برترین مادر دنیا ♥**♥ اشعاری به مناسبت میلاد حضرت زهرا(س) و در وصف مقام مادر

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

وسع کم داشته را لطف فراوان باید
از عطش سوخته را رحمت باران باید

تا به اوج کرم دست کریمان برسیم
سیر در معرفت سوره ی انسان باید

گل اگر میل به گلدان نکند میمیرد
سر سودا زده را شوق بیابان باید

لطف این طایفه به خون جگری وابسته ست
شانه تا که برسد زلف پریشان باید

مادری کن که به این مادریت محتاجیم
کودکی گم شد اگر،گرمی دامان باید

گرچه ما لکه ی ننگیم و مضافیم همه
دور سجاده تو گرم طوافیم همه

انبیایی که کرامات مکرر دارند
چشم امید به یک جلوه ی کوثر دارند

آسمانی شده ها در تب و تاب اینند
کمی از خاک قدم های تو بردارند

تا بخواهی در این خانه کنیز آوردیم
نذر تو قوم عجم هر چه که دختر دارند

فاطمه جلوه مولاست،علی جلوه ی او
این دو آیینه به هم حسن برابر دارند

ذکر تسبیح تو هر لحظه به روی لب ماست
مست ها دائما انگیزه ی ساغر دارند

آیه با زیر عبا رفتن تو نازل شد
پنج تن با قدم فاطمه محور دارند

دل به دست تو سپردیم طلا پس دادی
باز هم بیشتر از حد گدا پس دادی

مینویسم سر خط یا علی و یا زهرا
قافیه ساختم از نام علی با زهرا

آسمان روی زمین و پدر خاک علی
حضرت کوثر ما، مادر دریا، زهرا

سپر محکم هر غصه ی پیغمبر علی
راحت جان علی،جوشن مولا، زهرا

حشر اسرا و قلم،فاطر و زلزال علی
کهف یس نبأ و واقعه طه،زهرا

نور الانوار علی، مخزن الاسرار علی
سر مستور شده،باطن و معنا،زهرا

پیش عالم همه جا عالمه باید باشد
هرکجا هست علی فاطمه باید باشد

شأن دستی که دخیل است به کوثر بالاست
چون که غوغای تو در وادی محشر بالاست

سوختن،آب شدن،بی کس و بی یار شدن
سختی عشق همینست،رهش سربالاست

تا ز تو دور شدم گریه کنان برگشتم
حس وابستگی طفل به مادر بالاست

هر چه دارید به خانه،به گدا میبخشید
خب طبیعیست شلوغی دم این در بالاست

خطبه ی مسجد تو شهد تمام دین است
لطف زهراست فقط،شیعه سرش گر بالاست

همه ی زندگی ات را به امامت دادی
از زمین خوردن تو،پرچم حیدر بالاست

بروی شهپر جبرئیل فقط جای تو بود
شاهد بندگی تو ورم پای تو بود

طی شده فاطمیه،روضه به پا هست هنوز
داغ تشییع تنت بردل ما هست هنوز

علت خانه نشینی علی معلوم است
رد خون،برروی مسمار بجا هست هنوز

بچه ها بعد تو از خواب و خوراک افتادند
بین یک شانه ز مویت،دو سه تا هست هنوز

زینبت برد ز تو ارث زمین خوردن را
دختری منتظر کرب و بلا هست هنوز

میرسد نوبت آن لحظه که در روز دهم
بدن شاه به گودال رها هست هنوز

دور تا دور تنش پر شده از اهل زنا
اثر تیر جدا،نیزه جدا هست هنوز

آتش خیمه همان آتش پشت در بود
سر بر نیزه همان زخم سر مادر بود


شاعر : سید پوریا هاشمی

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

امروز عالمی ز تجلی منور است
میلاد با سعادت زهرای اطهر است

مولود پاکی آمده از غیب در شهود
کز او وجود عالم و آدم سراسر است

از ره رسیده موکب بانوی بانوان
کائینهٔ تمام نمای پیمبر است

نور خدا ز فرش نتق می کشد به عرش
روشن به روی فاطمه چشم پیمبر است

در وصف او گر ام ابیها شنیده ‏ای
این خود یک از فضائل آن پاک گوهر است

هر مادر آورد پسر از اوست مفتخر
بالنده مانده گیتی از این نیک دختر است

احمد وجود پاک ورا روح خویش خواند
با آن که خود به مرتبه روح مصور است

در حیرتم چه مدح سرایم به حضرتی
کو را مدیحه خوان ز شرف ذات داور است

تنها نه دختر است رسول خدای را
کز رتبه بر ولی خدا نیز همسر است

هستند گوشواره دو دلبند تو به عرش
بی شک دل تو عرش خداوند اکبر است

حاکی است از وقایع ما کان و ما یکون
متن صحیفه‏ اش که به قرآن برابر است

ربط رسالت است و ولایت جناب تو
بل این دو را وجود تو معنا و مصدر است

بر آستان توست ز جان منجلی صغیر
عمری ست چشم و روی نیازش بر این در است

محمد حسين صغير اصفهاني

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

بهترين فرم غزل هايم براي مادر است
دفتر شعرم مزين از صفاي مادر است

در قنوت هر نماز خود دعايم مي كند
هرچه دارم در دو عالم از دعاي مادر است

شأن او روز ازل ضرب المثل گرديده است
باخبر هستم كه جنت زير پاي مادر است

نزد اهل بيت اهل بيت بايد ذبح كرد
بچه هايم نذر راه بچه هاي مادر است*

مادر اللهي نيم اما شعارم اين بود
مي پرستم آن خدايي كه خداي مادر است

وعده ي حق است آخر از سلاطين مي شود
هركه در ساعات عمر خود گداي مادر است

هيچ داني " حيدر " و "مادر " چرا هم قافيه ست ؟؟
در لغت هم شاه مردان مبتلاي مادر است

"لا فتي الا علي لا سيف الا ذوالفقار"
فاطميون مطلع باشيد نواي مادر است

خانه اي كه مادري در آن نباشد خانه نيست
خانه اي خوب است كه در آن صداي مادر است

طبع شعر و ذوق و استحسان من از آن اوست
كار من هر روز و شب مدح و ثناي مادر است

گرچه فرزندي چموشم ليك دارم زمزمه
كل دارائي من يك جا فداي مادر است

در ازاي خط خطي هايم نمي گيرم صله
بهترين پاداش كار من رضاي مادر است

[*خادمه رقیه خاتون(س)*]

و خدا خواست که از هر بشری سر بشود
در دلش چشمه بجوشاند و کوثر بشود

سدره ی عشق از این نهر تناور بشود
عالم از بوی خوش یاس معطر بشود

روی او آینه ی صورت حیدر بشود
عشق آیینه در آیینه مکرر بشود

دست خالی خدیجه پُر گوهر بشود
مصطفی بار دگر صاحب مادر بشود

عرش را با قدم فاطمه آراست خدا
گفت او مادر ما باشد و می خواست خدا…

...از لبش آیه ی تطهیر مطهر بشود
هر که از باده ی او تر نشد ابتر بشود

وای اگر ساقی ما صاحب ساغر بشود
چشم بر هم زدنی میکده محشر بشود

تا به خُم لب بزند مِی دو برابر بشود
جام تقدیر شب قدر مقدر بشود

شاعر میکده کم مانده پیمبر بشود
اگر از باده ی او قافیه هم تر بشود

عرش را با قدم فاطمه آراست خدا
گفت او مادر ما باشد و می خواست خدا

نور سوم برسد مکه منور بشود
چشم هایش حجرالاسود دیگر بشود

معبد آسیه و مریم و هاجر بشود
بعد از این کارِ عرب سجده به دختر بشود

و خدا خواست برای همه مادر بشود
تا اگر رهگذری خسته و مضطر بشود

یا یتیمی برسد زائر این در بشود
نخی از چادر او رشته ی آخر بشود

تو دعا کن، پسرت فاطمه، دیگر برسد
فرج و عهد بخوان تا سحری سر برسد



قاسم صرافان

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دعای نیمه شب عرشیان به کار آمد
جواب حسرت ِ شب های انتظار آمد

برای دیدن خورشید در مدینه شبی
زمین دو مرتبه با آسمان کنار آمد

شبی که قابله در حیرت از نظاره ی ماه
به سوی شخص پیمیر به افتخار آمد

شبی که آینه ها رنگ آفتاب گرفت
شبی که گمشده ای از دل غبار آمد

کویر خشک و زمستانی بیابان هم
به یمن مقدم او سبز شد ... بهار آمد

رسیده جلوه ی جذاب سوره ی کوثر
که روشن است به نورش نگاه پیغمبر

بدون دیدن او آسمان نشانه نداشت
کسی که هیچ نیازی به عطر و شانه نداشت

کسی که باغ ِ دل آرای قلب پیغمیر
بدون لطف خداوندی اش جوانه نداشت

به غیر گوشه ی قلب پیامبر این زن
در آسمان و زمین هیچ گوشه خانه نداشت

کسی که موقع بخشش شبیه باران بود
که غیر مظلومان با کسی میانه نداشت

علی به غیر از او در تمام زندگی اش
به هیچ آینه ای لطف عاشقانه نداشت

همیشه در همه ی لحظه ها موافق اوست
علی که عشق جهانی ست پاک عاشق اوست

اگر چه اشک بریزد شبیه دریا نیست
چرا که دریا اینگونه پاک و زیبا نیست

به وقت غصه و ماتم ، به وقت شادی و شور
همیشه هست علی ، این ستاره تنها نیست

کسی به قدر پسر های شاخ شمشادش
میان اهل مدینه بلند بالا نیست

کسی که اهل بهشت است و خانه اش آنجاست
به فکر سختی این چند روز دنیا نیست

به قدر نور درخشان چشم هاش کسی
لیاقتش به خدا کسب نام زهرا نیست

زنی که دختر خورشید و همسر ماه است
زنی که سوره ای از سوره های الله است

چه می شد آن ساعت بال و پر نداشت اگر ؟
از اتفاق رسیده خبر نداشت اگر ؟

چقدر شوکت این روضه مختصر می شد
یگانه بانوی غربت پسر نداشت اگر

یقین که آتش ِ شرمنده آب می شد زود
هوای پر زدن تا پدر نداشت اگر

چقدر غصه علی را شکسته تر می کرد
صدای گریه زینب اثر نداشت اگر

هزار روضه ی مکشوف مانده و ماندم
چه پیش می آمد خانه در نداشت اگر

دل شکسته همیشه سر ِ سفر دارد
هنوز گفتن از آن ماجرا خطر دارد

همیشه قصه ی این خاندان شنیدنی است
روایتی ست که تا هر زمان شنیدنی است

که خاندان پیمبر تمام خورشیدند
همیشه ی زمزمه ی آسمان شنیدنی ست

چه فرق می کند این قصه را که می گوید
حکایتی ست که از هر زبان شنیدنی است

به افتخار کسی که هنوز در راه است
چقدر آخر این داستان شنیدنی است

یقین که قبل همه ذکر ، ذکر "یا زهراست"
که از زبان امام زمان شنیدنی ست

هنوز قصه ی این انتظار پابرجاست
به آفتاب قسم آن قرار پابرجاست

شاعر : علی سلیمانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مادرم ای بهتر از فصل بهار
مادرم روشن تر از هر چشمه سار

مادرم ای عطر ناب زندگی
مادرم ای شعله ی بخشندگی

مادرم ای حوری هفت آسمان
مادرم ای نام خوب و جاودان

مادرم ای حس خوب عاشقی
مادرم خوشتر ز عطر رازقی

مادرم ای مایه ی آرامشم
مادرم ای واژه ی آسایشم

مادرم ای جاودان در قلب من
مادرم ای صاحب این جسم و تن

مادرم می خواهمت تا فصل دور
مادرم پاینده باشی پر غرور

مادرم روزت مبارک ناز من
مادرم تنها تویی آواز من

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

پسر رو قدر مادر دان که دایم
کشد رنج پسر بیچاره مادر

برو بیش از پدر خواهش که خواهد
تو را بیش از پدر بیچاره مادر

زجان محبوب تر دارش که دارد
زجان محبوب تر بیچاره مادر

از این پهلو به آن پهلو نغلتد
شب از بیم خطر بیچاره مادر

نگهداری کند نه ماه و نه روز
تو را چون جان به بر بیچاره مادر

به وقت زادن تو مرگ خود را
بگیرد در نظر بیچاره مادر

بشوید کهنه و آراید او را
چو کمتر کارگر بیچاره مادر

تموز و دی تو را ساعت به ساعت
نماید خشک و تر بیچاره مادر

اگر یک عطسه آید از دماغت
پرد هوشش زسر بیچاره مادر

اگر یک سرفه بی جا نمایی
خورد خون جگر بیچاره مادر

برای این که شب راحت بخوابی
نخوابد تا سحر بیچاره مادر

دو سال از گریه روز و شب تو
نداند خواب و خور بیچاره مادر

چو دندان آوری رنجور گردی
کشد رنج دگر بیچاره مادر

سپس چون پا گرفتی ، تا نیافتی
خورد غم بیشتر بیچاره مادر

تو تا یک مختصر جانی بگیری
کند جان مختصر بیچاره مادر

به مکتب چون روی تا باز گردی
بود چشمش به در بیچاره مادر

وگر یک ربع ساعت دیر آیی
شود از خود به در بیچاره مادر

نبیند هیچکس زحمت به دنیا
ز مادر بیشتر بیچاره مادر

تمام حا صلش از زحمت این است
که دارد یک پسر بیچاره مادر

استاد شهریار

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

امشب نشسته ام بنویسم ترانه ها
از باغ از بهار من از مادرانه ها

از دست پُر امیدم و تسبیح دانه ها
از این دلی که پر زده از آشیانه ها

شکرش میان این همه سر سروری شدیم
مانند یازده پسرش مادری شدیم

آیینه ای گرفته خدا در برابرش
خورشیدی از تمامی انوار انورش

امشب خدا نشسته خدا با پیمبرش
امشب پدر رسیده به دیدار مادرش

تعظیم تو به او نه که بر هست واجب است
از این به بعد بوسه بر این دست واجب است

تا مه کرده نام شما قیل و قال را
پیدا نموده با تو کرامت کمال را

گم کرده عقل پیش شکوهت خیال را
پنهان جمال کردی پیدا جلال را

هر چند کار توست که پیغمبری کنی
تو آمدی که پای علی حیدری کنی

این باغ ها معطر زهراست یا علی
این موج موج کوثر زهراست یا علی

آری تمام باور زهراست یا علی
نام تو نام دیگر زهراست یا علی

آغاز آفرینش از آغاز فاطمه است
یعنی علی حقیقت اعجاز فاطمه است

خورشید زیر پای تو خشت محقریست
کار نگاه چشم شما ذره پروریست

خاک حسینیه شدنم لطف مادریست
خانم تمام حرف من این بیت آذریست

"بنیانگذار مکتب غیرتدی فاطمه
عباسَ درس معرفت اُورگدی فاطمه"

عمریست تا به لطف تو زنجیر می شویم
با بوی نان تازه نمک گیر می شویم

باز از تنور روشن تو سیر می شویم
شکرش ! کنار خانه تو پیر می شویم

در روضه باز چایی دم کرده ی تو بود
این لطف ، لطف دست وَرم کرده ی تو بود

خانم میان صحن رضا نام تو بس است
پای ضریح وقت شفا نام تو بس است

پایین پا به جای دعا نام تو بس است
دردی مگر برای دوا نام تو بس است

نام تو بر لبم دم باب الجواد بود
فیض تو بود از سر من هم زیاد بود

آواره ایم پای شما خوش بحال ما
مشمول هر دعای شما خوش بحال ما

پروانه ی عزای شما خوش بحال ما
مجنون کربلای شما خوش بحال ما

آهی بکش که سینه ی ما کربلایی است
تا یاد توست حال دلم مجتبایی است

می خواست حامی مادر شود نشد
مرهم برای زخم کبوتر شود نشد

تا مانع هجوم ستمگر شود نشد
شاید به جای روی تو پرپر شود نشد

ای وای من که برگ گلی ضرب شست خورد
ضربی ز روی و ضربه ای از پشت دست خورد


حسن لطفی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فرا تر از همه ی جذبه های زیبایی
تو آمدی که جهان را به خود بیارایی

تو آمدی که نخشکد صدای نوزادان
به گورهای نفسگیر جهل آبایی

سلام ام ابیها سلام منشاء ماه
تو کوثر همه ی سوره های "طاهایی"

شنیده ام که دلت شور میزند گاهی
به ناله ای عطشی تاولی تماشایی

شنیده ام که هر از چند گاهی از غربت
به قتلگاه جگرگوشه هات می آیی

که ضجه می زنی و خاک می کنی بر سر
که دست بر کف گودال قتل می سایی

تو را به ریشه ی هر بغض نسبتی دادند
تو مادر همه ی ابرهای دنیایی

سیروس عبدی

[╬✿╬ سوگند ╬✿╬]

مادرم ای بهتر از فصل بهار
مادرم روشن تر از هر چشمه سار

مادرم ای عطر ناب زندگی
مادرم ای شعله ی بخشندگی

مادرم ای حوری هفت آسمان
مادرم ای نام خوب و جاودان

مادرم ای حس خوب عاشقی
مادرم خوشتر ز عطر رازقی

مادرم ای مایه ی آرامشم
مادرم ای واژه ی آسایشم

مادرم ای جاودان در قلب من
مادرم ای صاحب این جسم و تن

مادرم می خواهمت تا فصل دور
مادرم پاینده باشی پر غرور مادرم