برترین مادر دنیا ♥**♥ اشعاری به مناسبت میلاد حضرت زهرا(س) و در وصف مقام مادر

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شنید گوش دلم مژده از ولادت زهرا
گشود بلبل طبعم زبان به مدحت زهرا

فضاى کعبه منور شد از فروغ جمالش‏
صفا گرفت صفا از صفاى صورت زهرا

خداى اکبر و اعظم نکرده خلق به عالم
ز نسل حضرت آدم زنى به شوکت زهرا

به جز خدیجه کبرا که هست مظهر عصمت
نزاد مادر دیگر زنى به عصمت زهرا

بخوان حدیث کسا و بین که خالق یکتا
نموده خلقت دنیا براى خلقت زهرا

نهاده ساره سربندگى به پاى سر یرش
ستاده هاجر چو خادمان به خدمت زهرا

چو اوست نور حق و حق در او نموده تجلى
به غیر حق نشناسد کسى حقیقت زهرا

ولى چه سود که با این همه جلالت و شوکت
زمانه بود مدام از پى اذیت زهرا

چنان به درد و مصیبت نمود صبر و تحمل‏
که صبر شد متحیر ز صبر و طاقت زهرا

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

آبروی اهل دل از خاک پای مادر است
هر چه دارند این جماعت از دعای مادر است

آن بهشتی را که قرآن می کند توصیف آن
صاحب قرآن بگفتا زیر پای مادر است

آسمان زندگی شد روشن از نور پدر
گلشن هستی مصفا از صفای مادر است

قوت شیر از شیره جان می خوراند طفل را
وین شگفت آید که خون دل غذای مادر است

گرمی آغوش مهرش را ندارد آفتاب
مهربان تر دیگر از مادر خدای مادر است

از دم روح القدس عیسی پدید آمد اگر
باز هم پرورده در ظلّ همای مادر است

اوج گیرد قدر فرزند از دعای خیر او
چون دم عیسی بن مریم در دعای مادر است

قدر و جاهی را که در اسلام دارا شد اُویس
از کمال طاعت و خدمت برای مادر است

امر او را داد رجحان بر ملاقات نبی
چون رضای مصطفی هم در رضای مادر است

بسکه محبوب است مادر داشتن بر هر کسی
مصطفی را دخترش زهرا، به جای مادر است

من که از مهر علی جان و دلم دارد صفا
این صفای باطن من از صفای مادر است

طبع والایم که منت بر نمی دارد ز کس
شرمگین از رحمت بی منتهای مادر است

بهترین منظر به چشم و دل مرا سیمای اوست
خوش ترین آواز در گوشم صدای مادر است

با تضرع چهره بر پایش (موید)سود گفت:
آبروی اهل دل از خاک پای مادر است

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ز سرا پرده عصمت گهري پيدا شد
که جهان روشن از آن گوهر بي همتا شد

خرما طرفه نسيمي که زانفاس خوشش
دامن خاک طرب خيز و طرب افزا شد

آفتابي ز شبستان رسالت بدميد
که چو خورشيد جهان گير و جهان آرا شد

در رحمت بگشودند و سراپاي وجود
روشن از نور رخ فاطمه زهرا شد

گلشن عفت از او رونق و آرايش يافت
پايه عصمت از او محکم و پا برجا شد

مژده کاندر شب ميلاد بتول عذرا
بر رخ خلق، در لطف و عنايت وا شد

قاسم رسا

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ابر كرامت، از چشمه نور
اخترفشان گشت، از بام افلاك

جنبيد دريا، در جوي زمزم
جوشيد كوثر، از دامن خاك

هستي گل آذين، در رهگذارش
گيتي معطر، از خاك كويش

آيينه و آب، تعبير خلقش
آيات رحمت، تفسير خويش

پاكي سرشته‌ست، در فطرت او
قرآن گواه است، بر عصمت او

مهر نبوت، ماه ولايت
تابان شب و روز، از طلعت او

اي زن به اخلاص، در راه او باش
گر راه جويي، او رهبر توست

گنجينه لطف، آن آيت حق
فرزند احمد پيغمبر توست!

بنگر كه عالم در شور و غوغاست
ميلاد زهرا، ميلاد زهراست

مشفق كاشاني

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

اسطورهٌ شهامت وایثار مادر است
تاریخ ساز مکتب پیکار مادر است

گراجتماع چو خانه بود بهر جامعه
تهداب وسقف وپایه ودیوار مادراست

فرزند اگر که تب کند از گردش نسیم
تا صحبدم نشسته وبیدار مادراست

ما از وجود او ست که موجود گشته ایم
همچون درخت میوه پر از بار مادر است

فرقی نمیکند زن افغان که هر کجاست
هم پاک وبانجابت وپُرکارمادراست

صیاد اگر که میزند آتش به لانه اش
همچون عقاب چوچه به منقار مادراست

بیند اگر هزار رقم رنج ودرد وغم
دریای بی کرانه اسرار مادر است

مدیون مادر است (حبیب)در تمام عمر
زیرا همیشه عاشق دیدار مادراست

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

به به چه دلنواز است آهنگ نام مادر
بانگ فرشتگان است گویی کلام مادر

در اوج آسمانها رقص ستاره ها بود
آنگه که می شنیدم یک دم پیام مادر

هر روز بر دهانم صد بوسه از دل و جان
میزد چو باز میشد بهر سلام مادر

در خواب ناز دیدم شبها ز آسمانها
نور از ستاره بارد هر شب به بام مادر

در کودکی دعایم این بود ای خدایا
باشد جهان هستی شیرین به کام مادر

یک دم مدار مارا یارب جدای از او
ای کاش تا جهان است باشد دوام مادر

شیرین بدارکامش در روزگار یارب
تلخی و نامرادی باشد حرام مادر

از جان خویش کاهد تا جان دهد به فرزند
به به که من بنازم عهد و مرام مادر

"سیمرغ" سر نهد بر مهر و عطوفتش چون
حور و ملک نهادند سر در قیام مادر

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

اي بهشت قرب احمد (ص) فاطمه(س)
ليله قدر محمد (ص) فاطمه(س)

اي سه شب بي قوت واز قوت تو سير
هم يتيم و هم فقير و هم اسير

وحي بي ايثار تو كامل نشد
هل اتي بي نان تو نازل نشد

مدح تو كي با سخن كامل شود
وحي بايد بر قلم نازل شود

اي كه در تصوير انسان زيستي
كيستي تو كيستي تو كيستي

از شب ميلاد تاآخر نفس
مصطفي (ص)يك دست را بوسيد و بس

آن هم اي دست خدا دست تو بود
اي برآن لبها و دست تو درود

عقل كل از كل هستي شد جدا
تا چهل شب كرد خلوت با خدا

اين چهل شب در سرش شور تو بود
بهر استقبال از نور تو بود

اي كه از سر تا به پا پيغمبري
بلكه هم پيغمبري هم حيدري

تو رسول الله (ص) شويت بوالحسن (ع)
هر سه يك جانيد با هم در سه تن

بس تويي اي عرش حق را قائمه
هم محمد (ص) هم علي (ع) هم فاطمه (س)

بايد اينجا لب فرو بست از بيان
روز محشر قدر تو گردد عيان

صحنه محشر همه پابست توست
اختيار نار و جنت دست توست

مهر تو روز قيامت هست ماست
ريشه هاي چادرت در دست ماست

روز محشر كار ما با فاطمه (س) است
نقش پيشاني ما يا فاطمه (س) است

از كرامت بر جبين ما همه
ثبت كن هذا محب الفاطمه (س)

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دختر فكر بكر من، غنچه لب چو واكند
از نمكين كلام خود حق نمك ادا كند

طوطى طبع شوخ من گر كه شكر شكن شود
كام زمانه را پر از شكر جانفزا كند

بلبل نطق من زيك نغمه عاشقانه‏اى
گلشن دهر را پر از زمزمه و نوا كند

خامه مشكساى من گربنگارد اين رقم
صفحه روزگار را مملكت ختا كند

مطرب اگر بدين نمط ساز طرب كند گهى
دائره وجود را جنت دلگشا كند

شمع فلك بسوزد از آتش غيرت و حسد
شاهد معنى من از جلوه دلربا كند

و هم به اوج قدس ناموس اله كى رسد؟
فهم كه نعت بانوى خلوت كبريا كند؟

ناطقه مرا مگر روح قدس كند مدد
تا كه ثناى حضرت سيده نسا كند

فيض نخست و خاتمه نور جمال فاطمه
چشم دل از نظاره در مبدأ و منتهى كند

صورت شاهد ازل معنى حسن لم يزل‏
و هم چگونه وصف آيينه حق نما كند

مطلع نور ايزدى مبدأ فيض سرمدى‏
جلوه او حكايت از خاتم انبيا كند

بسمله صحيفه فضل و كمال معرفت
بلكه گهى تجلى از نقطه تحت «با» كند

دائره شهود را نقطه ملتقى بود
بلكه سزد كه دعوى لو كشف الغطا كند

حامل سر مستمر حافظ غيب مستتر
دانش او احاطه بر دانش ماسوى كند

عين معارف و كم بحر مكارم و كرم
گاه سخا محيط را قطره بى بها كند

ليله قدر اوليا، نور نهار اصفيا
صبح جمال او طلوع از افق علا كند

بضعه سيد بشر ام ائمه غرر
كيست جز او كه همسرى باشد لافتى كند؟

وحى نبوتش نسب، جود و فتوتش حسب
قصه‏اى از مروتش سوره «هل اتى» كند

دامن كبرياى او دسترس خيال نى
پايه قدر او بسى پايه به زير پا كند

لوح قدر به دست او كلك قضا به شست او
تا كه مشيت الهيه چه اقتضا كند

در جبروت، حكمران، در ملكوت، قهرمان‏
در نشئات كن فكان حكم به ماتشا كند

عصمت او حجاب او عفت او نقاب او،
سر قدم حديث از آن ستر و از آن حيا كند

نفخه قدس بوى او جذبه انس خوى او
منطق او خبر ز «لاينطق عن هوى» كند

قبله خلق، روى او، كعبه عشق كوى او
چشم اميد سوى او تا به كه اعتنا كند

بهر كنيزيش بود زهر كمينه مشترى
چشمه خور شود اگر چشم سوى سها كند

مفتقرا متاب رو از در او بهيچ سو
زانكه مس وجود را فضه او طلا كند

آية الله غروى اصفهانى (كمپانى)

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

زنم از دیده بر دل روی مادر
منم مست کمان ابــروی مادر

گل از خجلت نقابی بر رخش زد
چو آمد عطر مشکین بــوی مادر

ز رنج بی حد و این خرمن غم
سپیدی خیمه زد بر موی مادر

به پروازم به دشت آرزوها
روم از بیکران ها سوی مادر

بسی آواره گشتم سوی هر کوی
ندیدم خوش تر از این خوی مادر

هزاران روی و لعل لب چه خواهم
چو دارم روی این دل جوی مادر

ز هر خار مغیلش گر رسد زخم
به تیماری روم بر کوی مادر

اسیری گشته ای ای طفل امید
اسیری در خم گیسوی مادر




رامین امید

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

تو شکوفاترين بهارمنی
مهربونی من، نگارمنی

همه عالم اگرزمن بگسست
بازهم خوب من کنارمنی

مهرتو نقطه عروج من است
خوش به حالم که غمگسارمنی

خوش به حالم که با تو سرمستم
درره عشق تک سوارمنی

با تو جاني دوباره مي گيرم
تو که پايان انتظارمنی

انتظارشکست هرچه غم است
تو که هرلحظه بی قرار منی