۩ ๑۩๑ ۩ چهل حديث گهربار منتخب از امام هادی علیه السلام ۩ ๑۩๑ ۩

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

قالَ عليه السلام :





الْعُجْبُ صارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ، داعٍ إ لىَ الْغَمْطِ وَ الْجَهْلِ

فرمود: خودبينى و غرور، انسان را از تحصيل علوم باز
مى دارد و به سمت حقارت و نادانى مى كشاند.








بحارالا نوار: ج 75، ص 369، س 4.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قالَ عليه السلام :

لا تُخَيِّبْ راجيكَ فَيَمْقُتَكَ اللّهُ وَ يُعاديكَ.

كسى كه به تو اميد بسته است نااميدش مگردان وگرنه مورد
غضب خداوند قرار خواهى گرفت .







بحارالا نوار: ج 75، ص 173، ح 2.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قالَ عليه السلام :

مَا اسْتَراحَ ذُو الْحِرْصِ.

شخص طمّاع و حريص نسبت به اموال و تجمّلات دنيا هيچگاه
آسايش و استراحت نخواهد داشت .








مستدرك الوسائل : ج 2، ص 336، ح 11.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قالَ عليه السلام :

الْعِتابُ مِفْتاحُ التَّقالى ، وَالعِتابُ خَيْرٌ مِنَ الْحِقْدِ.

(مواظب باش كه ) عتاب و پرخاش گرى ، مقدّمه و كليد غضب است
ولى در هر حال پرخاش گرى نسبت به كينه و دشمنى درونى بهتر است
(چون كينه ، ضررهاى خظرناك ترى را در بردارد).

بحارالا نوار: ج 78، ص 368، ضمن ح 3.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قالَ عليه السلام :



الْغِنى قِلَّةُ تَمَنّيكَ، وَالرّضا بِما يَكْفيكَ، وَ الْفَقْرُ شَرَهُ النّفْسِ
وَ شِدَّةُ القُنُوطِ، وَالدِّقَّةُ إ تّباعُ الْيَسيرِ وَالنَّظَرُ فِى الْحَقيرِ.

غنا، کمتر آرزو و توقّع باشد و به آنچه موجود و حاضر است راضى
و قانع گردى ، وليكن فقر و تهى دستى در آن موقعى است كه آرزوهاى نفسانى
اهميّت داده شود، امّا دقّت و توجّه به مسائل ، اهميّت دادن به امكانات موجود
و مصرف و استفاده صحيح از آن ها است ، اگر چه ناچيز و كم باشد.







بحار: ج 75، ص 109، ح 12.

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قالَ عليه السلام :




الاِْمامُ بَعْدى الْحَسَنِ، وَ بَعْدَهُ ابْنُهُ الْقائِمُ الَّذى يَمْلاَُ
الاَْرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً.

امام و خليفه بعد از من (فرزندم ) حسن ؛ و بعد از او فرزندش
مهدى موعود عليهما السلام مى باشد كه زمين را پر از عدل و داد
مى نمايد، همان طورى كه پر از ظلم و ستم گشته باشد.







بحارالا نوار: ج 50، ص 239،

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قالَ عليه السلام :




إ ذا كانَ زَمانُ الْعَدْلِ فيهِ أ غْلَبُ مِنَ الْجَوْرِ فَحَرامٌ أ نْ
يُظُنَّ بِأ حَدٍ سُوءاً حَتّى يُعْلَمَ ذلِكَ مِنْهُ.

در آن زمانى كه عدالت اجتماعى ، حاكم و غالب بر تباهى باشد
نبايد به شخصى بدگمان بود مگر آن كه يقين و معلوم باشد.







بحارالا نوار: ج 73، ص 197،

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قالَ عليه السلام :




إ نَّ لِشيعَتِنا بِوِلايَتِنا لَعِصْمَةٌ، لَوْ سَلَكُوا بِها فى لُجَّةِ الْبِحارِ الْغامِرَةِ.

همانا ولايت ما اهل بيت براى شيعيان و دوستانمان پناهگاه
امنى مى باشد كه چنانچه در همه امور به آن تمسّك جويند
بر تمام مشكلات (مادّى و معنوى ) فايق آيند.






بحارالا نوار: ج 50، ص 215،

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قالَ عليه السلام :



يا داوُدُ لَوْ قُلْتَ:
إ نَّ تارِكَ التَّقيَّةَ كَتارِكِ الصَّلاةِ لَكُنتَ صادِقاً.

به يكى از اصحابش - به نام داود صرّمى - فرمود:
اگر قائل شوى كه ترك تقيّه همانند ترك نماز است ، صادق خواهى بود.

وسائل الشّيعة : ج 16، ص 211، ح 21382

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

قالَ عليه السلام :




سَاءلْتُهُ عَنِ الْحِلْمِ؟
فَقالَ عليه السلام :
هُوَ اءنْ تَمْلِكَ نَفْسَكَ وَ تَكْظِمَ غَيْظَكَ، وَ لا يَكُونَ ذلَكَ إ لاّ مَعَ الْقُدْرَةِ.

يكى از اصحاب از آن حضرت پيرامون معناى حِلم و بردبارى سؤ ال نمود؟
حضرت در پاسخ فرمود:
اين كه در هر حال مالك نَفْس خود باشى و خشم خود را فرو برى و آن را
خاموش نمائى و اين تحمّل و بردبارى در حالى باشد كه توان مقابله با شخصى را داشته باشى .

مستدرك الوسائل : ج 2، ص 304، ح 17.