╬~••••~╬ منتظِر و منتظَر ╬~••••~╬

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

نه چنان است که خلقى چشم انتظار ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) و عملى گشتن وعده هاى الهى به دست او باشند،
ولى او خود بى خبر از این همه اشتیاق،رها از هر دغدغه اى،
گوشه آسایشى براى خویش گزیده و نسبت به درد و رنج و شکنج شیعه و یارانش بى تفاوت و بى احساس، روزگار غیبت را سپرى سازد!
او علاوه بر آنکه از اوضاع و احوال منتظرانش آگاه است. [1]
و در مراعات حال آنان کوتاهى نمى کند و یادشان را از خاطر نمى برد [2]،
خود نیز در حالت انتظار به سر مى برد.
او چشم انتظار اذن خداست [3]،
تا از پرده غیبت بدر آید و خورشید جمال خویش را بى هیچ حجابى به جهانیانِ در ظلمت نشسته بنمایاند.
او چشم انتظار فرمان پروردگار است [4]
تا با سلاح عقل و علم و عطوفت ـ
و نه با شمشیر فقط ـ
همه دلها را مسخّر خویش گرداند و ...
همه سرزمینها را به زیر سلطه دین و عدالت در آورد.

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

او چشم انتظار آسایش دوستان و موالیان خداست. [5]
تا در سایه حکومت توحیدى او از رنج انتظار بیاسایند و از فتنه هاى دوران غیبت رهایى یابند
و با استمداد از علم و عدالت او قلّه هاى کمال را یکى پس از دیگرى در نوردند.
همین چشم انتظارى هاى امام زمان(علیه السلام)است که نیمه شب ها خواب را از چشمان مبارکش مى گیرد
و اشک سوزانش را برگونه هاى مقدّسش جارى مى سازد و ناله و ندبه اش را باعث مى گردد.

«اللّهمَّ طال الانتظار، و شَمُتَ بنا الفجّار، وصَعُبَ علینا الانتصار.» [6]

«بار خدایا ! انتظار طولانى شد و مورد نکوهش کافران قرار گرفتیم و یارى نمودن ما یکدیگر را، مشکل گردید.»



خدایا بر مهدى(علیه السلام) درود فرست که قیام کننده به امر تو
و نهان شده در میان خلق تو و منتظران اذن توست (والمنتظر لاذنک)



«اللّهم صلّ على ولیک المنتظر أمرَکَ» خدایا بر ولیّت که منتظر فرمان توست درود فرست



خداوندا بر ولیّت امام زمان(علیه السلام) که منتظر فرج و آسایش اولیاى توست درود فرست.

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

أَیْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دابِرِ الظَّلَمَهِ؟

أَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقامَهِ الْأَمْتِ وَالْعِوَجِ؟

أَیْنَ الْمُرْتَجى لِإِزالَهِ الْجَورِ وَالْعُدْوانِ؟أَیْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدیدِ الْفَرائِضِ وَالسُّنَنِ؟

أَیْنَ الْمُتَخَیَّرُ لِإِعادَهِ الْمِلَّهِ وَالشَّریعَهِ؟

أَیْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْیاءِ الْکِتابِ وَ حُدُودِهِ؟أَیْنَ مُحْیى مَعالِمِ الدّینِ وَ أَهْلِهِ؟أَیْنَ قاصِمُ شَوْکَهِ

الْمُعْتَدینَ؟ أَیْنَ هادِمُ أَبْنِیَهِ الشِّرْکِ وَالنِّفاقِ؟أَیْنَ مُبیدُ أَهْلِ الْفُسُوقِ وَالْعِصْیانِ وَالطُّغْیانِ؟

أَیْنَ حاصِدُ فُرُوعِ الْغَىِّ وَالشِّقاقِ؟

کجاست آنکه براى برکندن ریشه ظالمان و ستمگران عالم مهیا گردیده؟

کجاست آنکه منتظریم اختلاف و کج رفتاریهاى اهل عالم را به راستى و اصلاح کند؟

کجاست آنکه امیدواریم اساس ظلم و عدوان را از عالم براندازد؟

کجاست آنکه براى تجدید فرائض و سنن اسلام که محو و فراموش گردیده؛ ذخیره است؟

کجاست آنکه براى برگردانیدن ملّت و شریعت مقدّس اسلام اختیار گردیده؟

کجاست آنکه آرزومندیم کتاب و حدود آن را احیا سازد؟

کجاست آنکه دین، ایمان و اهل ایمان را زنده گرداند؟

کجاست آنکه شوکت ستمکاران و متعدیان را در هم مى شکند؟

کجاست آنکه بنا و سازمانهاى شرک و نفاق را ویران مى کند؟

کجاست آنکه فسق و عصیان و طغیان را هلاک و نابود مى گرداند؟

کجاست آنکه برای کندن ریشه گمراهى و دشمنى مهیاست؟

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

أَیْنَ طامِسُ آثارِ الزَّیْغِ وَالْأَهْواءِ؟

أَیْنَ قاطِعُ حَبائِلِ الْکِذْبِ وَالْاِفْتِراءِ؟

أَیْنَ مُبیدُ الْعُتاهِ وَالْمَرَدَهِ؟

أَیْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ الْعِنادِ وَالتَّضْلیلِ وَالْإِلْحادِ؟ أَیْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِیاءِ، وَ مُذِلُّ الْأَعْداءِ؟

أَیْنَ جامِعُ الْکَلِمَهِ عَلَى التَّقْوى؟ أَیْنَ بابُ اللَّهِ الَّذى مِنْهُ یُؤْتى؟ أَیْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذى إِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ

الْأَوْلِیاءُ؟ أَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ الْأَرْضِ وَالسَّماءِ؟ أَیْنَ صاحِبُ یَوْمِ الْفَتْحِ وَ ناشِرُ

رایَهِ الْهُدى؟ أَیْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاحِ وَالرِّضا؟ أَیْنَ الطّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِیاءِ وَ أَبْناءِ الأَنْبِیاءِ؟

أَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ؟...

کجاست آنکه اندیشه باطل و هواهاى نفسانى را نابود مى سازد؟

کجاست آنکه ریسمان دروغ و افتراء را قطع خواهدکرد؟

کجاست آنکه متکبرانِ سرکش را هلاک و نابود مى گرداند؟

کجاست آنکه مردم ملحد، معاند و گمراه کننده را بیچاره کند؟

کجاست آنکه دوستان را عزیز و دشمنان را ذلیل خواهد کرد؟

کجاست آنکه مردم را بر وحدت کلمه و تقوى مجتمع مى سازد؟

کجاست باب الهى که از آن وارد مى شوند؟

کجاست آن وجه الهى که دوستان به سوى او روى آوردند؟

کجاست آن وسیله که بین آسمان و زمین پیوسته است؟

کجاست صاحب روز فتح و برافرازنده پرچم هدایت در عالم؟

کجاست آنکه پریشانیهاى خلق را اصلاح و دلها را خشنود مى سازد؟

کجاست آنکسی که از ظلم امتّ بر انبیاء و اولاد انبیاء دادخواهى مى کند؟

کجاست آنکه انتقام خون شهید کربلا راخواهدگرفت؟....