خطبه 233
[1] از سخنان امام ( ع ) اين سخن را امام هنگامی فرمود که
جعده بن هبيره نتوانست در منبر سخن بگويد . اين سخن در باره فضائل
اهل بيت ( ع ) و اوضاع نابسامان عصر او مي باشد [2] آگاه باشيد زبان
پاره گوشتی است از اين پيکر انسان هرگاه آمادگی در انسان نباشد زبان
هم يارای نطق ندارد [3] و به هنگام آمادگی نطق مهلتش نمي دهد ما
فرمانروايان سخنيم [4] و رگ و ريشه آن در ميان ما استوار و محکم شده و
شاخه هايش بر ما سايه افکنده است [5] فساد زمان [6] خدای شما را رحمت کند
بدانيد در زمانی قرار گرفته ايد که گوينده حق کم است [7] و زبان از
گفتار راست عاجز و گنگ و حق جويان خوارند مردمش همدم گناه [8] و همگام
سستی و تنبلي اند جوانانشان بداخلاق بزرگسالانشان گنهکار [9] عالمشان منافق و
دوستان در دوستی خيانتکارند . نه کوچکشان بزرگسال را احترام مي کنند :
و نه ثروتمندشان زندگی مستمندانشان را تکفل مي نمايد