ماه رجب ماه خداست ، ماه رجب پیش نیاز لیلة القدر است انرا دریابیم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در مقاله حاضر نويسنده با تشريح فضيلت ماههاي رجب و شعبان به عنوان پيش زمينه ورود به خوان ضيافت الهي، بر لزوم آمادگي در ماه رجب و اهميت اين ماه تأكيد كرده است كه اينك باهم آن را ازنظر مي گذرانيم.

مرحوم سيدابن طاووس در كتاب اقبال الاعمال(1) خود از وجود مقدس پيامبر "ص "، روايتي نقل مي كنند كه فرمودند:
"ان الله تعالي نصب في السماء السابعه ملكاً يقال له الداعي فاذا دخل شهر رجب ينادي ذلك الملك كل ليله منه الي الصباح، طوبي للذاكرين، طوبي للطائعين و يقول الله تعالي أنا جليس من جالسني و مطيع من أطاعني و غافر من استغفرني، الشهر شهري و العبد عبدي و الرحمه رحمتي فمن دعاني في هذا الشهر أجبته و من سألني اعطيته و من استهداني هديته و جعلت هذا الشهر حبلاً بيني و بين عبادي فمن اعتصم به وصل الي. "(2)

بنابر مضمون اين روايت، خداوند در آسمان هفتم فرشته اي به نام "داعي " [فراخواننده](3) قرار داده است كه هرگاه ماه رجب فرا مي رسد، هر شب تا صبح فرياد مي زند: خوشا به حال ذاكران! خوشا به حال اطاعت كنندگان! [سپس فرشته از قول خداوند مي گويد] خداوند مي فرمايد: من همنشين كسي هستم كه همنشينم باشد و مطيع كسي هستم كه مرا اطاعت كند و آمرزنده كسي هستم كه از من آمرزش بخواهد. ماه، ماه من و بنده، بنده من و رحمت، رحمت من است؛ پس هركس در اين ماه مرا بخواند اجابتش مي كنم و هركس از من بخواهد به او عطا مي كنم و هر كس از من هدايت بخواهد هدايتش مي كنم و اين ماه را ريسماني بين خود و بندگانم قرار داده ام كه هر كس به آن چنگ زند به من مي رسد.

خداوند اين ماه را رشته اتصال بين خود و بندگان قرار داده است؛ يك سر اين رشته در اختيار بندگان و سر ديگر آن در محضر الهي است. اگر كسي به اين رشته، معتصم شود، به مقام وصول الهي مي رسد؛ از اين رو ماه رجب، شهر وصول الي الله است؛ باطن اين ماه مانند باطن قرآن و معصومين(ع)، ريسمان اتصال بين خداي متعال و مؤمنين است؛ رواياتي نيز با اين مضمون آمده است كه: ماه رجب ماه اميرالمؤمنين(ع) است، همان گونه كه شعبان، ماه رسول الله(ص) و رمضان ماه خدا است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

علت انتساب رجب به اميرالمؤمنين(ع)

در معناي انتساب ماه رجب به اميرالمؤمنين(ع) احتمالات زيادي وجود دارد؛ به نظر مي رسد همه امور عالم، ملكوتي دارد كه اين نكته شامل اوقات و زمانها هم مي شود؛ براي مثال، شب جمعه فقط يك ظرف طبيعي نيست، بلكه واقعيتي است كه جايگاه خاصي در عالم دارد؛ در اين زمان، ملائكه اي نزول پيدا مي كنند، خيراتي نازل مي شود و راه هايي به سوي باطن انسان گشوده مي شود. سحر و بين الطلوعين هم همين گونه هستند.

اين كه گفته شده است نماز را در اول وقت بخوانيد، يك "قرارداد " نيست كه تنها با ملاك حركت خورشيد تنظيم شده باشد كه اگر يك ساعت ديرتر شود فرقي نداشته باشد؛ يعني حركت خورشيد، براي خود، مداري داشته باشد و بقيه امور عالم هم مداري داشته باشند! شب جمعه، زمان نزول ملائكه و هنگامي است كه درهايي از رحمت گشوده شده و راه هايي باز مي شود، در ساعت بعد، اين شرايط و فضا براي قرب فراهم نيست.

ماه ها هم اين گونه هستند؛ يك معناي انتساب ماه رجب به اميرالمؤمنين(ع) اين است كه ولايت حضرت در اين ماه تجلي مي يابد و راه درك ولايت در اين ماه گشوده مي شود. در اين ماه مي توان از ولايت اميرالمؤمنين(ع) بهره مند و به وادي اين ولايت وارد شد. به عبارت ديگر، مي توان به شفاعت حضرت امير(ع) رسيد؛ چراكه رجب، ماه شفاعت ايشان است و حضرت در اين ماه براي هدايت انسان به ولايت خود، شفاعت مي كنند.

بنابراين، رجب يا ماه اميرالمؤمنين حبلي است كه انسان را به مقام وصول مي رساند. يكي از تجليات ولايت حضرت در باطن اين ماه است. از اين ماه درهايي به سوي درك اين حقيقت [ولايت] گشوده شده است. در نتيجه، اعمال اين ماه، اعمال بسط قرب و به عبارتي، راه هايي براي رسيدن به آن حقيقت منتشر شده در اين ماه است.