╫❀❀❀╫ گلهاى آرامش بخش ╫❀❀❀╫
(ويژگيهاى زن نمونه در فرهنگ اسلام )
حتما تا به حال نام مسكن را شنيده ايد، مسكن ؛
يعنى آرام بخش .
طبيعى است كه هر ناآرامى با مسكن مخصوص به خود آرام مى يابد؛
و البته كه تمامى ناآرامى ها مربوط به جسم نيست ، بلكه چه بسيار از آنها
كه ريشهدر روان و نفس آدمى نيست ، بلكه چه بسيار از آنها كه ريشه در
روان و نفس آدمى دارند.
شايد بتوان ناآرامى همراه با درد دندان را با خوردن يك آرام بخش تسكين بخشيد،
اما هيچگاه چاره اضطراب روان و بيقرارى روح ، خوردن ، كپسول و قرص نيست .
در نظام هستى ، زن و مرد هر يك به تنهايى ناقص و نيازمند به ديگرى است
و براساس همين نياز هر كدام مشتاق ديگرى و متمايل به اوست .
چرا كه هر ناقص مشتاق كمال و هر نيازمند، خواهان بى نياز و از بين رفتن
نيازخود است بر اين اساس ، در نقطه اى كه زن و مرد به هم مى رسند و از اجتماع
آن دويك واحد بدون نقص تشكيل مى شود، آرامش ، و سكونت به دست مى آيد
و
اين حقيقتى است كه قرآن كريم بيانگر آن است :
((و من آياته ان خلق لكم من انفسكم ازواجا لتسكنوا اليها))
اين ميانه آرامش در قرآن كريم ، از آيات الهى معرفى شده است .
خداوند متعال با حكمت و لطافت ، وجود زن را مايه آرامش مرد قرار داده است .
در زبان مبارك حضرت اميرالمؤ منين - عليه السلام - نيز از زن به عنوان
ريحانه - گل - ياد شده است
آرى ، زن گلى است آرامش بخش ، و آن هنگامى است كه
شرايط لازمبراى يك گل آرامش بخش را، از ديدگاه فرهنگ اسلامى
- قرآن و روايات - داراو در پاسدارى از آنها،كوشا باشد