۩ミ✿ミ۩ یاس بی نشان{ویژه نامه ایام فاطمیه و شهادت حضرت فاطمه (س) ۩ミ✿ミ۩

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

مولا امام حسین(ع) در صحرای تفتیدۀ کربلا ، آن گاه که بر نیزه ها تکیه داده ، فریاد می زند :

«هیهات! که زیر بار ذلت بروم. من شهامت، حریّت و کرامت خویش را
مرهون پاکدامنی و طهارت مادرم زهرا(سلام الله علیها) می دانم.»



«فداها أبوها» مانده بین در ودیوار و مسمار ...مانده زیر لگد. مولاتی کجا و لگد ... کجا؟

قال رسول الله(ص):

«یا فاطِمةُ! إِنَّ اللهَ لَیَغضَبُ لِغَضَبِکِ وَ یَرضی لِرِضاکِ»

مولاتی عید چیه تمام عمرمان فداتون

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

مدائنی از سلمة بن محارب، و او از سلیمان تیمی ، واو از ابن عون ، چنین روایت کرده است:

ابوبکر برای بیعت گرفتن از مولاعلی(ع)، به دنبال وی فرستاد ، پس مولاعلی(ع) بیعت نکرد.
در این هنگام عمر با شعله ای آتش روانۀ خانۀ مولا علی(ع) شد. مولاتی فاطمۀ زهرا (س)
در پشت درب با او مواجه شده و گفت: ای پسر خطاب! آیا تو را در حال آتش زدن خانه ام می بینم؟!

عمر گفت آری! و آن چنان به این عمل مصرّ و محکم هستم،
چنان که پدرت بر دینی که آورده بود، محکم بود!

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

سلیم گوید :

گفتم:ای سلمان! آیا حمله کنندگان به خانۀ فاطمه بدون اجازه داخل شدند؟

گفت: آری سوگند به عزت خدا که بر زهرای اطهر ، سرپوش و چادری نبود،
لیکن وی پشت در پناه گرفت، زیرا می خواست که مراعات پوشش و حجاب را بنماید.
وقتی که او را دیدند، به شدت او را در میان در و دیوار فشردند
که به جانم سوگند نزدیک بود که باحسرت از دنیا برود.فریاد زد:

«ای فضه! مرا بگیر ، قسم به خدا که جنینم را کشتند.»

پس محزون و غمناکیم که دختر رسول خدا(ص)
جنینش را که «محسن» نامیده اند ، سقط نمود.

کتاب اخلاق حضرت فاطمۀ زهرا (س)

[خادم کریمه اهل بیت]

السلام علیک یا بضعة المصطفی



دیدم که ازپس در ، پهلوی من شکسته است
فریاد من در آنجا ، علی علی علی بود

بر روی سینه ی من ، با میخ در نوشتند
این جرم گفتن علی علی علی بود

من هم زخون سینه ، بر روی در نوشتم
تنها گناه زهرا ، علی علی علی بود

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

هر بار که فاطمیه می آید
بر سوگ و عزا طلیعه می آید

بر ارض و سما ندای یا زهرا
ایام عزای شیعه می آید

بر گوش صدای گریه و ناله
از خانه آن شفیعه می آید

بنگر که علی غریب و بی یاور
تا خاک کند ودیعه می آید

پیوسته سوال ما بود یا رب
کی منتقم شهیده می آید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نزدیک سحر، ناخودآگاه دلم هوای روضه فاطمه علیهاالسلام را کرد.
به یاد دلشکستگی همه دور ماندگان از بقیع،
دو رکعت نماز استغاثه مادرم را خواندم.

روبروی حرم رسول خدا »صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله‏ وسلم نشستم
و شروع کردم به خواندن زیارتنامه گل:
«اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ‏ رَسُولِ اللّه‏ِ صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم»

ناگهان پروانه ‏ای را دیدم که با بال و پری خیس از اشک
چشم‏های سیاهی که با طلوع آفتاب، به سرخی می‏گرایید،
بر روی نام فاطمه علیهاالسلام نشست؛
گویی با این نام غریب انس دیرینه‏ ای داشت
و مثل دل من، هوای دعاهای شبانه زهرا علیهاالسلام را کرده بود!

مگر می‏شود کسی راه به خانه نیم سوخته فاطمه علیهاالسلام بیابد
و دور اتاق‏هایش بچرخد و زیر سقفش بنشیند و در و دیوارش را ببوید
و صدای چرخش دستاس خونی‏اش را بشنود، ولی جام بلورین احساسش ترک نخورد
و نشکند و اشک‏های خونی‏اش فرو نریزد؟!

وقتی روی شال سبزم نشست، دیدم که یک بالش شکسته است؛
خواستم تا او را در عکس جاودانه ‏اش کنم، اما آرام و قرار نداشت!
هیچ کس در جای خالی سجاده مهربانی‏های زهرا علیهاالسلام ، دل آرام نمی‏دارد!

وقت اذان، دوباره گوشه‏ ای از بقیع یافتمش؛ بی‏رمق و زخمی!
خودش را به سختی بر روی خاک‏ های بقیع می‏کشید
تا شاید جراحت قدیمی بالش شفا گیرد و یا تیمّمی کند برای آخرین نمازش!

او را به روی شال سبزم گذاشتم؛ همان جایی که دوستش می‏داشت!
او جان می‏داد و من می‏گریستم!
دلم بیش از جان دادن یک پروانه را دید!

مؤذن آن بامداد اندوهگین، شهادتینی بود
که بعد از آن چشم‏های مهتابی پروانه،
از گریستن باز ماند!

نمی‏دانم بر شکستگی دلش بوسه زدم یا جراحت بالش؟!
اما بر هر کدام که بود، لب‏هایم را به خون نشاند.

او را بر دستانم بلند کردم؛
آن قدر که خدای عشق را به غربت او سوگند دهم!

در مشایعت نسیم اندوهی که از روی قبور بقیع بر می‏خاست،
او را بین صفحات قرآنم گذاشتم تا یادگاری شود
برای شب‏هایی که با خیال بقیع به خواب می‏روم
و رؤیای دل‏انگیز خانه فاطمه علیهاالسلام را می‏بینم.

اما در غروب وداع مدینه و ترک کوچه‏ های دلتنگش،
وقتی قرآنم را گشودم، اثری از آن پروانه نیافتم،
حتی خاکستری هم از او باقی نمانده بود،
عکس هم «سوخته» بود؛ بی‏ هیچ نام و نشانی!

راستی، چه کسی می‏داند «مدفن پروانه ‏ها» کجاست؟
من نیز پروانه گمشده ‏ای دارم

نزهت بادی

[فاطمه طاهره]

شهادت خانم فاطمه الزهرا حضور همه عاشقان ایشان و آقا امام علی و فرزندان گرامی ایشان و آقا امام مان و پیامبر گرامی اسلام و 12 امام عزیزمان تسلیت باد....بر روح بزرگوار ایشان صلوات...اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم...

[خادمه زینب کبری(س)]

صداقت فاطمه زهرا سلام الله علیها






قالت عائشة: ما رأیت أحدا قط أصدق من فاطمة غیر أبیها،
و كان بینهما شیى‏ء، فقالت: یا رسول ‏الله سلها فإنها لا تكذب.

عایشه گفت:

هرگز كسى را صادق‌تر از فاطمه (سلام الله علیها) ندیدم به جز پدرش .

و بین آن دو (عایشه و فاطمه (علیهاالسلام) مسأله‏اى رخ داده بود.

پس (عایشه) گفت: اى رسول خدا! از او بپرس، پس به درستى كه او دروغ نمى‏گوید.
منبع:
قال أبویعلى الموصلى المتوفى (307) فى مسنده، ج 8، ص 153،
ط دمشق تحت الرقم (4700) حدثنا أمیة بن بسطام،
حدثنا یزید بن زریع حدثنا روح بن القاسم، عن عمرو بن دینار .

[خادمه زینب کبری(س)]

فاطمه زهرا؛ حوراء انسیه






فاطمة حوراء أنسیة


عن عائشة، قالت: قلت: یا رسول‏ الله ما لك؟ إذا جاءت فاطمة قبلتها حتى تجعل لسانك فى فیها كله، كأنك ترید أن تلعقها عسلا؟
قال: نعم یا عائشة، طنى لما أسرى بى إلى السماء أدخلنى جبرئیل الجنة، فناولنى منها تفاحة فأكلتها فصارت نطفة فى صلبى فلما نزلت واقعت خدیجة،
ففاطمة من تلك النطفة و هى حوراء إنسیة، كلما إشتقت إلى الجنة قبلتها.

فاطمه حوریه ‏اى انسان‏ گونه ...

از عایشه نقل است كه مى‏گوید:

گفتم: اى رسول خدا! شما را چه شده است؟
هنگامى كه فاطمه مى‏آید او را مى‏بوسید و حتى زبانتان را در دهانش مى‏گذارید، مثل این كه مى‏خواهید عسل به او بخورانید؟
پیامبر فرمودند: همین طور است عایشه!
چون من به معراج رفتم، جبرئیل مرا وارد بهشت كرد، پس به من سیبى از سیب‌هاى بهشت خوراند و آن سیب در صلب من نطفه شد
، چون از آسمان نزول كردم، فاطمه از همان نطفه به وجود آمده است
و او حوریه‏اى است انسان‏گونه، پس هرگاه مشتاق بهشت مى‏شوم او را مى‏بوسم.

منبع:
قال الحافظ أحمد بن على الخطیب البغدادى المتوفى (463) فى تاریخ، ج 5، ص 87 ط بیروت،
تحت الرقم 2418: أخبرنا محمد بن رزق، أخبرنا أبوالحسن أحمد بن محمد بن محمد بن عقیل بن أزهر بن عقیل الفقیه الشافعى
(قال): حدثنا أبوبكر عبدالله بن محمد بن على بن طرخان،
حدثنا محمد بن الخلیل البلخى، حدثنا أبو بدر شجاع بن الولید السكونى، عن هشام، عن أبیه.

[خادمه زینب کبری(س)]

عبور حضرت زهرا علیهاالسلام از پل صراط

فاطمة (علیهاالسلام) تجوز الصراط

عن عائشة قالت: قال رسول ‏الله صلى الله علیه و سلم:
إذا كان یوم القیامة نادى مناد یا معشر الخلائق طأطئوا رؤسكم حتى تجوز فاطمة بنت محمد صلى الله علیه و سلم.

... از عایشه نقل است كه گفت:
پیامبر خدا فرمود: هنگامى كه روز قیامت فرارسد، منادى ندا كند: اى گروه انسان‌ها!
سرهایتان را پایین بیندازید تا فاطمه دختر محمد از پل صراط عبور كند.
منبع:
قال الحافظ أحمد بن على الخطیب البغدادى فى تاریخه، ج 8، ص 141، ط بیروت، بإسناده.