كوشش براى اداى تكليف
براى يك فرزانه متعّهد، مهم ترين دغدغه بايد اين باشد كه به «وظيفه»
عمل كرده است،يا نه؟
اگر كوتاهى و ترك وظيفه داشته، بايد نگران باشد واگر به تكليف خود در حدّ توان
عمل كرده است، جاى نگرانى و آشفتگى خاطر و اضطراب درونى نيست.
گرچه از داغ لاله مى سوزيم
ما همان سربلند ديروزيم
چون به تكليف خود عمل كرديم
روز فتح و شكست، پيروزيم
دست يافتن به آرامش روح، در سايه «وجدان كارى» و انجام دادن دقيق تعهّدات
وپاى بندى به قول و قرارها و شانه خالى نكردن از بار تكليف و مسئوليت است.
اگر در انجام دادن وظيفه خود، قصورى نداشته ايد، چه جاى نگرانى؟