فصل روئيدن گل نزديك است... { مجموعه ای دلنشین از اشعار مهدوی شاعران در وصف بهار }

[شهاب منتظر]

من و نگاه تو...

عشق از من و نگاه تو تشکیل می شود


گاهی تمام من به تو تبدیل می شود



وقتی به داستان نگاه تو می رسم


یکباره شعر و درد تو تشکیل می شود



ای عابر بزرگ که با گام های تو


از انتظار پنجره تجلیل می شود



تا کی سکوت و خلوت این کوچه های سرد


بر چشم های پنجره تحمیل می شود



آیا دوباره مثل همان سال های پیش


امسال هم بدون تو تحویل می شود؟



بی شک شبی به پاس غزل های چشم تو


بازار وزن و قافیه تعطیل می شود



آن روز هفت سین اهورایی بهار


موعود! با سلام تو تکمیل می شود



زهرا بیدکی

[شهاب منتظر]

به بارگاه نگاهت بهار میِ‌بینم

بهار را بدرت جان نثار می‌بینم



به بال عشق تو بتوان بر اوج‌ها پر زد

فـلـک بـه نـام تـو انـدر مـدار می‌بینم



نوای نای دل کعبه جز ولای تو نیست

ط‌ـواف کـوی تو را افـتـخار می‌بـیـنـم



جـمـال کعبه ز خـال تو آبرومند است

وگرنه سنگ و گل بی‌عیار می‌بینم



چو سعی بی تو یکی پسته ایست دور از مغز

نـمـاز بـی تـو بـسی شـرمـســار می‌بـیـنـم



محمّد و علی و فاطمه، حسن و حسین

ز چـهـر پـاک تـو مـهـدی، نـگار می‌بینم



مقام و حجر و حجرناودان و زمزم مهر

چو مستجار درت، خاکسار می‌بینم



به عشق روی تو بوسند حاجیان عرفات

تـو را فــروغ سـمـاوات یـار می‌بـیـنـم



به‌دور شمع گرانت وقوف و بیتوته است

به سوی خصم تو رمی جـمار می‌بینم



رخ تو چشمه خورشید و دیده ام خفاش

ز گرد و خاک معاصی است تار میبینم



تـو آفتاب گـران سـنـگ عـرصـه امـیـد

جهـان به‌راه تو چشم انتظار می‌بینم



رخ کریم تو از کعبه می دمد فردای

ازیـن سـرای گـل روزگار می‌بـینم



بتاب شمس پس ابر غیب، ای موعود

زمـانه در کـف قـوم شـرار می‌بـینــم

سیّد محمّد حسین بهجت تبریزی (شهریار)

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

مزرعه ی عاشقان به بار می آید
گریه ی ما یک زمان به کار می آید

این دل پاییزیم علامت خوبی است
بعد خزان نوبت بهار می آید

پای برهنه کنار جاده نشستم
منتظرم یعنی آن سوار می آید؟

اهل کرم بر فقیر سخت نگیرند
مطمئنم با دلم کنار می آید

حرف بزرگان ما دو تا شدنی نیست
او که بگوید سر قرار می آید

بافتن شعر ما به خاطر یار است
خب چه بگوییم به جای (یار می آید)

<<علی اکبر لطیفیان>>

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

صبحی دگر می آید ای شب زنده داران
از قله های پر غبار روزگاران

از بیکران سبز اقیانوس غیبت
می آید او تا ساحل چشم انتظاران

آید به گوش از آسمان اینست مهدی!
خیزد خروش از تشنگان اینست باران!

از بیشه زارِ عطرهای تازه آید
چون سرخ گل بر اسب رهوار بهاران

آیینه آیین حق ای صبح موعود!
ماییم سیمای تو را آیینه داران

دیگر قرار بی تو ماندن نیست در دل
کی می شود روشن به رویت چشم یاران

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

امسال هم بدون تو مولا تمام شد
شادی برای اهل تماشا تمام شد


تنهاکنار سفره تحویل تا به کی؟
صبر و قرار و حوصله ما تمام شد


آهسته در تلاطم دنیا قدم بزن
در انتظار، طاقت دنیا تمام شد


برگرد با طراوت لبخندهای شوق
شور و نشاط در همه دلها تمام شد


برگردپا به پای بهار یتیم‌ها
سهم بهار از گل زیبا تمام شد


مجنون به یاد حضرت لیلا نفس کشید
تالحظه‌ای که در دل صحرا تمام شد


هستم به روز وعده خوبان امیدوار
روزی که «کاش» و «شاید» و «اما» تمام شد


سال جدید می‌رسد آقا تو هم بیا
تاگفت‌وگو کنیم: تمنا تمام شد


سال جدید کاش بگوییم با همه
سال ظهور یوسف زهرا شروع شد

[شهاب منتظر]

بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد

خوش و سرسبز شد عالم اوان لاله زار آمد


ز سوسن بشنو اي ريحان که سوسن صد زبان دارد

به دشت آب و گل بنگر که پرنقش و نگار آمد


گل از نسرين همي‌پرسد که چون بودي در اين غربت

همي‌گويد خوشم زيرا خوشي‌ها زان ديار آمد


سمن با سرو مي‌گويد که مستانه همي‌رقصي

به گوشش سرو مي‌گويد که يار بردبار آمد


بنفشه پيش نيلوفر درآمد که مبارک باد

که زردي رفت و خشکي رفت و عمر پايدار آمد


همي‌زد چشمک آن نرگس به سوي گل که خنداني

بدو گفتا که خندانم که يار اندر کنار آمد


صنوبر گفت راه سخت آسان شد به فضل حق

که هر برگي به ره بري چو تيغ آبدار آمد


ز ترکستان آن دنيا بنه ترکان زيبارو

به هندستان آب و گل به امر شهريار آمد


ببين کان لکلک گويا برآمد بر سر منبر

که اي ياران آن کاره صلا که وقت کار آمد


جلال الدين محمّد بلخي معروف به مولوی

[شهاب منتظر]

دل مشــــتاقان، بشـــــود شــــادان

بشـــــود شــــادان، دل مشــــتاقان

همـــــه جــــا را صــلح و فرا گيرد

بــــدهد بر جنگ و جـــدل پـــــايان

همــــه جا خـــود عدل و صـفا باشد

نه ســـتم مـــاند، نـــه ستمكــــاران

نــــه اثـــر از فقــر و پـــريشـــاني

نبــــــود نــــاله، پــــي آب و نـــان

همه‌ جـــا روشـــن، هــمه جا گلشن

همـــه جا بُــستان، همه جا رضوان

هــــمه دل خُـــرَم، همــه دل بـي‌غم

هــــمه يــــار هم، هـــمه دل شـادان

همــه يك ملّــت، همــــه يك مــذهب

همه يك آئيــــن، هــــمه با ايــــمان

نگري از شـــــرق، جـهان تا غرب

هـــمه را يك‌ دل، همــــه را يك جان

هدف اســــــلام و شــــود مـــــعلوم

زِمسلــــمانــــي، زِمســــــلمانـــــان

نــــه دگــــر حاكـم، به ‌جــز از داور

نـــه دگــــر قانون، به ‌جز از قــرآن

نه دگــــر ايــــن ظـــلم و جنايــت‌ها

به ســــر آيـــــد روزِ تبــــــهـكاران

نه كســــي را تكــيه بـــه زور و زَر

به ‌جـز از حـــق كس، نبرد فرمـــان

چه خوش‌است آواز‌ه ي«جاءَ الحَق»

به شـــــب هجــــران، بـــدهد پايـان

چه خـــــوش آن روزي كه جـمال او

بـــشود طــــــالع، چــــو مهي تابان

تــــو خـــداونــــــدا، زِرَه احــــسان

به حـــق خـــوبان، به مــه شـــعبان

دل مـــا روشن، بـــه جمـالش كــــن

همـــه را شــــادان، زِوصالش كـــن

شاعر: گمنام

[شهاب منتظر]

شده‌است همچو خزان بي تو، نوبهار به ‌چشمم

بــيا به ‌ســـير لـــب جو، قـــدم گذار به‌ چشمم


جـــمال اگــــر بـــنمائي , بهـــار رخ بنــــمايد

گل هــــميشه بهارم تـــوئي بهـــار بــه ‌چشمم


مـــرا به ‌ســـير گلـستان چه‌كار اي‌ گل نرگس

گل‌اســت بـــي تو مرا خوارتر زِخار به ‌چشمم


سِــزد كــه فـــخر کنـد دیده‌ام به سایر اعضاء

اگـــر كـــه پا بنِهي وقـــت احتــضار به ‌چشمم


نبـــوده آن‌كـــه دمـــي چشـــم انتــظار حـبيبي

چـــه داند او چـــه‌كــند درد انتــظار بـه ‌چشمم


به چــشم من ندهـــد نور مهـر و ماه كه بي تو

چـــو شـــام تار بـود روز و روزگار به ‌چشمم


گذشت و چشم به ‌راهش مرا نشاند«شكوهي»

گذاشـــت منّـــتي آن يـــار يادگـــار به ‌چــشمم

[nargesi]

***...*.*...***هوالکافی***...*.*...***

در آدینه های دلتنگی …
در شرقی ترین نقطه دور …
در فراسوی سالها و هزار رنگها…
در کویر دلتنگیهایم…
در انتهاترین بی پایان امید…
چشم به راه آمدنت به انتظار نشسته ایم…
راهی که روزی ، ظهور تو را آواز خواهد داد…
راهی که آغاز زندگی بی پایان است…
راهی که مژدگانی سبز ترین بهار است…
راهی که تلاطم نور و امید است …
طلوع می کند آن آفتاب پنهانی
زسمت مشرق جغرافیای عرفانی
دوباره پلک دلم می پرد نشانه چیست
شنیده ام که می آید کسی به مهمانی
کسی که سبزتر از هزار بار بهار
کسی شگفت کسی آن چنان که می دانی...

...........


>>***<< اللهم عجل لولیک الفرج به حق خوبان درگاهت>>***<<

[شهاب منتظر]

بهار آرام مى‏ آید به دیدار گل نرگس

نسیم فتح و پیروزى ز گلزار گل نرگس


صبا بر صحن باغستان سرود مهر مى ‏خواند

گلاب از عرش مى ‏ریزد به دربار گل نرگس


گل ناهید مى ‏سوزد زهجران دل عاشق

ستاره کام مى‏ گیرد ز دیدار گل نرگس


رواق ابروى احمد ، فروغ دیده آدم

توان نور خورشیدى ز رخسار گل نرگس


قرار زورق نوح ، و حجاب نیل موسایى

عروج قامت عیسى ز انوار گل نرگس


بهاران، مژده میلاد مهدى را بیان دارد

تمام قدسیان دیگر پرستار گل نرگس


گل نرگس ز چشم عاشقان پنهان نمى‏ ماند

خوشا چشمى که مى‏ ماند وفادار گل نرگس


خوشا چشمى که مى‏ گرید به شوق دیدن رویش

خوشا قلبى که مى ‏باشد گرفتار گل نرگس


بگو اى جلوه سینا بگو اى عروة‏الوثقى

جهان آرام مى ‏گیرد ز گفتار گل نرگس


بگو اى زاده زهرا ، بگو اى صاحب دلها

بگو اى آخرین معصوم و مهیار گل نرگس


منم فرزند مکه ، جان احمد ، وارث حیدر

یدالله فوق ایدیهم بود یار گل نرگس


منم مصلح، منم منجى، منم هادى، منم مهدى

منم غمخوار محرومان و دلدار گل نرگس


گل سوسن ، گل مریم ، گل اختر ، گل لاله

گل امید مى‏ روید ز گلزار گل نرگس


گل دیگر نمى‏ خواهم بجز باغ گل زهرا

دل مشتاق آشفته خریدار گل نرگس