یتیم و یتیم نوازی در اسلام
يكي از موضوعات مهمي كه نه تنها اسلام، بلكه تمام ملل جهان با آن روبرو هستند واژه يتيم است.
وجود كودكان يتيم كه پدر يا والدين خود را در طفوليت از دست داده اند در هر جامعه ای اجتناب ناپذير است. اين كودكان در همه اديان الهي مورد توجه بوده و بر ضرورت تعهد نسبت به آنان و امنيت از تجاوز به حقوقشان و ترغيب در جلب دوستي و اظهار لطف به او تاكيد بسيار شده تا آنجا كه رعايت حال آنان از جمله بندهاي عهد نامه اي است كه خداوند از بني اسرائيل گرفته است : وَ إِذْ أَخَذْنا ميثاقَ بَني إِسْرائيلَ لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ ذِي الْقُرْبى وَ الْيَتامى وَ الْمَساكين[1]
(و به ياد آوريد زماني را كه از بني اسرائيل پيمان گرفتيم كه جز خداوند يگانه را پرستش نكنيد و به پدر و مادر و يتيمان و بينوايان نيكي كنيد).