۩ ۞ ۩ مسجد مقدس محدثين ۩ ۞ ۩

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

در ميان مکان های مقدس منصوب به حضرت ولي عصر (عج)،‎ ‎مسجد ‎محدثين،‎ ‎تنها
مسجدي است ‏که بر اساس فرمان مستقيم ايشان ساخته و نام گذاري شده است.

اين‏‎ ‎مسجد‎ ‎در محدوده مرکزي شهر ‏بابل،
واقع و در سال1136 هجري قمري‏‏ بنا شده است. ‎



در اين ‎مسجد‎ قبر دو دانشمند برجسته، ‏علامه ملا نصيرا‏ ‎و‎ ‎آيت الله شيخ کبير‎ وجود دارد.
از اين رو، در ميان مردم به‏‎ ‎مسجد‎ ‎مقبره و‎ ‎مسجد‎ ‎شيخ کبير معروف است. ‏

شب هاي ‏چهارشنبه،‎ ‎مسجد‎ ‎‎محدثين‎ ‎ميعادگاه عاشقاني است که از دور و نزديک مي آيند
تا در‏‎ ‎‎‎خانه امام زمانشان، عشق را زمزمه کنند. ‎

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مسجد مقدس محدثين ، در محدوده مركزي شهر بابل، خيابان شيخ كبير
(افرا دار بن=زير درخت افرا)واقع شده است.

از سمت شمال به محلّه سرحمام و از سمت شرق به محله شهيد گدازگر(شمشير گر محله)
و از سمت غرب به محله شهيد روشن ضمير(طوقدار بن)و از سمت جنوب به فاصله تقريبي
دويست متر به خيابان اصلي نوّاب صفوي و چهار راه گلشن متّصل مي باشد.

مساجد متعددي اطراف مسجد مقدّس محدثين واقع شده است كه مانند حلقه انگشتر آن را
احاطه نموده اند، اين مسجد، از شمال به مسجد كاظم بيك و ازشمال شرقي به مسجد پير علم و
از شرق به مسجد موسي بن جعفر (ع) و از غرب به مسجد كوچك(شمشير گر محله) و از
جنوب به مسجد گلشن و از جنوب غربي به مسجد خاتم الاوصياء«عج» (بيسر تكيه)
مي رسد كه ميانگين فواصل اين مسجد با مساجد ديگر حدود 300 متر مي باشد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

محراب مقدّس




مردم شهر بابل به محراب مقدس محدثين اعتقاد بسيار دارند.

در نقل تشرف مرحوم ملا نصيرا آمده است كه خِشت زيرينِ محراب را
امام زمان«عج» تعيين كرده است.


نقل ديگر آن است كه هنگام ساخت مسجد، قرار گرفتن محل محراب، مورد ترديد واقع شد
كه محراب را كدام قسمت مسجد بنا كنند؟

هر محلي را كه انتخاب مي كردند، خشت هاي آن فرو مي ريخت تا آن كه روزي با تعجّب
در ابتداي صبح مشاهده كردند خشت هايي به صورت هلال، محل و جهت قبله را نشان مي دهد
و تصميم گرفتند روي همان خشت ها، محراب را بسازند.

خشت ها روي هم چيده شدند و ديدند كه محراب درست شده است و فهميدند كه آن خورشيد
پنهان به اين نقطه از زمين براي محراب توجّه و نظر دارد.

هنگامي كه قبله نما براي تأيين قبله در دسترس مردم شهر بابل قرار گرفت، براي دُرستيِ
قبله نما، آن را به مسجد مي آوردند و درون محراب مي گذاشتند و مي ديدند كه اگر همخواني
با جهت محراب داشت، حكم به درست بودن قبله نما مي كردند و در غير اين صورت،
قبله نما را معتبر نمي دانستند.


بعضي از مؤمنين چنين اظهار داشتند:
هنگامي كه درون محراب قدم مي گذاري حس حضور در جايگاه
و
محضر امام زمان«عج» را مي يابي.

وجه ديگر تقدُّس اين محراب، مشاهده شدن امام زمان «عج» در اين محراب است
كه به نماز ايستاده بود.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

عکس هایی از محراب مسجد محدثین



عکس اول



عکس دوم




عکس سوم



محراب اول که از خشت و گل ساخته شده بوده و به دليل
رطوبت زياد شمال کشور در حال تخريب بوده که پس از بازسازي در
سال 1372 به شکل شماره دو در آمد و
نهايتاً در سال 1385 به شکل شماره سه درآمد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

قدمت تاريخي بناي اين مسجد 290سال است كه در زمان نادرشاه افشار به دستور
امام زمان (عج) به دست عالم فرزانه، محمّد نصير بارفروشي (ملا نصيرا) بنا شده است.

به نقل معمّرين از مؤمنين اين محل، بناي قديمي آن با ستونهاي چوبي بدون ديوار بود و
سقف آن را با حصير محلي مي پوشاندند و اطراف آن را با همان حصير حصار مي كردند .

از آنجا كه منزل مسكوني مرحوم ملا نصيرا در جوار اين مسجد بود و اكنون نيز مقبره ايشان
و مرحوم شيخ كبير و قسمتي از خيابان درب پشت را در بر مي گيرد، استنباط مي شود كه
زمين مسجد، براي آن مرحوم بود و شاهد بر اين مطلب، همجواري خانه مسكوني مرحوم
ملا نصيرا با مسجد است كه درب كوچكي از خانه آن مرحوم به مسجد باز مي شد و آن مرحوم از
آن در به مسجد، براي نماز و رسيدگي به طلاّبي كه درحجره ها ساكن بودند‏‏‏، مي آمد.
الآن جاي آن، در بزرگ قرار دارد.

حدود سال 1346 شمسي، اين مكان با همّت مرحوم حقوقي و مؤمنين تجديد بنا گرديد كه
امروز، شبستان پايين را تشكيل مي دهد و در سال1380شمسي، شبستنان بالا، توسط افراد
نيكو كار، ضميمه آن گرديد. هر دو شبستان، به همان اندازه اي است كه براي بناي قديمي و
چوبي آن نقل مي كنند.

وضعيت مكاني مسجد اكنون چنين است:
مساحت كل مسجدحدود 1600متراست كه ازچند قسمت تشكيل شده است :

1-شبستان پايين و شبستان بالا كه درسال 1372 به شبستان اوّل اضافه شده است
2- قبرستان،(حياط مسجد)كه از زمينهاي مرحوم ملا نصيرا بود.

3- مقبره علماء، كه مرحوم ملا نصيرا و شيخ كبير در آن مدفون هستند.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

زندگی نامه حضرت علامه ملانصيراي مازندراني(1)



مجتهد فرزانه حضرت آيت الله محمد نصير فرزند محمد معصوم و از اكابر علماي اماميه و
اعاظم مجتهدين مازندراني در قرن دوازدهم هجري و اواخر دوره صفويه مي باشد كه از شهرت
بسياري برخـوردار بود. وي، عالـمي عارف، زاهـدي عابد ، داراي طيّ الارض و كرامات بوده
و مورد احترام عموم مردم منطقه و علماي اعلام بود.

برحسب تاريخي كه از كتيبه محراب مسجد محدّثين بابل معروف به مسـجـد مقـبره به دست مي آيد،
اين مسجد در زمان حيات آن بزرگوار و به دستور حضرت ولـي عصـر «عج» بنـا گرديد و
سرپـرستي و اتـمام ساختمان مسجد،با نـظر مستـقيم و نظارت ملا نصيرا(ره) صورت مي گرفت.
در تراجم الرجال حسيني نيز آمده است:

در بعضي از نوشتجات و نسخ خطّي چنين عباراتي بوده است:
« خورشيد پنهان خاتم المعصومين به بناء اين ساختمان امر نموده و او را
مسجـد محـدثـيـن نـاميد»،

اين را به چشمانم در كتيبه يكي از مساجد بارفروش مازندران ديدم
كه باني مسجد به امـر امام زمان«عج» مردي محدّث كه در تـقوا، ورع و زهد و مكاشفات،
معروف و نزد همه زنانو مردان حتي كـودكان و همچنين نزد همه علماء و مجـتـهدين از
محبـوبـيت خوبي برخوردار بود و به ابي نصيرا(ملاّ نصيرا)
فرزند معصوم مازندراني معروف مي باشد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

زندگی نامه حضرت علامه ملانصيراي مازندراني(2)

در مجـلس مؤسسانـي كه نادر شـاه افشـار دركـلات نادري(اطراف دشـت مغـان)
و در اسفند سال1148 قمري با حضور علماي طراز اول استانها ترتيب داد، مرحوم ملا نصيرا
به عنـوان مجتهد طراز اول مـازنـدران و شخـصيت مـمتاز اين استان، در آن مجلس شركت كرد.


مرحوم شيخ آقا بزرگ تهراني«ره» در طبقات اعلام الشيعه ي قرن دوازدهم از ايشان
ياد كرده و مي فرمايند:

« محـمـد نـصـيـر بـارفـروشـي اخـبـاري مشـرب و متـأخـر از علامه مجلسي(1110ـ 1037)
است، چون كه درتأليفاتش از بحـار الانـوار روايت نقـل مي كند…» از اعلام قرن دوازدهـم مي باشد
كه بعد از فتنه افغان كه بر اصفهان و نقـاطي ديگر مسلط شده اند، زندگي مي كرد.

اديب و نويسنده اي است در نوشته هايش تعبيراتي عميق و تركيباتي مايل به سجع و صنا عات
لفظي به چشم مي خورد. وي جدّيت زيادي در مسائل كلامي و اعتقادي داشت.



تأليفات
تأليفات وي عبارتند از:

1- جنّه السّاعي في الاخلاق.
2- نور اليقين في اصول الدّين، درابتداي اين كتاب مي نويسد: در بيست
سالگي بصيرتي د ردين پيدا كردم و كتابهاي مختلفي را مطالعه كردم، از همه كتابها نا اميد شدم
و بر خدا توكل كردم تا آنجا كه خداوند به جود خود بر من منّت نهاد
و از معلومات خود اين كتاب را به نام نور اليقين نگاشتم.

3- مرأت المصلّين في تحقيق فروع الدين.
4- حديقه الدّاعي.

5-كنز الشيعه لحذف حرف الشنيعه.
6- نور العيون.

7- تُحفه اولي الافحام في شرح خبر هشام.
8- شمس البدور و لؤلؤ البُحور.

9- رساله اي در اخلاق .
10- بدر المنير در مسائل اخلاقي.

آن عالم فرزانه پس از عمري پر بركت در حدود سال 1150يا 1160 قمري
از دنيا رفت و طبق وصيت خودش درمسجد مقدّس محدّثين بابل دفن گرديد.

مقبره ايشان توسط وثوق الدوله به امر زهير الدوله در سال 1295قمري و
يا توسط ميرزا يوسف مستوفي الممالك صدر اعظم ناصر الدين شاه متوفي 1303 بنا شده است.

پس از وي علماي ديگري همچون پروانه هايي اطراف شمع وجودش مانند
مرحوم شيخ كبير، در جوار قبر وي آرميده اند.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

زندگی نامه حضرت آيت الله شيخ کبير

وي يكي از ستار گان درخشان جهان تشيع و حكيم فرزانه و عالمي نامدار و مرجع تقليد بود.
پدرش مرحوم «ملّاصفر علي» از فلاسفه بزرگ و مشهور قزوين است.

وي در حدود سال 1240 در قزوين به دنيا آمد دركودكي در تعاليم پدرش با مكتب اهل
بيت آشنا شد و پس از تحصيلات مقدماتي در قزوين، سطوح عاليه فقه و اصول را از عالمان
برجسته شيخ محمد صالح برغاني حائري و برادرش شهيد برغاني آموخت و فلسفه و عرفان را نزد
پدرش آموخت، سپس راهي عراق شده و در شهر مقدس كربلا سكني گزيد.

وي در مدّت اقامتش د رعراق در حوزه هاي علمي كربلا و نجف در محفل علمي شخصيتهاي بزرگ
شيعه مانند : آيات عظام محمد تقي غروي اصفهاني، شيخ محمد حسن نجفي صاحب جواهر، فاضل
اردكاني، سيد محمد باقر شفتي و شيخ حسن برغاني حائري بهره هاي بسيار برد و در رشته هاي
مختلف علوم اسلامي، مانند: فقه، اصول، رجال، كلام و تفسير به درجه اجتهاد رسيد و در رديف
فقهاي طراز اول قرار گرفت.

^{بسياري از علماء، مانند: آيت الله العظمي مرعشي نجفي از ايشان اجازه نامه در يافت كردند.
مرحوم مرعشي، به ايشان و اين مسجد ارادت مي ورزيد و در زمان حيات خود كتاب هايي به اين
مسجد اهداء كرده است.}

علامه سيد محسن امين در اعيان الشيعه مي نويسد: شيخ محمد حسن بار فروشي، معروف به شيخ كبير،
از سالخوردگان علماي معاصر و از شاگردان صاحب جواهر و داراي اجازه از ايشان مي باشد.

عالمي فاضل، فقيهي اصولي، محدّثي رجالي و اديب است. رساله عمليه او به نام
«صراط النجات» د راختيار مقلدين ايشان بود.

وي پس از هجرت به بابل، مرجعيت و زعامت منطقه سر سبز مازندران به ويژه بابل را بر عهده
داشت و علاوه بر حل مشكلات ديني و اجتماعي مردم به تدريس و تربيت طلاب ديني پرداخت
و شاگردان زيادي را پرو رش داد.

در تاريخ آمده است كه ناصر الدين شاه در سفرش به بابل به محضر وي شرفياب شد و
عرض ادب نمود. وي امامت جماعت مسجد جامع بابل را پس از ملاي اشرفي و فرزندش و
موقوفات اين شهر را بر عهده گرفت.

در واپسين روزهاي زندگي اش بينايي خود را از دست داد و مهر هاي انگشتري خود را
د رحضور علماي شهر از بين برد تا كسي از آنها سوء استفاده نكند.



تأليفات

تأليفات وي عبارتند از:

1- نتيجة المقال في علم الدرايه و الرجال.
2- حاشيه بر كتاب فرائد الاصول شيخ مرتضي انصاري.

3 - سراج الاُمّة، شرح مفصل برلمعه شهيد اول .
4-حديقه العارفين در اخلاق. 5 - حديقه الشيعه في الاخلاق.

6- تتميم الدره في صلاه الجمعه .
7- حاشيه بر شرح تصريف ملا سعد الدّين تفتازاني.

8- شرحي بر شرح تصريف تفتازاني.
9- صراط النجاه كه رساله عمليه وي بود.

وي پس عمري با بركت و سرشار از خدمت و معنويت كه بيش از يك قرن بود،
درماه شوال 1345 ق از دار دنيا رفت و پيكر مطهرش با شكوه خاصي از اقشار مختلف مردم
تشييع و درمسجد مقدس محدّثين، بنا بر وصيتش دفن گرديد و عنوان كرده بود كه قبر مرا بلند تر
از عالم ربّاني ملا نصيرا نسازيد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

كراماتي كه از اين مسجد مشاهده شد، بهترين دليل بر اعتبار و منزلت ويژه اين مكان
مقدس است , كه اسباب فيض الهي را فراهم مي كند.

بخشي ازاين کرامات به مسئله توسل و نذر حاجت‌مندان و بعضيبه مسئله عنايت
امام زمان (عج)و حواله دادن نيازمندان به اين مسجد و مقداري از آن‌ها به مسئله
رؤياهايصادقه بر مي‌گردد

که در دفتر کرامات مسجد به ثبت رسيده است
که به تعدادي از آنها اشاره مي گردد.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امام زمان (عج) درمحراب مسجد






مش باب جان، خادم مسجد:

نيمه شبي همسرم از خواب برخاست براي كاري به حياط مسجد رفت
وديدداخل شبستان مسجد، روشن است!

براي يافتن علت روشن بودن چراغها، وارد شبستان شد و با كمال تعجب
در داخل محراب مسجد آقايي را مشاهده كرد كه مشغول نماز است!

با شتاب نزد من آمد و گفت:
چرا در اين وقت، درِ مسجد را باز گذاشتي؟
برو ببين چه كسي دارد نماز مي خواند!

من به شبستان رفتم و كسي را نديدم و برگشتم
به او گفتم: كسي در مسجد نيست!

گفت: خودم همين الآن شخصي را در محراب مسجد مشغول نماز خواندن ديدم!

فهميديم او، همان صاحب اين خانه، امام زمان (عج) بوده است.

نظير اين جريان مكرّر براي من و همسرم اتفاق افتاده است.