب اخروي باشد ارزش منفي صد در صد دارد و به هيچ وجه تجويز نمي‏شود،


زيرا لذّت محدود قابل مقايسه با عذاب نامحدود نيست علاوه بر اين كه از نظر شدت و ضعف هم قابل مقايسه نيستند.

چنين التذاذاتي است كه از نظر شرع مقدس تحريم شده است.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

بعضي چيزهاست كه انسان را از لذايذ بيشتر آخرت محروم مي‏كند ولي موجب عذاب نمي‏شود اصل ورود در دار سعادت و بهشت مفروض است اما در مراتب نازل بهشت قرار مي‏گيرد و از مراتب عالي‏تري محروم مي‏گردد اين جا هم عقل مي‏گويد كه چنين لذّتي مرجوح است اما نه چنان مرجوحيتي كه موجب حرمت باشد.


چنين التذاذي از نظر فقهي مكروه، يا ترك آن مستحب مي‏شود.


و بالاخره مي‏رسد به اموري كه مزاحم با لذايذ خاص اولياي خدا و انسانهاي متعالي كامل است و افراد عادي استعداد دركش را ندارند و از حد نعمتهاي محسوس بهشت از قبيل خوردنيها و آشاميدنيها خيلي فراتر مي‏رود، و اين جاست كه قرآن كريم مي‏فرمايد:

«فلاتعلم نفس ما اخفي لهم من قرة اعين»7. طبعاً چيزهايي هم كه مزاحم با چنين لذّتها و مقاماتي باشد ارزش منفي خاصي خواهد داشت هر چند شرعاً مباح باشد.

و از اين جا راز امتناع و پرهيز اولياي خدا حتي از التذاذات مباح و تجملات مشروع، روشن مي‏شود.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

پاورقيها:


1 ) سجده (32) آيه17.

2 ) هود (11) آيه108.

3 ) همان آيه106. 5 ) بلد (90) آيه4. 7 ) سجده (32) آيه17.

4 ) نحل (16) آيه97. 6 ) اعلي(87) آيه17.

-------------------------------------------------------------------------------------------

منبع:ماهنامه پاسدار اسلام ، شماره 179

[p30webhosting]

واقعا حقیقته