◆☼◆☼◆ چرا به دهه پیروزی انقلاب ایام الله می گوئیم؟◆☼◆☼◆

[خادمه زینب کبری(س)]

امام امت قدس سره از 22 بهمن همچون 15 خرداد، 17 شهريور، 12 فروردين و ... به عنوان «ايام الله‏» ياد كردند. و درباره چنين ايامى فرمودند: «بر ملت‏شريف ماست كه اين ايام الله را - كه هديه‏هايى از عالم غيب ربوبى است - با جان و دل حفظ و با چنگ و دندان نگهدارى كنند» . (1)

علامه طباطبايى در تفسير گران‏قدر الميزان مى‏نويسند: «با اين كه تمام روزها و تمام چيزها از آن خداى متعال است، ولى اختصاص دادن روزهايى به نام «ايام الله‏» يا يوم الله به خاطر آن است كه فرمان و امر خدا در آن روزها چنان آشكار است كه براى فرمان جز خدا، هيچ گونه ظهورى باقى نمى‏ماند، ايام الله زمان‏ها و شرايطى است كه فرمان خدا و آيات و نشانه‏هاى وحدانيت و سلطه الهى آشكار شده، يا مى‏شود;

مثل روز مرگ كه قدرت و سلطه «آخرت‏» در آن روز آشكار مى‏شود و اسباب دنيوى از تاثير مى‏افتد، يا روز «قيامت‏» كه هيچ كس براى ديگرى مالك هيچ چيز نيست، و در آن روز فرمان از آن خداست. يا مثل ايامى كه خداوند در آن‏ها قوم «نوح‏» ، «عاد» و «ثمود» را به هلاكت رسانده، كه در امثال اين گونه روزها، قهر و غلبه الهى آشكار شده و معلوم مى‏گردد كه تمامى عزت متعلق به خدا است.

ممكن است كه منظور از ايام الله ايامى باشد كه نعمت‏هاى خداى متعال آشكار است; مثل روز خروج نوح و اصحابش از كشتى با سلام و سلامتى و بركت‏هاى الهى يا روز نجات دادن ابراهيم از آتش يا غير اين‏ها ... از حوادث و ايامى كه جز به خدا نمى‏توان به ديگرى نسبت داد، اين‏ها روزهاى خاص خدائى (ايام الله) است ...» . (2)

پس ايام الله روزهاى بزرگ و تاريخى و سرنوشت‏سازى است كه در تاريخ يك ملت‏يا در سرنوشت‏يك نسل يا كلا در سرگذشت «انسان‏» پيش مى‏آيد.
گاهى به صورت نعمتى بزرگ و گاهى به صورت عذابى عظيم و دردناك كه حتى منجر به زوال يك ملت گشته و نام «عذاب استيصال‏» به خود مى‏گيرد.

علامه طباطبايى رحمه الله در جاى ديگر مى‏فرمايد: «ايام الله ايامى است كه هيچ حكومت و سلطه‏اى نيست، مگر براى خدا، مثل روز مرگ، برزخ، روز قيامت و روز عذاب استيصال ...» . (3)

[خادمه زینب کبری(س)]

ايام الله در روايات

در روايات متعددى، به روز مرگ، قيامت و روز قيام حضرت مهدى - عجل الله تعالى فرجه - ايام الله اطلاق شده است.

از امام باقر عليه السلام چنين نقل شده است كه فرمود:
«ايام الله، يوم يقوم القائم عليه السلام، و يوم الكرة، و يوم القيامة; (4)
ايام الله روز قيام حضرت مهدى موعود عليه السلام، روز رجعت و روز قيامت است.»

در تفسير على بن ابراهيم نيز روايتى بدين مضمون نقل شده، ولى به جاى كلمه «الكرة‏» «يوم الموت‏» آمده است. (5)

ابن ابى‏الحديد مى‏نويسد: «ايام الله، هم ايام «انعام‏» است و هم ايام «انتقام‏» تا بدين وسيله «رغبت‏» و «ترس‏» ايجاد شود» . (6)

22 بهمن نيز يكى از روزهايى است كه خداوند متعال نعمت‏بزرگ پيروزى را به ملت‏به پاخاسته ايران اسلامى عطا فرمود و به فرموده امام امت از ايام الله گرديد.
ملتى كه سال‏هاى سال زير چكمه‏هاى حكام جور و دژخيمان خودفروخته، آخرين نفس‏هاى حيات خود را مى‏كشيد، خداوند متعال با برانگيختن رهبرى فرزانه و بى‏نظير روح تازه‏اى در آن‏ها دميد و با حركتى يك پارچه و پرخروش، با سلاح ايمان و رهبريت روح خدا در مقابل طاغوتيان تا دندان مسلح ايستادند و لطف بزرگ الهى و نعمت پيروزى را نصيب خود گردانيدند.

يادآورى ايام الله

«و لقد ارسلنا موسى باياتنا ان اخرج قومك من الظلمات الى النور و ذكرهم بايام الله ..» . (7)

ما موسى را همراه با نشانه‏ها و آيه‏هايمان فرستاديم (و دستور داديم) قوم خودت را از ظلمت‏ها به سوى «نور» بيرون آر، و آنان را به ياد ايام الله بينداز.» يادآورى روزهاى بزرگ (اعم از روزهاى پيروزى يا روزهاى سخت) نقش مؤثرى در بيدارى و هوشيارى ملت‏ها دارد. بدين جهت اميرالمؤمنين عليه السلام در نامه‏اى به «قثم بن العباس‏» كه كارگزار وى در مكه است چنين مى‏نويسد: «براى مردم حج را بر پاى دار، و آنان را به ياد «ايام الله‏» بينداز» . (8)

امام خمينى قدس سره مى‏فرمايد: «تذكر به «ايام الله‏» كه خداوند متعال به آن امر فرموده است، انسان ساز است. قضايائى كه در ايام الله رخ داده است، براى تاريخ و انسان‏ها در طول تاريخ آموزنده و بيدار كننده است. حوادث بزرگ تاريخ كه قرآن مجيد هم از بعضى از آن‏ها ياد كرده است، سرمشقى پربركت‏براى ساختن جامعه‏ها و اشخاص و جامعه عصر ما كه عصر انقلاب است و در كشور ايران كه كشور انقلاب و شاهد بسيارى از حوادث بزرگ كه بايد آن‏ها را ايام الله محسوب كنيم و به ذكر آن‏ها و تذكر آن ايام بپردازيم كه براى ملت قهرمان و مجاهدان سلحشور، درس انقلاب است‏» . (9)

در اين آيه شريفه خداوند متعال، بعد از اين كه حضرت موسى عليه السلام را مامور مى‏سازد تا ايام الله را يادآورى كند، يك نمونه از ايام الله; يعنى، روز نجات بنى‏اسرائيل از چنگال فرعونيان را يادآورى مى‏فرمايد:
«اذ انجاكم من آل فرعون‏»

با اين كه در تاريخ بنى‏اسرائيل، روزهاى بزرگى كه خداوند در پرتو هدايت‏حضرت موسى عليه السلام به آن‏ها نعمت‏هاى بزرگ عطا فرمود، فراوان بود، ولى ذكر «روز نجات‏» در اين آيه، حاكى از اهميت فوق العاده استقلال و آزادى از چنگال فرعونيان مى‏باشد. (10)

روز 22 بهمن 57 نيز روز نجات ملت ايران از چنگال طاغوتيان زمان، روز آشكار شدن نعمت‏بزرگ الهى; يعنى، استقلال و آزادى بود.

اين مسلم است كه هر ملتى تا از وابستگى‏ها نجات پيدا نكند و از چنگال اسارت و استثمار آزاد نشود، نمى‏تواند نبوغ و استعداد خود را آشكار سازد و در راه «الله‏» كه راه مبارزه با هر گونه شرك و ظلم و بيدادگرى است، گام نهد.

[خادمه زینب کبری(س)]

يادآورى 22 بهمن

يادآورى يوم الله 22 بهمن; يعنى، يادآورى رشادت‏ها و فداكارى‏ها و شهادت طلبى‏هاى ملتى منسجم و خداجوى و پيرو ولايت و رهبرى كه با ايثار خون خود ثابت كرد كه «خون بر شمشير و حق بر باطل پيروز است.» يادآورى 22 بهمن; يعنى، يادآورى تجلى حكومت الله در روى زمين، روزى كه برنده‏ترين سلاح معنوى; يعنى، ايمان، پيروزى آفريد.

روزى كه كلمه توحيد در وحدت كلمه به دست آمد و در نتيجه اعتصام به «حبل الله‏» رژيم ستمشاهى دوهزار و پانصد ساله طاغوتيان به زباله دانى تاريخ سپرده شد و ثابت كرد آواى «الله اكبر» از رگبار «مسلسل‏» قوى‏تر و نيرومندتر است.
22 بهمن به ما آموخت كه در مبارزه با دشمنان اسلام، فقط بايد بر خدا تكيه داشت گرچه دست از سلاح تهى باشد. و وابستگى به شرق و غرب هرچند به سلاح‏هاى مدرن مجهز باشند، در برابر نيروى هماهنگ مردمى كه با سلاح ايمان مبارزه مى‏كنند، بى‏اثر است.

تداوم 22 بهمن

تداوم پيروزى‏ها، حاصل تداوم رمزهاى پيروزى است. زيرا هرگز خداوند متعال نعمتى را كه به قومى عطا فرمود، از آن‏ها باز پس نمى‏گيرد، مگر آن‏ها خود از نگهدارى آن دست‏بر دارند.

«... ان الله لا يغير ما بقوم حتى يغيروا ما بانفسهم...» ; (11)
«خداوند سرنوشت هيچ قوم (و ملتى) را تغيير نمى‏دهد، مگر آن كه آنان آنچه را در خودشان است، تغيير دهند.»

«ان الله لم يك مغيرا نعمة انعمها على قوم حتى يغيروا ما بانفسهم ...» ; (12)
«خداوند هيچ نعمتى را كه به گروهى داده، تغيير نمى‏دهد، جز آن كه آن‏ها خودشان را تغيير دهند.»

پيروزى شكوهمند 22 بهمن 57، حاصل عوامل بسيارى است كه مهم‏ترين آن‏ها عبارتند از:

1- ايمان به خداوند متعال
2- رهبرى روحانى متقى و فقيه آگاه; امام خمينى رحمه الله
3- اتحاد و همبستگى همه، اقشار ملت.
4- استقامت و پايدارى در راه خدا، تحمل مشكلات و ... بر هيچ كس پوشيده نيست كه جمع شدن اين عوامل در ملتى موجب نزول تاييدات غيبى الهى گرديده و پيروزى آن‏ها بر دشمنان حتمى مى‏شود.

خداوند متعال مى‏فرمايد:
«ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكة الا تخافوا و لا تحزنوا و ابشروا بالجنة التى كنتم توعدون‏» ; (13)

«به يقين كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداوند يگانه است، سپس استقامت كردند، فرشتگان بر آنان نازل مى‏شوند كه! نترسيد و غمگين مباشيد و بشارت باد بر شما به آن بهشتى كه به شما وعده داده شده است.»

[خادمه زینب کبری(س)]

امام امت در وصيت‏نامه سياسى الهى خود چنين نوشتند: «اين انقلاب بزرگ كه دست جهان خواران و ستمگران را از ايران بزرگ كوتاه كرد، با تاييدات غيبى الهى پيروز گرديد ... بى‏ترديد رمز بقاى انقلاب اسلامى همان رمز پيروزى است و رمز پيروزى را ملت مى‏داند و نسل‏هاى آينده در تاريخ خواهند خواند كه دو ركن اصلى آن انگيزه الهى و مقصد عالى حكومت اسلامى و اجتماع ملت در سراسر كشور با وحدت كلمه براى همان انگيزه (14) » مى‏باشد.

مقام معظم رهبرى، حضرت آية‏الله العظمى خامنه‏اى، دامت‏بركاته در اين باره چنين فرمودند: «اولا، روز 22 بهمن سال 1357 يك روز بريده از قبل نبود، آنچه در آن روز اتفاق افتاد محصولى بود از تلاش همه جانبه‏اى كه در طول سال‏هاى متمادى قبل از آن انجام گرفته بود و اين تلاش از سوى همه قشرهاى اين كشور بود.

ثانيا، آن چيزى كه قشرهاى كشور ما را به هم مربوط مى‏كرد براى اين مبارزه، ايمان اسلامى بود و لذا مبارزه در طول سال‏هاى پيش از 22 بهمن 57 در مسجدها و حسينيه‏ها و مجالس سخنرانى و در حوزه علميه قم و بعضى ديگر از حوزه‏ها جلوه مخصوصى داشت، اين‏ها در حقيقت كانون‏هاى اصلى مبارزه بود.

ثالثا، اين مبارزه حول يك محور رهبرى مشخص و قاطعى جريان داشت كه در طول دوران تاريخ ما از بعد از اسلام تا اين روزگار، ملت ما چنين رهبرى به خود نديده بود.

رابعا، مردم بر اثر آن ايمان و آن رهبرى بر اثر آنچه شنيده بودند و معتقد شده بودند در صحنه مبارزه از همه امكاناتشان براى پيروزى بر دشمن استفاده كردند ... كسانى كه در مبارزه بودند، حاضر بودند براى خود سختى و ناراحتى را قبول كنند و نيروى خود را صرف مبارزه كنند» . (15)

تا زمانى كه ملت ايران همچون 22 بهمن 57، از خودخواهى‏ها و خودمحورى‏ها فاصله گرفته، دست در دست هم با همدلى و اتحاد در سايه ايمان و توكل به خداوند متعال به رهبرى مقام معظم رهبرى كه برترين و بهترين شاگرد بنيانگذار جمهورى اسلامى و مجرى فرامين الهى امام امت مى‏باشد، در راه به ثمر رساندن مقصد الهى انقلاب قدم بردارند و در اين راه استقامت نموده، در مقابل دشمنان اسلام و ايران تا پاى جان بايستند، و فريب نيرنگ‏هاى رنگارنگ آن‏ها را نخورده، مجذوب فرهنگ مبتذل آن‏ها نگردند، نعمت پيروزى انقلاب اسلامى پابرجا و مستدام خواهد بود و تمام توطئه‏ها و نقشه‏هاى شوم آن‏ها بر ضد جمهورى اسلامى و ملت‏شريف ايران، نقش برآب مى‏شود و حاصلى جز رنج و زبونى خودشان در پى نخواهد داشت و هر روز عزت و سرفرازى و بالندگى ايران اسلامى بيشتر آشكار خواهد شد.

[خادمه زینب کبری(س)]

اتحاد و همبستگى

همان گونه كه بيان شد پيروزى انقلاب شكوهمند اسلامى ايران عوامل زيادى داشت، سخن گفتن پيرامون همه آن‏ها مجالى ديگر مى‏طلبد. ما در اين‏جا فقط به يكى از مهمترين آن‏ها اشاره مى‏كنيم. و آن اتحاد و همبستگى همه اقشار ملت‏براى انجام مقصد الهى و مقدس انقلاب; يعنى، از بين بردن طاغوت و تشكيل حكومت اسلامى براى تحقق حق و عدالت در جامعه بود.

هيچ كس ترديد ندارد كه اتحاد و همدلى معجزه مى‏آفريند و بزرگترين موانع راه ترقى و پيشرفت را از سر راه بر مى‏دارد. و قوى‏ترين دشمنان را نابود مى‏سازد.

مورچگان را چو بود اتحاد
شير ژيان را بدرانند پوست

خداوند متعال مى‏فرمايد:
«و اعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا» ; (16)
«به ريسمان الهى چنگ بزنيد و هرگز از يكديگر جدا نشويد و تفرقه نداشته باشيد.»
«و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ريحكم‏» ; (17)

«اختلاف و كشمكش نكنيد كه سست مى‏شويد و دولتتان از بين مى‏رود.»
اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏فرمايد:
«و الزموا السواد الاعظم فان يد الله مع الجماعة و اياكم و الفرقة! فان الشاذ من الناس للشيطان كما ان الشاذ من الغنم للذئب ...; (18)

همگام با توده عظيم مردم (كه پيرو سلطان عادل) هستند، باشيد، زيرا دست (عنايت و كمك) خداوند با جماعت است و از جدائى و مخالفت‏بر حذر باشيد. زيرا جدا شدن از جماعت (حق) طعمه شيطان شدن است چنانكه گوسفندى كه از گله جدا شود، خوراك گرگ خواهد شد.»

و اين اتحاد وقتى ثمربخش است كه با همدلى همراه باشد.
اميرالمؤمنين عليه السلام مى‏فرمايد:

«انه لا غناء في كثرة عددكم مع قلة اجتماع قلوبكم ...; (19)
در زيادى تعداد شما بى‏نيازى نيست [و اين زيادى تعداد ثمربخش نخواهد بود] در صورتى كه اجتماع دل‏هاى شما اندك باشد.» بدين جهت امام امت قدس سره و رهبر معظم انقلاب همواره مردم را به وحدت كلمه دعوت كرده‏اند و آن‏ها را از تفرقه و جدايى برحذر داشتند.

اما سنت و روش فرعون‏ها و طاغوت‏ها در طول تاريخ اين است كه مردم را به دسته‏هاى مختلف تقسيم مى‏كنند و بين آن‏ها اختلاف مى‏اندازند و آن‏ها را به استضعاف مى‏كشانند تا قدرت قيام و ايستادن در مقابل آن‏ها را نداشته باشند و آن‏ها بتوانند سلطه ظالمانه خود را بر مردم حفظ كنند.

خداوند متعال مى‏فرمايد:
«ان فرعون علا في الارض و جعل اهلها شيعا يستضعف طائفة منهم ...» ; (20)
«فرعون در زمين برترى جويى كرد و اهل آن را به گروه‏هاى مختلفى تقسيم نمود، گروهى را به ضعف و ناتوانى مى‏كشاند ... .»

فرعون براى استحكام بخشيدن به سلطه‏اش چند اقدام كرد، كه مهم‏ترين آن، اين بود كه مردم مصر را دو دسته كرد: به دسته اول; يعنى، قبطيان كه بوميان و درباريان فرعون بودند، تمام وسايل رفاهى و كاخ‏ها و ثروت‏ها را مى‏داد.

ولى دسته دوم كه «سبطيان‏» يعنى، مهاجران بنى‏اسرائيل بودند و آن‏ها را به صورت بردگان و كنيزان خود درآورده بودند، فقر و محروميت‏سراسر وجودشان را فرا گرفته بود و سخت‏ترين كارها بر دوش اين‏ها بود.

بايد توجه داشت كه اين سنت وحشتناك، مخصوص فرعون در زمان حضرت موسى عليه السلام نبود، بلكه همه طاغوتيان از اين روش و تز «تفرقه بينداز و حكومت كن‏» ساليان درازى بر توده‏هاى مردم حكومت كرده‏اند.

از امام زين العابدين عليه السلام چنين نقل شده است كه فرمود:
«و الذى بعث محمدا بالحق بشيرا و نذيرا، ان الابرار منا اهل البيت و شيعتهم بمنزلة موسى و شيعته، و ان عدونا و اشياعهم بمنزلة فرعون و اشياعه; (21)

سوگند به آن كسى كه حضرت محمد صلى الله عليه و آله را به حق بشير و نذير مبعوث گردانيد، ابرار و خوبان از ما اهل بيت و شيعيانشان به منزله موسى و شيعه او مى‏باشند و دشمنان ما و پيروان آن‏ها به منزله فرعون و پيروان او مى‏باشند.»

پس بايد بيدار بود تا دوباره دشمنان سيلى خورده اسلام با استفاده از اين روش بين مردم ايران اختلاف ايجاد نكنند و راه نفوذ و سلطه آن‏ها باز نشود.

[خادمه زینب کبری(س)]

پى ‏نوشت‏ها:

1) پيام امام خمينى رحمه الله به مناسبت‏سالگرد 15 خرداد سال 1360.
2) تفسير الميزان، ج 12، ص 18.
3) همان، ج 18، ص 164، ذيل آيه 14 از سوره جاثيه.
4) تفسير نور الثقلين، ج 2، ص 526.
5) همان، : «قال: ايام الله ثلاثة: يوم القائم - صلوات الله عليه - و يوم الموت، و يوم القيامة; «ايام الله‏» سه روز است، روز ظهور حضرت قائم عجل الله تعالى فرجه و روز مرگ و روز قيامت.»
6) شرح نهج‏البلاغه، ابن ابى‏الحديد، ج 18، ص 31.
7) ابراهيم/ 5.
8) شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 18، ص 30.
9) صحيفه نور، ج 17، ص 11، از پيام امام رحمه الله در تاريخ (17/6/61) .
10) ر.ك، تفسير نمونه، ج 10، صص 276 و 277.
11) رعد/ 11.
12) انفال/ 52.
13) فصلت/ 30.
14) وصيت‏نامه سياسى الهى امام خمينى، صص 8- 7.
15) ر.ك: در مكتب جمعه، جلد ششم، صص 77 و 78.
16) آل عمران/ 103.
17) انفال/ 46.
18) نهج البلاغه، خطبه 127.
19) همان، خطبه 119.
20) قصص/ 4.
21) مجمع البيان، ج 7، ص 239.

احمد محيطى اردكانى