نوروز در سیره امام راحل (ره)
ایرانیان مسلمان با برجسته كردن ارزشهای نوروزی ، توانستند این مناسبت ملی را بگونه زیبایی با روح اندیشه اسلامی هماهنگ سازند و لذا بزرگان دینی ملت ایران نیز،همواره به مناسبات خاص این ایام احترام می گذاردند.
عید بهار و نوروز از قدیم الایام در میان اقشار مختلف ایرانیان، از خاص و عام گرامی داشته شده و بزرگداشت سنت های زیبای آن، مورد اهتمام بوده است. این آیین ها، هر چند در طول سالیان متمادی دستخوش دگرگونی گردیده اما از میان نرفته و بدین سان امروزه نوروز، یكی از نمادهای بزرگ و وحدت بخش ملت ایران است.با ورود اسلام، ایرانیان تلاش نمودند، سنت های كهن خود را در قالب فرهنگ اسلامی بازیابی كرده و به عبارت روشن‌تر سنت‌های ایرانی را با سنت‌های اسلامی در آمیزند.
در نتیجه، از میان انبوه جشن‌های ایرانی قبل از اسلام، آنچه میان ایرانیان مسلمان باقی ماند منحصر به عید نوروز، و چند جشن كوچكتر، چون جشن گل سرخ در اصفهان شد. برتولد اشپولر ایران‌شناس بزرگ آلمانی در این باره می‌‌‌گوید:» از جشن‌های قدیمی ایرانی، بیش از همه، جشن سال نو و نیز در پایان تابستان جشن پاییز (مهرگان) طبیعتاً بر اساس تقویم قدیمی برگزار می‌شد، البته مسلمانان به ویژه در زمان عمر دوم (عمربن عبدالعزیز)، كوشش كردند تا این اعیاد را ملغی كنند و كسانی را كه در این مواقع به طور كلی هدایای متداولی برای مقامات بالاتر می‌فرستادند، تحت فشار قرار دادند اما این رسم چنان عمیق با اندیشه و احساس مردم ایران وابسته بود، كه به زودی پیروز‌مندانه برای خود جایی باز كرد و با اوج گرفتن كار عباسیان به‌ویژه در زمان آل‌بویه كاملاً در همه جا متداول شد و حتی در بین‌النهرین ( در بغداد و بصره) گسترش یافت .این جشن درسوریه، مصر و شمال آفریقا نیز در برخی از زمان‌‌ها به طور نامنظم برگزار می‌شد.»(1)بنابر آنچه گذشت، ایرانیان مسلمان با برجسته كردن ارزشهای نوروزی كه در فرهنگ اسلامی نیر مورد تاكید قرار گرفته اند، توانستند، این مناسبت ملی را بگونه زیبایی با روح اندیشه اسلامی هماهنگ سازند و لذا بزرگان دینی ملت ایران نیز، هر چند به نظر آنها و به تعبیر امام راحل (ره) « این عید، هر چند یك عید اسلامی نیست ولی اسلام آن را نفی نكرده است.» با این حال، همواره به مناسبات خاص این ایام احترام می گذاردند.
حضرت امام خمینی(ره) خود ضمن مبارك شمردن عید نوروز بر فقیر و غنى و دعوت به پوشیدن جامه نو در این ایام، و رفتن به كوه و صحرا و باغ و بستان، در وصف بهار سروده است:
بهار شد در میخانه باز باید كرد به سوى قبله عاشق نماز باید كرد(3)ایشان همچنین در دیوان خویش، عید نوروز را چنین وصف كرده اند:باد نوروز وزیده است به كوه و صحرا جامه عید بپوشند، چه شاه و چه گدابلبل باغ جنان را نبود راه به دوست نازم آن مطرب مجلس كه بود قبله نماهمه در عید به صحرا و گلستان بروند من سرمست زمیخانه كنم رو به خداعید نوروز مبارك به غنى و درویش یار دلدار! زبتخانه درى رابگشا.(4)
نقل قول
