برترین مادر دنیا ♥**♥ اشعاری به مناسبت میلاد حضرت زهرا(س) و در وصف مقام مادر

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

باغ شکوفه می کند به يمن نام فاطمه
سرو قيام می کند به احترام فاطمه

روز حساب ماه من، ز پرده می شود برون
حجاب اگر برافکند ز رخ امام فاطمه

سحر اگر ز چشم جان، نگه کنی به آسمان
سکه خورشيد زند فلک به نام فاطمه

دولت شب به سر شود، دور جهان دگر شود
تيغ کشد چو نور حق به انتقام فاطمه

بهار می رسد ز راه، می شکفد دوباره ماه
اگر به گوش باغها رسد پيام فاطمه

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مادرم ای بهتر از فصل بهار
مادرم روشن تر از هر چشمه سار

مادرم ای عطر ناب زندگی
مادرم ای شعله ی بخشندگی

مادرم ای حوری هفت آسمان
مادرم ای نام خوب و جاودان

مادرم ای حس خوب عاشقی
مادرم خوشتر ز عطر رازقی

مادرم ای مایه ی آرامشم
مادرم ای واژه ی آسایشم

مادرم ای جاودان در قلب من
مادرم ای صاحب این جسم و تن

مادرم می خواهمت تا فصل دور
مادرم پاینده باشی پر غرور

مادرم روزت مبارک ناز من
مادرم تنها تویی آواز من

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تمام اهل زمانه به پای می خیزند
و شاخه شاخه درختان بهار می ریزند

چه خوب شد که دمیدی به روح خسته عشق!
کدام دختر، مثل تو مادر باباست؟!

شکوه نام تو، زهرای مرضیه! زیباست
در آن دقیقه که حتی ز قید گردن بند،

برای خاطرِ آرامش پدر رَستی
برای آن که تو ثابت کنی چه زیبایی،

برای آن که بگویی تو فاطمه هستی
به زیر سبز عبای پدر کسی کم بود

تو آمدی و سپس کشتی نجات از تو
علی، حسین و حسن را به سمت دریا برد

بیا، سفینه روز نجات در دلِ من
که با وجود تو دریای زندگی زیباست

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مادرم ذکر و دعا بلا نگهدارت باد
در هر مرحله از زمان خدا نگهدارت باد

اولین روز ملاقات که دل هم شورید
بهترین خاطره در دفتر ذهنم رویید

یا که خود اندر اسیر روی ماهت می شویم
یا که با سودای یادت ذهن را می پروریم

یکدمی چون نوح از غرقه نجاتم می دهی
بار دیگر صبر ایوب بر من می نهی

در مسیر کشمکشهای زیاد زندگی
پندهای تو مرا راهی به سوی بندگی

یونسم گمگشته ام من در درون این نهنگ
تو خدایی کن مرا بیرون بیاور زین نهنگ

فرخی منش

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

کوثر و یاسین به هم آمیختند
طرح گل فاطمه را ریختند

روزی گل پیرهنان می‏دهد
فاطمه چون بوی جنان می‏دهد

شعله به جان گل و نسرین زده
غنچه طاها که ز یاسین زده

عطر بهشت از چمن فاطمه است
بوی گل و یاسمن از فاطمه است

ساقی کوثر، گل وی می‏دهد
فاطمه می‏جوشد و می می‏دهد

فاطمه‏ جان، رشک جنانم تویی
مثل محمد به زبانم تویی

مثل علی شیعه پیغمبرم
فاطمه می‏گویم و سر می‏درم

ای دل عاشق! ره صحرا بگیر
چنگ بزن دامن زهرا بگیر

علم نبی گرچه کف حیدر است
نشئه این باده ولی کوثر است

هر دم از این باغ، گل دین دهد
مریم از این سوره یاسین دمد

گرچه محمد، در تنزیه
سفت حضرت زهراست که تسبیج

گفت حکم ولایت ‏به غلامان اوست
دست نبوت چو به دامان اوست

عرش خدا رقعه منشور او
نور علی نور علی نور او نور،

نداریم چنین قاهره
عالمه و طیبه و طاهره

آیه قرآن که گل دفتر است
معرفت فاطمه و کوثر است

آی محمد! که تو را کوثر است
دشمن تو «شانئک الابتر» است

معنی «واللیل اذا عسعس‏» است
فاطمه داری تو محمد! بس است

دین محمد به همین خاتمه است
ذکر علی، فاطمه یا فاطمه است


احمد عزیزی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تاج از فرق فلک برداشتن
جاودان آن تاج بر سر داشتن

در بهشت آرزو ره یافتن
هر نفس شهدی به ساغر داشتن

روز در انواع نعمت ها و ناز
شب بتی چون ماه دربر داشتن

صبح، از بام جهان چون آفتاب
روی گیتی را منور داشتن

شامگه ، چون ماه رویا آفرین
ناز بر افلاک و اختر داشتن

چون صبا در مزرع سبز فلک
بال در بال کبوتر داشتن

حشمت و جاه سلیمان یافتن
شوکت و فر سکندر داشتن

تا ابد در اوج قدرت زیستن
ملک هستی را مسخر داشتن

بر تو ارزانی که ما را خوشتر است:
لذت یک لحظه مادر داشتن

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

بشارت نخله ختم رسولان نو بر آورده
چه نوبر، نوبری کز نوبرش طوبی بر آورده

به باغ و کوه و صحرا و چمن از نغمه مرغان
تو گوئی دست قدرت یک جهان را مشکر آورده

دریده پیرهن بر تن ز شادی سوسن و لاله
چو زلف نوعروسان چتر گل نیلوفر آورده

به دستور خدای حی دانا خازن جنت
تمام جنت الفردوس را در زیور آورده

مهی از برج عصمت آشکارا شد که از نورش
خداوند جهان رخشنده شمس خاور آورده

ز بام آسمان مهتاب چون پیران خم گشته
پی تحقیق این مولود رود در معبر آورده

سما دیگر نمی‏ بالد به اخترهای تابانش
چو می‏ بیند زمین از شمس تابان بهتر آورده

ز جنت مریم و سارا و هاجر خرم و شادان
پی خدمتگذاری خم به تعظیمش سر آورده

ببام عرش جبریل امین تکبیر می‏ گوید
که‏ ام المومنین همسر برای حیدر آورده

چه دختر دختر طاها چه دختر مام دو عیسی
چه دختر حجت کبری برای محشر آورده

خدیجه هستیش را داد اندر راه حق اما
برایش بهترین گوهر خدای اکبر آورده

قدم بنهاد در عالم بهشتی طلعتی امشب
که از بهرش خدا ایجاد هر خشک وتر آورده

خدیجه دختر آورده و لیکن احمد مرسل
هزاران کربلائی را برایش نوکر آورده

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تاج از فرق فلک برداشتن
جاودان آن تاج بر سر داشتن

در بهشت آرزو ، ره یافتن
هر نفس شهدی به ساغر داشتن

روز در انواع نعمت ها و ناز
شب بتی چون ماه در بر داشتن

صبح از بام جهان چون آفتاب
روی گیتی را منور داشتن

شامگه چون ماهِ رویا آفرین
ناز بر افلاک اختر داشتن

چون صبا در مزرع سبز فلک
بال در بال کبوتر داشتن

حشمت و جاه سلیمانی یافتن
شوکت و فر سکندر داشتن

تا ابد در اوج قدرت زیستن
ملک هستی را مسخر داشتن

بر تو ارزانی که ما را خوش تر است
لذت یک لحظه مادر داشتن !

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خديجه مي چشد امروز طعم مادري ات
محمدست وغرورش به ناز و دلبريي ات

تـــو آن زني كه خـــدا بــر تــو افتخار كند
به جز علي نبود كس براي همسري ات

مسيح ! آن كه كلامش رهاند مريم را
اسيـــر شد به شكوهِ كــلام آوري ات

تــــو آن پرنده ي بــــالا نشين فردوسي
زمين نداشت مجالي به بال گستري ات

چه سرنوشت قشنگي كه بر حسين و حسن
نــــهاده اســـت خـــدا منتي ز مـــادري ات

فقط از اين همه زن ،زينبين مي دانند
چه اعتبار بزرگيست شأن دختري ات

بلال و فضه غلام و كنيز مي ماندند
اگر نبودبه سر شوق بنده پروري ات

ميـــان صحنه ي محشر قدم چو بگذاري
به پا كني دو قيامت ز شور محشري ات

خوشا به حال كساني كه سير مي نوشند
كنــار حوض تو از جــام مهر كوثــــــري ات

علي كه صاحب لحن و كتاب ناطق بود
سكوت كرد به هنگامه ي سخنوري ات

شاعر: ياسر قرباني

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مادر هستی! لقب داده خدا ریحانه ات
رحمت پیغمبری سر ریز از پیمانه ات

نور از گهواره ات تا عرش بالا رفته است
وقت دنیا آمدن حور و ملک پروانه ات

بی تو ذرات وجود اینگونه مستحکم نبود
استوار است این جهان روی ستون شانه ات

هر کجا باشی قدم های تو بر عرش خداست
می طراود آسمان از خشت خشت خانه ات

آسمان جسته تبرک از غبار چادرت
کعبه هم محرم شده در گوشه ی میخانه ات

من خجالت می کشم این شعر در شأن تو نیست
واژه های گنگ من نذر کنیز خانه ات