فصل روئيدن گل نزديك است... { مجموعه ای دلنشین از اشعار مهدوی شاعران در وصف بهار }

[شهاب منتظر]

حتم دارم که شما فصل بهاری آقا

به دل خسته ما صبر و قراری آقا


عمر امسال گذشت و خبرای از تو نشد

هوس آمدن این جمعه نداری آقا؟!


در هیاهوی شب عید تو را گم کردم

غافل از این که شما اصل بهاری آقا


راستی بی نفست حال که تحویلی نیست

چه شود سر به سر خسته گذاری آقا


هفت سین ، سین "سرور قدمت" کم دارد

زرد هستیم اگر سبز نباری آقا


اگر از آب و هوا ، قافیه تحریم شوم

نیست غم تا نظر لطف ، نو داری آقا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[ملکوت* گامی تارهایی *]

بی تو اینجا همه در حبس ابد، تبعیدند
سالها، هجری و شمسی همه بی خورشیدند

سیرتقویم جلالی به جمال توخوش است
فصلها راهمه با فاصله ات سنجیدند

تو بیایی همه ساعتها، ثانیه ها
از همین روز همین لحظه همین دم عیدند

اللهم عجل لولیک الفرج

[ملکوت* گامی تارهایی *]

گل ها همه با اِذن تو برخاسته اند

از بهر ظهور تو خود آراسته اند

مردم همه در لحظه ی تحویل، بی شک

اوّل فرج تو از خدا خواسته اند ...


«اَللّهُمَ عَجِل لِوَلیکَ اَلفَرَج»

[ملکوت* گامی تارهایی *]

یا اباصالح المهدی ادرکنی «عج»

امسال بیا بهار را حفظ کنیم

چشم و دل بی قرار را حفظ کنیم

جمعه نه، تمام هفته با ندبه ی خود

حیثیت انتظار را حفظ کنیم

[ملکوت* گامی تارهایی *]

السلام علیک یا صاحب الزمان «عج»

خانه تکانی رسم قدیمی همه منتظران بهار است؛

خانه تکانی دل را برای رسیدن بهار دل ها؛

«مهدی زهرا (عج)»؛

فراموش نکنیم ...

[ملکوت* گامی تارهایی *]

خوش آن دمی که بهاران قرارمان باشد

ظهور «مهدی زهرا» بهارمان باشد

انشاءالله سال جديد یه کاری کنیم؛

وقتی تقویم سال بعد را باز می کنیم؛
یه تعطیلی رسمی دیگه بهش اضافه شده باشه :

اولین سالگرد ظهور حضرت مهدی «عج» - تعطیل

[ملکوت* گامی تارهایی *]

عیــدهــامان درد و رنج و زحمت است عیــدِ اصــلی در ظــــهـور حجت است

تـا نتابـد از افـــق صــبــح ظــهـــــــور عــیــدِ مــــا کم بهره و بی لـذّت است



او نیایـد، راحــتـی در کـــار نـــیــست مـــاهِ مــن گــر رُخ نماید عـزّت است
بــی او عــالــم خارزاری بیش نیست او بـــیـــایـد سبزه­زار و رحمت است



راســـتــی، این ظلمت و بی حاصلی حــاصـــل انـدوهِ چـاهِ غـــیــبت است
ای ســپـــرده دل به دنـــیـا گوش دار زنــدگـــی همواره بی او نِقمت است



او هُـــمــــای مهر و عدل و بندگیست راحت و امـــن و امــــان خلقت است
روح وجان عالم هســتــــی به اوست او بـــرای خـلــقِ عــالــم علّـت است



شــرطِ تـوحیـد است عشق و مهر او زیــسـتـن بی مهرِ ماهش ذلّت است
مــی­چــــشد شیرینیِ ایمان خویش آنــــــکه همَّش بهر مولا خدمت است

پـــس کـــه بـــایـد کوشد از بهر ظهور هـــر کــه او دارای درد و غیرت است

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

چقدر وصف شما ای بهار مارا کشت
نیامدی، عطش انتظار مارا کشت

نیامدی و زمین در ملال می پوسد
میان چرخش این ماه و سال می پوسد

شما که از دل ما درد و داغ می گیری!
بگو کی از دل ماهم سراغ می گیری!؟

بهار سبز خداوند! می رسی آخر
ز پشت فاصله هر چند، می رسی آخر

تو از میان غم و درد می رسی از راه
درست مثل همان مرد می رسی از راه

شبیه مرد بزرگی که آسمانی شد
همان که کشته ی شمشیر بدگمانی شد

همان درخت بزرگی که سخت تنها ماند
تبر وزید، ولی تک درخت تنها ماند

همین که او به زمین خورد، گرگ آمده بود
برای کشتن مرد بزرگ آمده بود

نشست بردل او تا رسید با تیغش
گلوی تشنه ی او را درید با تیغش

بیا بزرگ! که ما انتقام می خواهیم
برای کشته ی خود احترام می خواهیم

چه نیزه ها که پر از اشتیاق خون اینجاست
چقدر سر! که پر از آتش جنون اینجاست

ولی تو عاقبت ای مرد! می رسی از راه
درانتهای همین درد، می رسی از راه....



شاعر : علیرضا حکمتی