بسم الله الرحمن الرحیم
پیامبر اکرم صلوات الله علیه:
يَخرُجُ ناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَيُوَطِّئونَ لِلمَهدِيِّ سُلطانَهُ؛
( حکمتنامه بسیج: ح 22)مردمى از مشرق قيام می كنند و زمينه حكومت مهدى را فراهم می آورند
شیعیان حضرت مهدی (عج) مطیع در امر ظهور
امام صادق (ع) فرمود: «اقرب ما یکون العباد من الله جل ذکره و ارضی ما یکون عنهم اذا افتقدوا حجه الله جل و عز و لمیظهر لهم و لمیعلموا مکانه و هم فی ذلک یعلمون انه لم تبطل حجه الله جل ذکره و لا میثاقه، فعندها فتوقعوا الفرج صباحا و مساء...» (1) «زمانی که بندگان به خدای بزرگ نزدیک شوند و خدا از ایشان بیشتر راضی است، زمانی است که حجت خدای تعالی از میان آنان ناپدید گردد و ظاهر نشود و آنان جایش را هم ندانند، با این همه بدانند که حجت و میثاق خدا از بین نرفته و باطل نشده است. در آن حال در هر صبح و شام چشم انتظار فرج باشید.»
فضیلت بندگان خدا در این زمان و رضایت بیشتر خداوند از آنان، بدین جهت است که آنان بی آنکه امام خویش را ببینند و معجزاتش را مشاهده کنند و در حیرت ها به در خانه اش پناهنده شوند، تنها با اعتماد به خدا و پایبندی به تقوا و دوستی اهل بیت، میثاق الهی را نگاهبانی کرده و مرزهای عقیده را پاس می دارند.
امام صادق (ع) فرمود: «یا ابابصیر ! طوبی لشیعه قائمناالمنتظرین لظهوره فی غیبته والمطیعین له فی ظهوره ! اولئک اولیاء الله الذین لاخوف علیهم ولاهم یحزنون» (2) «ای ابوبصیر خوشا به حال شیعیان قائم ما که در دوران غیبت او در انظار ظهورش به سر می برند و در دوران ظهورش به اطاعت از او روی می کنند، آنان اولیای خدا هستند که هیچ ترس و اندوهی برایشان نیست.»
با هم آمدن دو وصف «انتظار در غیبت» و «اطاعت در ظهور» برای شیعیان حضرت قائم (عج) نشان دهنده نوعی ملازمت بین آن دو وصف است. به این معنا که شیعیان منتظر در دوران غیبت چنان امام خود را شناخته و در اطاعتش می کوشند که اگر دوران ظهور تحقق می یافت، در زمره مطیعین حقیقی او بودند.
..........
پی نوشت ها:
(1) کافی، ج2،ص127، باب نادر فی الغیبة
(2) کمال الدین، ج2،باب33،ص357