7. عذاب الهى در آخرت
قرآن مجيد، عذاب سخت و آتش سوزان قيامت را از آثار نافرمانى خدا برشمرده، می یفرمايد:
«وَ مَن جَآءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِى النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ »؛(27)
«و آنها كه اعمال بدى انجام دهند، به صورت در آتش افكنده می شوند [و به آنها گفته می شود] آيا جزايى جز آنچه عمل می رديد، خواهيد داشت؟!»
در جاى ديگر می فرمايد:
«وَ مَن يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُو فَإِنَّ لَهُو نَارَ جَهَنَّمَ خَلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًا »؛(28)
«هر كس خدا و رسولش را نافرمانى كند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن می ماند.»
شايد برخى ادعا كنند كه ما هر چقدر گناه می كنيم، نه تنها سختى و تنگدستى مشاهده نمی كنيم؛ بلكه هر روز زندگى ما بهتر می شود. در جواب اينگونه افراد بايد گفت: اوّلاً: بسيارى از نكبتها و كمبودها در زندگى به علت سرپيچى از فرمان خدا پديد می آيد؛ در حالى كه انسان، علت آن را نمی د و ثانياً: اين سؤالى است كه مردى از شعيب پيامبرعليه السلام پرسيد و گفت: «چرا من اين همه گناه می م؛ ولى خداوند مرا عقوبت نمی كند؟» از سوى خداوند متعال پاسخ آمد: «تو گرفتار بدترين عقوبتها هستى و نمی انى.» مولوى اين داستان را اينگونه بيان می كند:
يعنى تو بر عكس فكر می كنى. اگر خداوند، تو را عقوبت می كرد و تو قابليت چنين مجازاتى را داشتى، آن وقت ممكن بود عقوبت تو، عذاب نباشد؛ بلكه لطف و رحمت باشد؛ زيرا احياناً سبب بيدارى تو می شد؛ اما آنچه اكنون، گرفتار آن هستى، صد در صد عقوبت است. (29)
نقل قول
