اسم مبارک امام هفتم، موسى عليه السلام و القاب مشهور آن حضرت، کاظم، عبدصالح، عالم و بابالحوائج، و کنيه مشهورش، ابوالحسن الاول است. پدر بزرگوارش، حضرت صادق عليه السلام و مادر مکرمه اش بانويى با فضيلت به نام «حميده» است.
آن حضرت در هفتم صفر سال 128 ه. ق در سرزمين «ابواء» (يکى از روستاهاى اطراف مدينه) چشم به جهان گشود و در سال 183 (يا 186) ه. ق به دست سندى بن شاهک و به دستور هارون الرشيد مسموم شد و در زندان به شهادت رسيد.
مدت امامت آن حضرت که از سال 148 ه. ق شروع شد، مانند پدر بزرگوارش 34 سال بوده و در اين دوران با چهار خليفه عباسى همزمان بوده است:
1. منصور دوانيقى (136 ـ 158 ه. ق)
2. محمد معروف به مهدى عباسى (158 ـ 169 ه. ق)
3. هادى عباسى (169 ـ 170 ه. ق)
4. هارون الرشيد (170 ـ 193 ه. ق)
و غالبا مدت مذکور را يا در زندان و يا در تبعيد سپرى کرده است.
در اين مقاله، به مناسبت شهادت امام هفتم عليه السلام، نگاهى به عبادتها و مناجات آن حضرت خواهيم کرد.