به نام هستی بخش وجودم
يكى از بزرگان كه به خاطر جلالت قدرش احتمال مى رفت بعد از محمّد بن عثمان بن سعيد جاى حسين بن روح به نيابت خاصّ تعيين شود، با كمال ادب و احترام دو زانو در مقابل حسين بن روح ـ رحمه اللّه ـ قرار گرفت؛ شخصيت ياد شده « احمدبن متيل » ـ رضوان اللّه تعالى عليه ـ است، كه پس از انتخاب « حسين بن روح » به نيابت خاصّه ى حضرت حجت ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف ـ از بالادست مجلس برخاست و حسين بن روح را به جاى خود نشاند و خود در مقابل پاى او نشست.(1)
آيا ما نيز در وقت امتحان چنين هستيم و در مقابل حق خاضعيم؟!
1. ر.ك: بحار الانوار، ج51، ص354؛ خرائج، ج3، ص1120؛ كتاب الغيبه شيخ طوسى، ص370.