دل مشــــتاقان، بشـــــود شــــادان
بشـــــود شــــادان، دل مشــــتاقان
همـــــه جــــا را صــلح و فرا گيرد
بــــدهد بر جنگ و جـــدل پـــــايان
همــــه جا خـــود عدل و صـفا باشد
نه ســـتم مـــاند، نـــه ستمكــــاران
نــــه اثـــر از فقــر و پـــريشـــاني
نبــــــود نــــاله، پــــي آب و نـــان
همه جـــا روشـــن، هــمه جا گلشن
همـــه جا بُــستان، همه جا رضوان
هــــمه دل خُـــرَم، همــه دل بـيغم
هــــمه يــــار هم، هـــمه دل شـادان
همــه يك ملّــت، همــــه يك مــذهب
همه يك آئيــــن، هــــمه با ايــــمان
نگري از شـــــرق، جـهان تا غرب
هـــمه را يك دل، همــــه را يك جان
هدف اســــــلام و شــــود مـــــعلوم
زِمسلــــمانــــي، زِمســــــلمانـــــان
نــــه دگــــر حاكـم، به جــز از داور
نـــه دگــــر قانون، به جز از قــرآن
نه دگــــر ايــــن ظـــلم و جنايــتها
به ســــر آيـــــد روزِ تبــــــهـكاران
نه كســــي را تكــيه بـــه زور و زَر
به جـز از حـــق كس، نبرد فرمـــان
چه خوشاست آوازه ي«جاءَ الحَق»
به شـــــب هجــــران، بـــدهد پايـان
چه خـــــوش آن روزي كه جـمال او
بـــشود طــــــالع، چــــو مهي تابان
تــــو خـــداونــــــدا، زِرَه احــــسان
به حـــق خـــوبان، به مــه شـــعبان
دل مـــا روشن، بـــه جمـالش كــــن
همـــه را شــــادان، زِوصالش كـــن
شاعر: گمنام