راه لذت بردن از نماز

[╬✿╬ فاطمه ╬ ✿╬]

احساس لذت در نماز، یک سری مقدمات خارج از نماز دارد و یک سری مقدمات در خود نماز، آنچه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل بشود این است که انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند.
کسی که شرایط قبولی نماز را رعایت کند، چهره‎اش در عالم معنا و ملکوت همچون خورشید می‎درخشد و این درخشش را کسانی که چشم باطن بین داشته باشند، در همین دنیا می‎بینند. ممکن است امثال من و شما این درخشش را نبینیم، اما هستند کسانی که چشم دلشان به آن عالم باز است و به محض نگاه کردن به چهره کسی متوجه می‎شوند که وی اهل معصیت است یا اهل عبادت نورانیت دل و روح، یکی از آثار تکوینی عبادت است؛ خداوند ظلمت‎های زندگی را برای بنده‏ای که نمازش را قبول کرده است روشن می‏سازد. خداوند در قرآن می‎فرماید: ای کسانی که ایمان آوردید، خدا ترس شوید و به رسولش نیز ایمان آورید تا از رحمتش شما را دو بهره نصیب گرداند و برای شما نوری قرار دهد که بدان راه سپرید و بر شما ببخشاید و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است. انسان‎های خداترس و متقی هنگامی که دچار ظلمت‏های مادی می‎شوند خداوند حتی نور حسی هم به ایشان عطا می‎فرماید.
بوده‎اند افراد نابینایی که قرآن را از رو تلاوت می‎کرده‏اند. انسان در دنیا خواه ناخواه با کسانی مواجه می‎شود که با برخوردهای نابخردانه‎شان صبر و تحمل را از انسان می‎گیرند. بسیار مشکل است که انسان بتواند در این شرایط خودش را کنترل نماید. اما خداوند به کسانی که نمازشان را پذیرفته است بردباری و حلمی عطا فرماید که در مقابل افراد نابخرد بتوانند خودشان را کنترل کنند. خداوند مادامی که ادامه حیات به نفع چنین بنده‏ای باشد او را به وسیله فرشتگانش حفظ می‎کند و درخواست او را اجابت می‎کند.
چنین بنده‏ای همچون گل‎ها و میوه‎های بهشتی که هیچ‎گاه پژمرده و پوسیده نمی‎گردند، همیشه با طراوت و سرزنده است.
تفسیر عقلانی این مطلب این است که بنده آن چنان با آموزه‎های دینی خوگرفته است که هیچ‎گاه این حالت او تغییر نخواهد کرد، یعنی این حالات در او ملکه شده و به صورت صفتی ثابت برای نفس و روحش در آمده است و دوست دارند همیشه در نماز باشند یعنی همیشه متذکر باشند نمازی را که برای تذکر خوانده است، تذکر در او ایجاد یک روحیه قوی می‎کند که با واسطه آن روحیه قوی، همیشه به یاد خدا است و همیشه این قوت خودش را حفظ می‎کند. محک همه چیزها نماز است معیار اصلی نماز است. نماز بالاترین ذکر، شیرین‎ترین ذکر و برترین چیز است. برخی به دنبال ذکرهای ویژه‏ای می‎گردند که کسی نشنیده باشد همه چیز تابع نماز است. باید سعی شود این نماز درست به جاد آورده شود. در جایی دارد که خدا منت گذاشته که امر فرموده مخلوق با خالق خود خلوت کند.
سجده طولانی از عباداتی است که کمر شیطان را می‏شکند، اما کسی که سجده طولانی انجام می‏دهد باید مواظب باشد که مرتکب ریا نشود. بعد از سجده باید جلوی آیینه بایستد و ببیند آیا جای مهر در پیشانی‏اش نقش بسته است یا نه، اگر نقش بسته بود، مقداری بمالد تا به صفت رذیله ریا مبتلا نشود. راه لذت بردن از نماز احساس لذت در نماز، یک سری مقدمات خارج از نماز دارد و یک سری مقدمات در خود نماز، آنچه پیش از نماز و در خارج از نماز باید مورد ملاحظه باشد و عمل بشود این است که انسان گناه نکند و قلب را سیاه و دل را تیره نکند و معصیت، روح را مکدر می‎کند، و نورانیت دل را می‎برد و درهنگام خود نماز نیز انسان باید زنجیر و سیمی دور خود بکشد تا غیر خدا داخل نشود، یعنی فکرش را از غیر خدا منصرف کند و توجهش با غیر خدا مشغول نشود و اگر به طور غیر اختیاری توجهش یه جایی منصرف شد به محض التفات پیداکردن باید قلبش را از غیر خدا منصرف کند.

[ال یاسین]

اهتمام على عليه السّلام به نمازاول وقت

هنگامى که على عليه السّلام در جنگ صفّين سرگرم نبرد بود، در ميان هر دو صف کارزار، مراقب حرکت و وضعيّت خورشيد بود (تا ببيند چه وقت به وسط آاسمان مى رسد تا نماز ظهر را بخواند).

ابن عبّاس عرض کرد: ((يا اميرالمؤ منين ، اين چه کارى است که مى کنيد ؟))

حضرت فرمود: ((منتظر زوال هستم تا نماز بخوانيم .))

ابن عبّاس گفت : ((آيا حالا وقت نماز است با وجود اينکه سرگرم پيکار هستيم ؟))

على (ع ) فرمود: ((جنگ ما با ايشان بر سر چيست ؟ تنها به خاطر نماز است که با آنها نبرد مى کنيم .))

[ال یاسین]

امام خمينى و اهمّيت نماز

از قول فرزند امام نقل شده است :
((روز اولى که شاه رفت ، ما در نوفل لوشاتو بوديم .
نزديک به سيصد الى چهارصد خبرنگار اطراف منزل امام جمع شده بودند. تختى گذاشتند و امام روى آن ايستادند.تمام دوربينها کار مى کرد. قرار بود هر چند نفر خبرنگار يک سؤ ال بکنند. دو سه سؤ ال از امام شد که صداى اذان ظهر شنيده شد. بلافاصله امام محل را ترک کردند و فرمودند: وقت فضيلت نماز ظهر مى گذرد. تمام حاضرين از اين که امام صحنه را ترک کردند، متعجّب شدند. کسى از امام خواهش کرد چند دقيقه اى صبر کنيد تا حداقل چهار پنج سؤ ال ديگر بشود. امام با عصبانيّت فرمودند: به هيچ وجه نمى شود. و رفتند.))

[ال یاسین]

نماز موجب فرو ريختن گناهان مى شود

ابن عبّاس گويد: من و سلمان در زير درختى نشسته بوديم . سلمان شاخه درختى را که برگهايش خشک شده بود، جنباند و در نتيجه آن همه برگها به زمين ريخت . جناب سلمان فرمود: ((اى ابوعثمان ، از من نمى پرسى که چرا چنين کردم ؟))

گفتم : ((سبب اين کار چه بود؟))

فرمود: ((با پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم در زير اين درخت نشسته بوديم ، آن حضرت چنين کرد که من کردم و سپس به من فرمود: اى سلمان ، از من نمى پرسى که چرا چنين کردم ؟ من عرض کردم : يا رسول اللّه ، سبب چه بود؟ حضرت فرمود: مؤ من چون وضو بگيرد بر آن وجهى که دستور آمده بود، و بعد از آن نمازهاى پنجگانه شبانه روز را بجاى آورد، گناهان او بريزد بسان اين برگها که از اين درخت فرو ريخت.))

آنگاه اين آيه را تلاوت فرمود:

((و اقم الصلوة طرفى النّهار و زلفا من اللّيل ... .
و بپاى دار نماز را هر دو سر روز و پاره هايى از شب ...))

[ال یاسین]

امام رضا (ع ) و نماز اول وقت به جماعت

ابراهيم بن موسى از القزّاز مى گويد: امام رضا عليه السّلام به عنوان استقبال از بعضى از طالبان خارج شد (در حالى که من با عده اى از ياران با آن حضرت همراه بوديم ). وقت نماز فرا رسيد. قصرى در آن حوالى بود. امام (ع ) با ياران به سوى آن رفتند و در کنار سنگ بزرگى ايستادند و سپس امام به من فرمودند: ((اذان بگو.))

عرض کردم : ((منتظر رسيدن و ملحق شدن بعضى از ياران هستيم که بيايند.))

حضرت فرمود: ((خدا تو را بيامرزد، نماز را از اول وقت بدون عذر به تاءخير نيانداز. بر تو باد خواندن نماز در اول وقت .))

راوى گفت : پس اذان گفتم و نماز خوانديم.



خواننده محترم ، نمازى که امام رضا (ع ) به پا داشت ، نماز جماعت بود که هر چه جمعيت بيشتر باشد ثواب نماز جماعت بيشتر است ، ولى توجه نموديد که امام (ع ) اجازه نفرمود نماز اول وقت ، به خاطر رسيدن و ملحق شدن بقيه ياران به تاءخير بيفتد، بلکه تاءکيد کرد که نماز اول وقت خوانده شود و تاءخير را صلاح ندانست . اينکه امام رضا (ع ) فرمود: ((اى موسى ، بر تو باد که هميشه نماز را در اول وقت بپا دارى)) خطاب به فرد فرد ماست و اختصاص به آن شخص ندارد.