اهمیّت زیارت عاشورا در برزخ
فقیه زاهد عادل مرحوم شیخ جواد بن شیخ مشكور عرب كه از اجله علما و فقهاى نجف اشرف و مرجع تقلید جمعى از شیعیان عراق بوده و نیز از ائمه جماعت صحن مطهر بوده است در سال 1337 در حدود نود سالگى وفات نموده و در جوار پدرش و در یكى از حجره هاى صحن مطهر مدفون گردید.
آن مرحوم در شب 26 ماه صفر 1336 در نجف اشرف در خواب حضرت عزرائیل ملك الموت را مى بیند، پس از سلام از او مى پرسد از كجا مى آیى ؟
مى فرماید از شیراز و روح میرزا ابراهیم محلاتى را قبض كردم .
شیخ مى پرسد:روح او در برزخ در چه حالى است ؟
مى فرماید:در بهترین حالات و در بهترین باغهاى عالم برزخ و خداوند هزار ملك موكل او كرده است كه فرمان او را مى برند.
گفتم براى چه عملى از اعمال به چنین مقامى رسیده است ؟ آیا براى مقام علمى و تدریس و تربیت شاگرد؟
فرمود: نه .
گفتم : براى نماز جماعت و رساندن احكام به مردم ؟
فرمود: نه .
گفتم : پس براى چه ؟
فرمود: براى خواندن زیارت عاشورا (مرحوم میرزاى محلاتى سى سال آخر عمرش زیارت عاشورا را ترك نكرد
و هر روز كه به سبب بیمارى یا امر دیگر نمى توانست بخواند نایب مى گرفته است ).
و چون شیخ مرحوم از خواب بیدار مى شود فردا به منزل آیت اللّه میرزا محمد تقى شیرازى مى رود و خواب خود را براى ایشان نقل مى كند.
مرحوم میرزا محمد تقى گریه مى كند، از ایشان سبب گریه را مى پرسند مى فرماید:
میرزاى محلاتى از دنیا رفت و استوانه فقه بود. به ایشان گفتند: شیخ خوابى دیده و واقعیت آن معلوم نیست .
میرزا مى فرماید: بلى خواب است اما خواب شیخ مشكور است نه افراد عادى .
فرداى آن روز تلگراف فوت میرزاى محلاتى از شیراز به نجف اشرف مى رسد و صدق رؤ یاى شیخ مشكور آشكار مى گردد.
این داستان را جمعى از فضلاى نجف اشرف كه از مرحوم آیت اللّه سید عبدالهادى شیرازى شنیده بودند
كه ایشان در منزل مرحوم میرزا محمد تقى هنگام ورود شیخ مرحوم و نقل رؤ یاى خود حاضر بودند نقل كردند
و نیز دانشمند گرامى جناب حاج صدر الدین محلاتى فرزند زاده آن مرحوم از شیخ مرحوم ، این داستان را شنیده اند.