۱۴۲) سَیَقُولُ السُّفَهاءُ مِنَ النَّاسِ ما وَلاَّهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِی كانُوا عَلَیْها قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ.
۱۴۲) به زودی مردم كم خرد خواهند گفت : «چه چیز آنان را از قبله ای كه بر آن بودند رویگردان كرد؟» بگو: «مشرق و مغرب از آن خداست ؛ هر كه را خواهد به راه راست هدایت می كند.»
زمانی كه پیامبر در مكهٔ معظمه بود امر خداوند بر آن تعلق داشت كه آن حضرت به جانب بیت المقدس نماز بخواند و ایشان سیزده سال به این قسم نماز می گزاردند و وقتی وارد مدینه شدند تا هفده ماه به جانب بیت المقدس نماز می خواندند تا آنكه جمعی از متمردین یهود گفتند: والله محمد نمی داند چطور نماز بخواند. رو به قبلهٔ ما نماز می گزارد و به طریقهٔ ما عبادت می كند. این خبر چون به گوش پیامبر رسید ناراحت شدند و قبلهٔ آنها را اكراه داشتند و متمایل به كعبه گردیدند تا آنكه جبرئیل نازل شد و آن حضرت به او فرمود: دوست داشتم كه خداوند قبلهٔ مرا از بیت المقدس به كعبه تحویل نماید چون از شماتت یهود ناراحت هستم. جبرئیل عرض كرد: از خداوند مسئلت نما كه قبله را به جانب مكه تغییر دهد خداوند خواهش تو را رد نمی نماید و آن حضرت دعا نمود و جبرئیل صعود كرد و بلافاصله هبوط نمود و آیات تحویل قبله را ابلاغ كرد. بعد از آن یهود اعتراض دیگری كردند و گفتند: ما چگونه اطمینان به گفتار و كردار چنین كسی داشته باشیم كه چهارده سال به طرفی نماز بخواند بعد معلوم شود بر باطل نماز خوانده. شاید چهارده سال دیگر هم به جانب كعبه نماز بگزارد بعد بگوید این هم باطل بوده. پیامبر در جواب فرمود: آن باطل نبوده و این هم باطل نیست بلكه هر دو حق است و هر دو طبق حكمت و مصلحت تام و تمام بوده.