در مجلس ما غيبت نيست ولى...

[╬✿╬ فاطمه ╬ ✿╬]

به نام خداوند مهربان و بخشنده

در روايت آمده است: «كَذِبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ وُلِدَ مِنْ حَلالٍ وَ هُوَ يَأْكُلُ لُحُومَ النّاسِ بِالْغَيبَةِ!» (1)

دروغ مى گويد كسى كه گمان مى كند حلال زاده است، در حالى كه با غيبت كردن گوشت مردم را مى خورد!

بعضى از علما خيلى مقيّد بودند كه در جلسه ى آن ها با اين كه جماعت زياد بود، غيبت نشود، واقعا هم معلوم بود كه اهل غيبت نيستند و مجلس آن ها آرام است.

آقايى نيز مى گفت: الحمدللّه در مجلس ما غيبت نيست، امّا دروغ را نمى دانم! زيرا ممكن است از كسى در سخنانش من حيث لا يَشْعُر خلاف واقع صادر شود، و مطلبى براى او مظنون باشد و به طور جزم بگويد و نگويد گمان دارم، يا مطلبى براى او محتمل باشد و بگويد به گمانم، لذا دامنه ى دروغ وسعت دارد و اين موارد را هم شامل مى شود، و اساسا دروغ حقّ الناس ندارد، ولى غيبت دارد.

1.وسائل الشيعة، ج 12، ص 283؛ بحارالانوار، ج 72، ص 248 و 249؛ ج 74، ص 383.

فرمایشات آیت الله بهجت«قدّس سرّه»

[سبز علوی]

خب این یعنی چی؟ یعنی حالا که غیبت نیست و دروغ هست خوشحال باشیم که حق الناس انجام ندادیم و حق الله انجام دادیم؟!!