من آمدم دراین جا کز تو جدا نگردم╣◄*►╣ مدح و ثنای باری تعالی جل عظمته در قالب شعر╣◄*►╣

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

اى خدا نام تو درمان و دوا
بهر بيماران ، طبيب و شفا

اى خداوند زمين و آسمان
بهجت دل شادى آگه دلان

اى فداى چاره بيچارگان
اى انيس و مونس آوارگان

داده اى هستى عدم را اى كريم
نطفه آميز را كردى فهيم

خلق انسان كرده اى از نطفه اى
هم بفرمان تو خرم دانه اى

روزى خلقان رسانى بى حساب
گر گنه كارند يا اهل ثواب

كى ستايش مى توان كردن تو را
نعمتت را كى توان گفتن سزا

[شهاب منتظر]

ای همه هستی ز تو پیدا شده


خاک ضعیف از تو توانا شده


زیرنشین علمت کاینات


ما بتو قائم چو تو قائم بذات


هستی تو صورت پیوند نه


تو بکسی کس بتو مانند


آنچه تغییر نپذیرد توئی


وانکه نمرده­ست ونمیرد توئی


ما همه فانی و بقا بس تراست


ملک تعالی و تقدس تراست


خاک بفرمان تو دارد سکون


قبة خضرا تو کنی بیستون


جز تو فلک را خم چوکان که داد


دیک جسد را نمک جان که داد


تا کرمت راه جهان برگرفت


پشت زمین بارگران برگرفت


گرنه زپشت کرمت زاده بود


ناف زمین از شکم افتاده بود


عقد پرستش زتو گیرد نظام


جز بتو برهست پرستش حرام


هرکه نه گویای تو خاموش به


هرچه نه یاد تو فراموش


ساقی شب دستکش جام تست


مرغ سحر دستخوش نام تست


پرده برانداز برون آی فرد


گرمنم آن پرده بهم در نورد


عجز فلک را بفلک وانمای


عقد جهان را زجهان واگشای


نسخ کن این آیت ایام را


مسخ کن این صورت اجرام را


حرف زبان را بقلم بازده


وام زمین را بعدم بازده


ظلمتیان را همه بی نور کن


جوهریان را زعرض دور کن


کرسی شش گوشه بهم در شکن


منبر نه پایه بهم در فکن


حقه مه بر گل این مهره زن


سنگ زحل بر قدح زهره زن


دانه کن این عقد شب افروز را


پر بشکن مرغ شب و روز را


آب بریز آتش بیداد را


زیرتر از خاک نشان باد را


دفتر افلاک شناسان بسوز


دیدة خورشید پرستان بسوز


صفرکن این برج زطوق هلال


باز کن این پرده زمشتی خیال


تا بتو اقرار خدائی دهند


بر عدم خویش گواهی دهند


غنچه کمر بسته که ما بنده ­ایم


گل همه تن جان که بتو زنده­ ایم


منزل شب را تو دراز آوری


روز فرو رفته تو بازآوری


گرچه کنی قهر بسی را زما


روی شکایت نه کسی را زما


روشنی عقل بجان داده­ ای


چاشنی دل بزبان داده ­ای


چرخ روش قطب ثبات از تو یافت


باغ وجود آب حیات از تو یافت


غمزة نسرین نه زباد صباست


کز اثر خاک تواش توتیاست


پردة سوسن که مصابیح تست


جمله زبان از پی تسبیح تست


بنده نظامی که یکی گوی تست


در دو جهان خاک سر کوی تست


خاطرش از معرفت آباد کن


گردنش از دام غم آزاد کن




نظامی گنجوی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خدایا

خوش به حال آنکه قلبش مال توست

حال و روزش هر نفس، احوال توست

خوش به حال آنکه چشمانش تویی

آرزوهایش همه آمال توست

[ملکوت* گامی تارهایی *]

الهی به زیبایی سادگی !

به والایی اوج افتادگی !

رهایم مکن جز به بند غمت ،

اسیرم مکن جز به آزادگی !

دکتر قیصر امین پور

[ملکوت* گامی تارهایی *]

باز متن شعرم آواز خداست
باز فصل مثنوي بي‌انتهاست
باز بايد در ثنايي اينچنين
حمدلله خواند و رب العالمين
باز در مهماني گل واژه‌ها
ياس ها، بابونه ها، آلاله ها
باز در جشن اقاقي‌هاي عشق
رقص دلچسب قناري‌هاي عشق
مي‌زنم دل را به درياي بلا
پله پله تا ملاقات خدا
مي‌توان از نور حق بي‌تاب شد
نور اگر نتوان، توان مهتاب شد
مي‌توان در حمد رب العالمين
مست شد از جام جانسوز يقين
مي‌توان در حمد حق شعري سرود
در سپاس بي‌كرانش لب گشود
حمد تفسير تمام سوره‌هاست
معني الفاظ پر رمز خداست
حمد يعني قل هو اللّه احد
حمد يعني از بلد تا في كبد
حمد رب اشرح لي گفتن‌هاي ماست
حمد زينت بخش قرآن خداست
حمد يعني عشق آن محبوب پاك
ناله‌هاي عاشقان سينه چاك
حمد يعني آيه‌ي قالوا بَلي
حمد يعني إِستَجِب‌هاي خدا
معني إنّا إلَيه راجعون
از درون حمد مي‌آيد برون
معني استشهاد حقانيت است
حمد استخلاص بعد از نيت است
لم يلد يك وصف و آن عرفان تو
حمد مي‌خوانيم در فرمان تو
پي سپاران طريق آنكه هست
حمد مي‌نوشند از جام اَلَست
ز آنكه ما هم تشنگاني بي‌كسيم
در طريق حمد حق همچون خسيم
بر مدار حمد مي‌شايد كه زيست
چيست غير از حمد خالق چيست، چيست؟
من نمي‌دانم سزاوار تو چيست
مثنويم در خور حمد تو نيست
تو بزرگِ، بي‌نيازي، بي‌نياز
تو حميدي اي كريم سر فراز


علي شاهرخ فلسفي

[ملکوت* گامی تارهایی *]

بر روی دست ماندن این بارها بس است

غیر از تو رو زدن به خریدارها بس است ...

در لطف تو تحمل آه فقیر نیست ..

فیاض را صدای گرفتار ها بس است ...

این نفس مانع است ، خودت برطرف نما

بین من و تو چیدن دیوارها بس است

من بندگی ز ترس جهنم نمی کنم

بنده شدن بخاطر اجبارها بس است !

خیلی گناه می کنم و توبه می کنم ..

دیگر بس است .. اینهمه تکرار ها بس است

این بار را بخر .. که دگر راحتم کنی ...

بیهوده رفتن سر بازارها بس است ...

تو سفره را برای همه پهن می کنی

در مهربانی تو همین کارها بس است..

ما را بهشت هم نبر .. اما قبول کن

لبخند تو برای گنه کارها بس است ...

آری فقط حسین مرا رد نمی کند ...

از این به بعد رفتن دربارها بس است ...

علي اكبر لطيفيان

[ملکوت* گامی تارهایی *]

اگر چه در به در کوچه ی خطا شده ام

شکسته بال ترین بنده ی خدا شده ام

ولی نشسته به چشم ترم ندامت ها

و نیمه راه ترین یار توبه ها شده ام

گناه من نفسم را به سینه چسبانده

بعید نیست تحبس الدعا شده ام

شکسته پشت من از بار معصیت هایم

زخویش خسته ام از خوب ها سوا شده ام

به آستان کریمت پناه آوردم

ز بس گناه نمودم چه بی حیا شده ام

مرا به خاطر اشک حسین خود بپذیر

مرا که نذر غم شاه کربلا شده ام

چه باک از شب قبر و نکیر و منکرها

چرا که گریه کن عشق سر جدا شده ام

کفن بدرد من نخواهد خورد

منی که خون جگر داغ بوریا شده ام

همیشه راه مرا کربلا رمق زده اند

اگر چه در به در کوچه ی خطا شده ام

مسعود اصلانی

[ملکوت* گامی تارهایی *]

گفتند ماه رحمت و مهمانی خداست

مانند یک غریبه به بزم خدا شدم

حتماً شنیده ای که مهمان حبیب اوست

این هم ببین ز خیل حبیبان جدا شدم

شب ها یکی یکی سحر و من به خواب ناز

دلخوش به مزد خواب همین روزه ها شدم

افطارها زفرط عطش هول کردم و....

...غافل ز تشنگی شه کربلا شدم

توفیق شد یکی دو سه آیه ریا کنم

شبها ولی به حسرت یک ربنا شدم

من با خدا غریبه شدم، یا که او ز قهر....

... رو از دلم گرفته و تحبس دعا شدم؟

من پشت در نشسته، خدا را چه دیده ای

در وا شد و میان کرم خانه جا شدم

اصلا عجیب نیست که راهم نمی دهد

من کی گدای قصه ی شاه و گدا شدم

.رهگذر

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای شده هر دو جهان از تو پدید
ناپدید از جان و جان از تو پدید

ای درون جان برون ناآمده
وی برون جان درون ناآمده

تو برونی و درون در توئی
نه برون ونه درون بل هر دوئی

چون بذات خویش بیچون آمدی
نه درون رفتی نه بيرون آمدی

هر دو عالم قدرت بی چون تست
هم توئی چیزی اگر بيرون تست

چون جهان را اول وآخر توئی
جزو و كل را باطن وظاهر توئی

پس توباشی جمله دیگر هیچ چیز
چون تو باشی خود نباشد هیچ نیز





عطار نیشابوری

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

با من همه جا رفیق راهی یارب
از درد نگفته ام گواهی یارب

من عبد ذلیل و تو خداوند جلیل
آهیّ ز من و وزتو نگاهی یارب