زائر همواره و در هر لحظه بايد توجه داشته باشد که به محيطي گام نهاده که براي همة موجودات، محيط امن و امان است؛ محيطي که درختان آنجا، بدون آن که آنها را با قفسهاي آهنين زرهپوش کنند، از تجاوز در اماناند، حتي شاخهها و بيخ و بن و ريشه و نيز بوتهها در مصونيتاند.
حتي اگر به درختي که در حرم روييده و شاخههايي از آن به بيرون حرم سر در آورده، به احترام اين که اصل آن در حرم است، نميتوان تجاوز کرد و از آنها شکست و نيز اگر درختي در بيرون حرم روييده ولي شاخهاي از آن سر به حرم کشيده باشد، به هيچجاي آن درخت نميتوان ارّه گذاشت و تجاوز کرد، و يا شاخة آن را شکست!در محيطي قدم ميگذارند که حيوانات و پرندگان و آهوان صحرا چهارفرسخ در چهارفرسخ از تعرّض انسان در اماناند؛ بنابراين نميرمند، و نميتوان آنها را وحشتزده کرد و رم داد. خلاصه اينکه حيوانات، پرندگان و گياهان همه در محيط امن الهي به سر ميبرند و هيچ کس در محدودة حرم حقّ تعرّض بدانها را ندارد.«مسافران به سوي بيت، به محيطي وارد ميشوند که اگر کسي در آنجا کبوتري را از دستة کبوتران رَم دهد، براي جبران اين بيانضباطي بايد يک گوسفند کفّاره دهد،و هرگاه آن کبوتران رفتند و به جاي خود بازنگشتند بايد به تعداد هر کبوتر يک گوسفند کفّاره بدهد.به محيطي درميآيند که حمل اسلحه و ابزار اسلحه در آنجا ممنوع و جرم است، بايد دل هرکسي در آن محيط، آرام و مطمئن باشد که احدي به او تعرّض نميکند.» حاجي به محيطي گام مينهد که اگر از کسي نسبت به ديگري ظلمي سرزند، در حکم الحاد و خروج از دين و به منزلة بيديني است.به محيطي ميرود که اگر کسي مال بيسرپرستي از قبيل: چمدان، و کيف و اشياي ديگر ـ چه گران قيمت و يا ارزان ـ جلوي پاي خود ديد، نبايد آن را بردارد و اجازه ندارد حتي انگشت پايي به آن بزند.
اينها احکام الهي محيط حرم است چه موسم حج باشد و چه در غير موسم حج؛ براي همه نيز يکسان است چه زائر و چه غير زائر؛ چه مُحرم و چه غيرمُحرم!