مقدمه:
(✿◠‿◠✿)دلی بی دعا بهائی ندارد(✿◠‿◠✿)
دعا چیست؟
ـ دعا كلیدی است كه با آن گنجینه بخشایش الهی را می توان گشود.
ـ دعا وسیله قرب الی الله و مغز عبادت الهی است.
ـ دعا زنگ در رحمت رحیمیّه خداوند، و سبب ریزش بركات الهی است.
ـ دعا ره توشه سالكان طریق وصال، و شعار عاشقان قبله جمال دوست است.
ـ دعا سیر شهودی و كشف وجودی اهل كمال و بهترین رابطه انسان با خدای متعال است.
ـ دعا معراج عروج نفس ناطقه به اوج وحدت، و ولوج به ملكوت عزّت است.
ـ دعا یاد دوست در دل راندن و نام او به زبان آوردن و در خلوت با او جشن ساختن و در وحدت با او نجوی گفتن و شیرین زبانی كردن است.
ـ دل بی دعا بهاء ندارد، و دل بی بهاء، بها ندارد.1
پس با توجه به این ارزش و منزلت دعا است كه در متون دینی درباره آن اصرار فراوان شد. خدای سبحان فرمود:
«قل ما یعبؤبكم ربّی لولا دعاؤكم»؛2
یعنی بگو اگر دعای شما نباشد، پروردگارم هیچ اعتنایی به شما نمی كند.
و در برخی روایات آمده: هر عمل عبادی اندازه و حدّی خاص دارد، مثلاً نماز در شبانه روز پنج مرتبه تعیین شده، روزه یك ماه رمضان، و حج یك بار در عمر، زكات نصاب خاصی دارد و مانند آن، امّا برای دعا حدّی معین نشده.3