بسم الله الرحمن الرحيم
در ادامه این سلسله مباحث که بصورت خلاصه تقدیم دوستان میشه عرض کنم که :
دوستان اهل سنت این جمله رو هر بار که بحث رو شروع کنم اول میگم که در این سلسله مباحث قصد جسارت به هیچ یک از مذاهب رو ندارم و نخواهم داشت و تنها به معرفی اثار و جملاتی که در باره این علما گفته اند اشاره میکنم
دوستان دقت داشته باشید که این اخرین مکتب و محمترین انحراف در این مکتب ایجاد شد که
و احمد بن حنبل پایه گذار اولیه سلفی گری میباشد
احمد بن حنبل ،تابع حدیث و ظواهر سنت بود و هر گونه دخالت عقل را در مسائل شرعی جایز نمی دانست.
اولین بار بحث «سلف» را احمد بن حنبل پایه گذاری کرد ، ابن تیمیه در قرن هشتم همین طرح را ارائه داد ولی مورد موافقت علمای وقت قرار نگرفت ،
در قرن 13 محمد عبدالوهاب همین طرح را تئوریزه کرد وبه صورت یک مذهب مستقل «سلفی گری» را در عربستان تاسیس کرد. در حقیقت مذهب وهابیت عمدتا آبشخورش فقه احمد بن حنبل است.
كنيهاش ابو عبدالله و نام پدرش محمد است و نَسَبش به ذو الثديه - رئيس خوارج - ميرسد در ربيع الأول سال 164 هجري قمري در بغداد به دنيا آمد و در 3 سالگي، پدر خود را از دست داد و تحت تربيت مادر خود قرار گرفت. از سال 179 هجري به يادگيري حديث پرداخت - همان سالي كه آقاي مالك از دنيا رفت -.
براي يادگيري علوم، شهرهاي مختلف را زير پا گذاشت و به يمن، كوفه، شام، حجاز و ... رفت.
اساتید
از شخصيتهاي بزرگي همچون شافعي استفاده علمي كرد.
شاگردان
، مانند محمد بن اسماعيل بخاري - صاحب صحيح بخاري - و مسلم بن حجاج نيشابوري - صاحب صحيح مسلم - و ابو داود - صاحب سنن - و آقايان ترمذي - صاحب صحيح - و نسائي - صاحب سنن - ابن ماجه - صاحب سنن - و با واسطه، جزء شاگردان احمد بن حنبل بودند و از او نقل روايت دارند.
ايشان در طول عمر خود، گرفتاريهاي زيادي داشتند. مخصوصا از زمان مأمون كه بحث «خلق قرآن»، به عنوان يك فاجعۀ بزرگ جهان اسلام آغاز شد و امت اسلامي گرفتار اين فاجعه شدند و كشت و كشتار و زندان، براي علماء و بزرگان پيش آمد، خود آقاي احمد بن حنبل در اين فاجعه، 28 ماه در زندان بود و شلاق خورد و اذيت كشيد، ولي در برابر حكومت عباسيان تسليم نشد. قضيه «خلق قرآن» تا زمان متوكل عباسي ادامه داشت و احمد بن حنبل در اين زمان، از يكي از مصائب تاريخ اسلام، خلاصي يافت.
احمد بن حنبل در روز جمعه، 12 ربيع الأول سال 241 هجري در سن 77 سالگي از دنيا رفت. او را در قسمت غربي باب حرب بغداد دفن كردند و محمد بن طاهر بر او نماز خواند.
سير اعلام النبلاء للذهبي، ج11، البداية و النهاية لإبن كثير الدمشقي، ج10، ص340
در كتاب مختصر طبقات الحنابله، ص14 آمده است كه:
و قبره ظاهر مشهور و يزار و يتبرك به.
قبر او، حرم و بارگاهي دارد و مشهور است و مورد زيارت و تبرك قرار ميگيرد.