عبادت و عبوديت در پرتو رهنمودهاى امام على عليهالسلام
مفهوم عبادت و عبوديت
واژه «عبادت) در اصل ـ به نظر بسيارى از واژه شناسان ـ به معنى «خضوع» (1) (يا «نهايت خضوع» (2) ) اما مفهوم «عبادت» در استعمال متداول و شايع آن تاحدودى مورد اختلاف است و در اين زمينه چند نظر وجود دارد:
.1 همان معناى اصلى، يعنى خضوع يا نهايت خضوع. اين معنا مورد قبول اكثر واژه شناسان است. (3)
.2 اطاعت و فرمانبردارى (4)
.3 معانى متعدد به تناسب موارد (5) (مثل خضوع، اطاعت و ...)
.4 عملى كه همراه با «قصد قربت» و انگيزه الاهى است.
با دقت در مفهوم و كاربردهاى واژه «عبادت» روشن مىشود كه هر چند عبادت نوعى خضوع و فروتنى است، اما هر خضوعى عبادت نيست. بدون شك كسى كه در برابر شخصى تواضع و خضوع مىكند نمىگويند او را عبادت كرده است. همچنين هرگونه «اطاعت» و فرمانبردارى مصداق عبادت نيست . اينكه در اسلام عبادت غير خدا حرام است اما تواضع و اطاعت ديگرى جايز است.