زیبایی یک لبخند را در این تصویر(متحرک)ببنید!
عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ :سَأَلْتُ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع عَنِ الطِّفْلِ يَضْحَكُمِنْ غَيْرِ عَجَبٍ وَ يَبْكِي مِنْ غَيْرِ أَلَمٍ
فَقَالَ يَا مُفَضَّلُ مَا مِنْ طِفْلٍ إِلَّا وَ هُوَ يَرَى الْإِمَامَ وَ يُنَاجِيهِ فَبُكَاؤُهُ لِغَيْبَةِ الْإِمَامِ عَنْهُ وَ ضَحِكُهُ
إِذَا أَقْبَلَ عَلَيْهِ حَتَّى إِذَا أُطْلِقَ لِسَانُهُ أُغْلِقَ ذَلِكَ الْبَابُ عَنْهُ وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالنِّسْيَان
(علل الشرایع ج2 ص584)
مفضل می گوید:
از امام صادق(علیه السلام) در مورد طفل پرسیدم که چرا بدون علت میخندد یا بدون درد می گرید؟
فرمودند: ای مفضل! هیچ طفلی نیست مگر اینکه امامرا میبیند و با ایشان نجوا میکند.
علت گریهاش غایب شدن امام از اوست و علت خندهاش رو آوردن امام به اوست.
وقتی زبانش به سخن باز شد این باب بر او بسته میشود و بر قلبش مُهر فراموشی زده میشود.
(یعنی این ماجرا را از یاد می برد)