جعفر کذاب که بود؟

[محامین * یالثارات الحسین *]

جعفر، عموی حضرت مهدی(عج) بود.

او بعد از شهادت امام حسن عسکری(علیه السلام) به دروغ خود را جانشین و وارث امام عسکری(ع) معرفی کرد.

ولی هنگامی که می خواست بر بدن مبارک امام حسن عسکری(ع) نماز بخواند، وقتی می خواست تکبیر بگوید، ناگهان کودکی زیبا و پیچیده موی بیرون آمد و ردای جعفر را کشید و گفت: «ای عمو! عقب بایست، که من سزاوارترم بر نماز بر پدرم»

امّا جعفر توانست میراث آن حضرت را به یغما ببرد.



از این روست که امام حسین(علیه السلام) فرمود:

«قائم این امت، همان نهمین از فرزندان من است، و اوست که غایب می شود و اوست که میراثش تقسیم می شود درحالی که زنده است.»




منبع: کمال الدین، ج1

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

جعفرکذاب
جعفر بن علی معروف به جعفر کذاب، پسرحضرت امام هادی علیه السلام بود و در سال 226 به دنیا آمد. او مردی عیاش و نااهل وشرابخوار و از مدعیان امامت بود.
پس از شهادت پدرش ادعای امامت کرد ولیحضرت امام حسن عسگری علیه السلام اجازه هیچ‌گونه خودنمایی را به او نداد تا این که پس از شهادت امام حسن عسگری علیه السلام و آغازغیبت صغری امام مهدی، او فرصت یافت دوباره ادعای امامت کند و با دروغ، جمعی را به گمراهی بکشاند و از این رو به جعفر کذاب شهرت یافت.

حضرت امام سجاد علیه السلامدرباره ملقب شدن امام ششم به«صادق» فرمود:«از نسل پنجم او مردی به نام جعفر متولد می‌شود که به دروغ ادعای امامت می‌کند، و نامش جعفر کذاب است، از این رو به امام ششم، جعفر صادق لقب داده اند

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

پس از شهادت امام حسن عسگری، جعفر مأموران حکومت ستمگر عباسی را جهت تفتیش وتفحص از منزل امام و پیدا کردن امام زمان علیه السلام به سرای امام برد. هنگامی که پیکر مطهر امام عسگری علیه السلام را کفن نموده و در تابوت نهاده بودند، جعفر کذاب پیش رفت تا بر جنازه امام نماز بگزارد، اما وقتی خواست تکبیر بگوید، ناگاه کودکی گندمگون و سیاه موی پیش آمد، او را کنار زد و بر پیکر مطهر امام نماز گزارد.
مورخین درباره‌ی او دو نظر دارند. عده‌ای بر این باورند که وی تا پایان زندگی بر دعوی دروغین خود پای فشرد و همچنان خود را امام می‌دانست، اما برخی دیگرمی‌گویند که وی از دعوی خود دست کشید و توبه کرد، و شیعیان نیز نامش را از جعفرکذاب به جعفر تائب برگرداندند.

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

در روایتی ازمحمدبن عثمان عمری، نائب خاص امام زمان علیه السلام، آمده است که امام دوازدهم درتوقیعی به توبه‌ی او اشاره نموده و فرموده است که راه جعفر راه برادرانیوسف است که سرانجام توبه کردند.

جعفر با وجود عمر کوتاهی که داشت، فرزندان زیادی داشت و به ابوالکراین (پدر فرزندتان بسیار) مشهور بود. او سرانجام در سال 271قمری درسامراء درگذشت.

منابع:
دایره المعارف تشیع ج 5؛ قاموس الرجال ج 2؛ المعارف والمعاریف ج 2؛ دایره المعارف الشیعه العامه، ‌ج 7