امام هادی (علیه السلام) روزی ابلیس را دید و از او پرسید چه کسی هستی؟
ابلیس گفت:
من قابیل و کشنده ی فرزند آدم به نام هابیل هستم. من با نوح پیامبر در کشتی سوار شدم، ( برای تباهی آنها و هلاک اهل کشتی ) و من کشنده ی شتر صالح پیامبر هستم. من موجب به آتش انداختن ابراهیم هستم. من نقشه قتل یحیی را کشیدم، من سبب قتل زکریا با ارّه شدم.
من روان کننده ی لشکر فرعون به رود نیل شدم که آنها غرق شوند. من جادوگران را راضی نمودم که با موسی درگیر شوند و آنها را راهنمایی نمودم. من سازنده ی گوساله ی سامری بودم. من مردم را در جنگ حنین برای کشتن پیامبر اکرم جمع کردم. من حسادت را در دل امت در روز سقیفه انداختم (تا غصب خلافت حضرت علی(عیه السلام) بشود). من محمل عایشه را در جنگ جمل با علی (عیه السلام) بستم . من در لشکر معاویه در جنگ صفین کارساز بودم.
من در روز عاشورا در کربلا لشکر یزید راتشویق می کردم در ریختن خون حسین بن علی (عیه السلام) و اصحابش. من امام اهل نفاق هستم، من نابود کننده ی اقوام اولین بودم و گمراه کننده ی اقوام آخرین هستم، من از آتش نه از خاک خلق شده ام. من مورد خشم خداوند تا آخرخلقت هستم.
سپس امام هادی (عیه السلام) فرمود:
تورا به خدا قسم! اعمالی که موجب تقرب به خدا میشود بیان کن.
ابلیس گفت:
در دنیا با قناعت زندگی کن و برای نجات در آخرت به محبت علی بن ابی طالب (عیه السلام) تمسک بنما و به دشمنی با دشمنان آن حضرت زندگی کن. به درستی که خدا را در هفت آسمان عبادت کرده و در هفت زمین معصیت نمودم و در این عمر طولانی یافتم که هر فرشته مقربی و هر پیامبر مرسلی با محبت علی بن ابی طالب (ع) به خداوند جهان تقرب میجوید.
منبع: ماهنامه موعود (کتاب طوالع الانوار، ص166)