کفاره نذر
اگر کسی به نذری که دارای شرایط بوده، عمل نکند، باید کفاره نذر بدهد.
کفاره نذر،
بر اساس فتوای اکثر مراجع تقلید،
آزاد کردن یک بنده، یا غذا دادن به شصت فقیر یا گرفتن دو ماه روزه پی درپی، به طور تخییر است؛
ولی برخی گفته اند که کفاره آن، همانند کفاره قسم است؛ یعنی آزاد کردن یک بنده یا اطعام ده فقیر یا پوشاندن آنان است و اگر اینها را نتوانست، باید سه روز پی درپی روزه بگیرد
گفتنی است که نذر، شرایطی دارد که یکی از آنها، خواندن صیغه است و بدون آن، نذر منعقد نمی شود. صیغه نذر، در قالب مثال، چنین است که شخص در مورد شفا یافتن بیماری اش و مانند آن، نذر می کند که مبلغی به فقیر بدهد؛ پس چنین می گوید:
«اِنْ شَفَی اللّه ُ مَرَضی فَلِلّهِ عَلیَّ اَن اُعْطِیَ الْفَقیرَ کَذا». البته لازم نیست به عربی بخواند و همین اندازه کافی است که بگوید:
اگر بیماری من شفا یابد، برای خدا بر عهده من است که فلان مبلغ را به فقیر بدهم.
برگرفته شده از پایگاه اطلاع رسانی حوزه