نامه جالب شهید به مادرش (+عکس)

[محمدی]

نکته هم دقیقا همین جاست که حاج آقا ماندگاری و امام راحل(ره) از مقولۀ رضایت{مطلع بودن طرف} حرف میزدند و فتوا می دادند نه از مقولۀ بی اطلاع، کاری کردن.
والدین محترم این شهید عزیز از رفتن ایشون به جبهه خبر نداشتن که بخوان راضی باشن یا نه. پس کار این شهید عزیز به مقوله و بالتبع به حکم رضایت مربوط نمیشد. ایشون بجای اطلاع دادن و دیدن عکس العمل والدین و درصورت رضایت نداشتن والدینشان تلاش برای راضی کردن آنها{ که در این صورت مشمول فتوا و حکم امام میشدند} خودشون توفکرشون نتیجه گیری کردند بدون اطلاع دادن به خانواده.

با توجه به مطلب فوق باید عرض کنیم که سوال شما دیگه جنبه فقهی و صحت و بطلان نخواهد داشت، بلکه فقط جنبه اخلاقی پیدا میکنه!

چون فرض آنجاست که نهایت امر، والدین فرزند را بعد از کسب اجازه منع میکنند، که این دیگه آخر خطه؛ با این حال حتی نهایت نهایتش هم که نهی است، این نهی هیچ ارزشی نداره، و فرزند باز هم میتونه به جبهه بره!

خب، به قول معروف چون که صد آمد نود هم پیش ماست!

اصلا کسب اجازه برای چی بود؟ برای گرفتن رضایت، منتها همین رضایت دادن و یا ندادن هم در عمل فاقد ارزش عملیه!

و عقلا هرگاه نتیجه فاقد اثر عملی باشد، مقدمه به طریق اولی فاقد اثر عملی خواهد بود.


بله اخلاقا بهتره، کسب اجازه صورت بگیره !


ادامه دارد...

[محمدی]

با توجه به فتوای نایب امام زمان در آن عصر بر وجوب حضور در جبهه ها و عدم شرط بودن اذن والدین، بحث طرح شده دقیقا مثل این میماند که یک فرزندی در ماه رمضان بدون اجازه والدین روزه بگیره که روزه اش صد در صد مقبول خواهد بود و صحیحه، بلکه حتی میگیم اگر نگیره، عذاب خواهد شد!

بله بهتره این فرزند روزه ماه رمضانش را با طرح اجازه و اخذ اذن از پدرو مادر بگیره، ولی بازهم تاکید میکنم، اگه هم اجازه نگیره هیچ اشکالی نخواهد داشت، منتها نهایت نهایتش آن هم در برخی شرایط اینه که از ثواب بیشتری شاید جا بمونه!


بلکه حتی در برخی از شرایط اصلا اجازه نگرفتن ممکنه حتی بهتر هم باشه!!!

مثلا فرزندی که روزه براش واجبه ، یقین داره پدر و مادر بهش اجازه مطلقا نمیدند! و این اجازه گرفتن هیچ فایده ای نداره مگر اینکه اعصاب خودش و اونها رو هم به بدترین نحو ممکن خورد کنه، خب هر انسان عاقلی میگه :

ای بابا، فرزند جان برو مخفیانه روزه ات رو بگیر و دردسر درست نکن!

ما نباید تفکر ایده آلی داشته باشیم ما که در زمان و مکان آن شهید عزیز نبودیم، پس میتونیم احتمال بدیم شاید مورد این عزیز، مثل همان مثالی باشد که زدم، چنانکه برخی بزرگواران هم این احتمال را دادند:

البته من از متن نامه شهید والا مقام اینطور استنباط می کنم که ایشون قبلا درخواست خود را مطرح کرده و خانواده را در جریان گذاشته و لذا مطمئن بوده که اگر اطلاع بدهد با رفتن ایشان مخالفت می کنند . اگر به متن نامه دقت کنید متوجه می شوید که ایشان نوشته اند که دیگر تاب دیدن شهادت دوستانش را نداشته.
اگر کمی تامل کنیم بخوبی در می یابیم که این بی خبر رفتن پیش زمینه ذهنی دارد و این اطمینان که مادرشان مخالفت خواهند کرد برای ایشان به طور کامل حاصل شده بوده . اگر ایشان درخواست خود را با مادرشان قبلا و حتی می تونم بگم مکررا مطرح نکرده بودند پس بر چه اساسی اطمینان داشتند که ایشان مخالفت خواهند کرد ؟

بنده با تمام وجود دست بوس این شهید بزرگوار هستم، و امیدوارم شفاعت بنده را هم نزد معشوقش، نماید.

[شهاب منتظر]

سلام بر استاد محمّدي بزرگوار.

شبتون به خير و نور ان شاء الله.

بسيار بسيار ذو وجوه مختلفه و با نگاه به نکاتي ظريف مطالب رو فرموديد.

حظ بردم.

ان شاء الله اين شهيد عزيز و سعيد شافع حضرت عالي و همه ي ما باشند.

[rezabh]

خدايا كدامين كلامم كدامين عملم مرا به نزديكترين نقطقه دلخواهم خواهد رساند كه خود قانع باشم و خودرا راضي كنم