شباهت انسان و آب

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

در حیرتم از خلقت آب

اگر با درخت همنشین شود آن را شکوفا میکند.!

اگر با آتش تماس بگیرد آنرا خاموش میکند.!

اگر با ناپاکی ها برخورد کند آنرا تمیز میکند.!

اگر با آرد هم آغوش شود آنرا آمادهٔ طبخ میکند.!

اگر با خورشید متفق شود رنگین کمان ایجاد میشود!

ولی اگر تنها بماند رفته رفته گنداب میگردد..

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

زلال باش !


آب ، گواراست وصدای آب هم آرام بخش است

اما آبی که زلال باشد

وگرنه آب گل آلود نه گوارایی
دارد و نه آرامش می بخشد

من وتو هم مثل آبیم اگر صاف وصادق باشیم دیگران در کنار
ما به آرامش خیال می رسند ودر کنار ما راحت وآسوده اند
وگرنه مایه رنج آنها خواهیم بود .

وچیزی که آدم را زلال وتصفیه میکند تقواست

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

انسان بی شباهت به «آب» نیست...

اگربخواهد زنده باشد و زندگی ببخشد باید جریان داشته باشد...
باید پی برخورد با سنگها و سختیها را به تنش بمالد...
باید شجاعت چشیدن گرم و سرد روزگار را داشته باشد...

تا باران شود و بر جهان ببارد...

وگرنه کسی که تحمل سختی ها را نداشته باشد،
همچون آب ساکنی است که صدایش به کسی آرامش نمی دهد؛

با دیگران که کنار نمی آید هیچ، خودش را هم نمی تواند نجات دهد..!
مرداب می شود و می گندد...