آبشار احساس * اشعار زیبا در وصف موالید فرخنده شعبان *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شوري است ميان سينه ، دل بيتاب است
غوغاست در آسمان و شب مهتاب است

از عرش صداي هلهله مي آيد
عيد است...شب ولادت ارباب است

ارباب جهان امير عالم آمد
فرزند علي"ع"نگين خاتم آمد

از عرش به فرش آمده خون خدا
بر ذات خدا آيت اعظم آمد

بر جان جهان حسين"ع" جانان باشد
بر ملك جهان حسين"ع" سلطان باشد

با خلق جهان بگو كه با عشق حسين"ع"
هر كس شده مانوس مسلمان باشد

بي عشق حسين"ع" بي كسم بي كارم
با عشق حسين"ع" ماجراها دارم

يك عمر گذشت و آرزويم اين است
اي كاش ميان روضه جان بسپارم

عيد است ولي من اشك نم نم دارم
در ديده ز غصه ي حسين"ع" يم دارم

عيد است ولي رخت عزا ميپوشم
آقا چه كنم حال محرم دارم

با ياد محرمت عزا ميگيرم
بر پزچمتان خورده گره تقديرم

من منتظرم فقط شما لب تر كن
اصلا تو بگو بمير ، من ميميرم

اي واي هواي كربلا زد به سرم
اي كاش شود كه تا حريمت بپرم

من كربوبلا نرفته ام ، دردم را
جز بر در خانه ات كجا من ببرم

تا كربوبلا نيامدم جان ندهم
عشقت به جهان قسم به قرآن ندهم

يك كربوبلا و...بعد جانم بستان
گفتم كه حرم نرفته من جان ندهم

شاعر : محمد هاشم مصطفوی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مه منوّر شعبان مه رسول خداست
مه مبارك ميلاد سيدالشهداست

به رهروان هدايت ز حق رسیده خبر
كه روي دست محمد عيان چراغ هداست

تمام دين به روي دست‌هاي ختم رسل
و يا كتاب خدا روي سينة زهراست

به عدل و عزت و آزادي و كمال و شرف
خلايقند همه تشنه، فيض او درياست

ملك به حسن تماشائيش، شده مبهوت
كه اين امام حسين است يا رسول خداست

نسیم خلد برین می وزد ز اطرافش
كه بوي عطر خدا در مشام باد صباست

اگر تمام ملائك ز گاهوارة او
پر دوباره چو فطرس طلب كنند رواست

نبي به طلعت زيباش خنده كرد و گريست
خدا به يمن قدومش بهشت را آراست

ز گاهواره به گودال خون نگاهي كرد
به خويش گفت كه میلاد ما شهادت ماست

تمام خلقت يك لحظه بي حسين مباد
كه بي حسين زمين بي‌كس و زمان تنهاست

به حلق تشنه و لب‌هاي خشك او سوگند
كه خون او به گلستان وحي، آب بقاست

گرفت جام بلا را ز دست حضرت دوست
از آن تمام بلاها به چشم او زيباست

مگو چرا ز همه هست خود گذشت حسين
خداي داد به او هست و هست او را خواست

اگر ز بار غمش آسمان خميد چه باك
كه گشت قامت اسلام با قيامش راست

وضو گرفت ز خون، پيش تير قامت بست
كه تا قيام قيامت از او نماز به پاست

هميشه حج به وجود حسين مي‌بالد
كه كربلاش صفا بود و مروه شام بلاست

نماز و روزه و حج و جهاد مي‌گويند
حيات ما همه مرهون سيدالشهداست

به پور هند جگر خواره چون گشايد دست
كسي كه رشد و نموّش به دامن زهراست

زهي جلال كه در روي خون گرفتة او
به چشم اهل نظر صورت خدا پيداست

مگر نه خوردن خاك آمده به شرع حرام
چه حكمتي است، چرا تربت حسين شفاست؟

به تحت قبّه او كن بلند دست نياز
بگير حاجت خود را كه مستجاب دعاست

همه به حشر صدا مي‌زنند يا زهرا
ولي ز فاطمه آيد ندا، حسين كجاست

اگر چه سوم شعبان جمال خويش گشود
بدان ولادت او ظهر روز عاشوراست

قسم به ذات خداوند قادر بی چون
كه خونبهاش خداوندگار بي همتاست

تمام اهل قيامت به چشم مي‌بينند
حسين با تن بي سر شفيع روز جزاست

هنوز نغمة قرآن او بلند ز ني
هنوز نعرة هيهات او به اوج سماست

هنوز خنجر قاتل ز خون اوست خجل
هنوز از عطشش، شعله در دل درياست

هنوز نالة هل من معين اوست بلند
هنوز رأس منيرش به نيزه راه نماست

هنوز پرچم گلگون او به قلة عرش
هنوز پيكر صد چاك او به دوش شماست

حسین رهبر آزادگان به هر عصری
حسين راه نماي تمام نهضت‌هاست

حسين مشعل تابندة هدايت خلق
حسين مصحف نور است و آيت عظماست

حسين جان دعا، جان ذكر، جان نماز
حسين روح حرم، روح مروه، روح صفاست

گواه زندة من، ارجعي الي ربك
كه بر حسين همانا خدا مديحه سراست

حسين سورة فجر و حسين آيه نور
حسين نجم فروزان حسين شمس ضحاست

حسين زندة حق و حسين كشتة حق
حسين بر همه باطل ستيزها مولاست

به وصف او كه خدايش ثنا كند ميثم
قصيدة تو بود نارسا اگر چه رساست

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

بهین جشن و سرور شیعیان است
جــهــان از خـــرمــی بــاغ جـنـان اسـت

فـــروغ سـوم شـعـــبــان بـــرآمـــد
رواق خـــاک هـــمـچـون گـلـستان است

مـگــر آمـد بـعــالــم پـــور زهـــرا
کــه در وجـد و شـرف خلق جهان است

از ایــن مـولـود مـسـعـود مـبارک
قـــلــوب اهـــل ایـمـان شـادمـان اســت

حـسـیــن آمـد کـه از خـیـل ملائک
بــــدرگــاهـــش غـــلام آســتــان اســت

ز جـنــت آمــده لــعــیـــا بـخـدمـــت
کــنـیـز مـــادرش زهــــرا بــجـان اسـت

مـلـک قنداقه اش را برد تا عرش
کــه مـشـــتــاقــش خـدای مهربان است

بـگــو بـا فـاطـمه امـشـب حسیـنت
بـــبــزم قــرب یــزدان مـیـهـمــان اسـت

بـشــادی فـطــرس فـرخــنـده اقـبال
بــســوی خـانـه ی زهــرا روان اســـت

کـنــد بــر قـدسـیـان فخر و مباهات
که بـر دسـتـش ز شه خــط امـان است

پـیـمبر گـفـت در وصـف حـسـیـنـش
که او در پـیـکـر مـن هـمچو جان است

دو عــالـم بـهـره مـندند از عـطایش
عیان است این چه حاجت بر بیان است

ز رحـمـت بـر «حیاتی» لطـف دارد
کـه طـبـعـم از برایش نغمه خوان است

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

امشب از قافله نور خبر دارم من
از سواران سلحشور خبر دارم من

از نشاط پری و حور خبر دارم من
از شکوه دل پر شور خبر دارم من

شب زیبائی و روز طرب انگیز رسید
ساقی میکده با ساغر لبریز رسید

امشب از نور دل فاطمه صحبت دارم
با شما صحبتی از جلوه عصمت دارم

سخن از شادی گل های مسرت دارم
خبر از آینه ی عشق و محبت دارم

غرق شیدائی و شورم اگر از شور حسین
جبرئیلم که خبر می دهم از نور حسین

شهر یثرب ز رخش نورٌ علی نور بود
رشک فردوس برین رشک دل طور بود

خاطر اهل ولایت همه مسرور بود
خانه فاطمه پر ولوله و شور بود

مرتضی شکر خدا کرده و رویش بوسد
مصطفی گریه کنان زیر گلویش بوسد

این گل سرخ که زیبنده زهرا و علی ست
لاله گلشن ارزنده زهرا و علی ست

این همان چشمه جوشنده زهرا و علی ست
این همان مهر درخشنده زهرا و علی ست

از فروغ رخ او تا که تکلم کردند
بر رخش این دو گل یاس تبسم کردند

نور او منبع و سرچشمه خورشید بود
روی او خوب تر از ماه شب عید بود

مهر او آینه روشن توحید بود
حب او روز جزا مایه امید بود

هر که شد ذره این مهر به خورشید رسد
پیرویش عاقبت الامر به توحید رسد

آی فطرس به خدا قبله حاجات رسید
خیز از جا که کنون وقت ملاقات رسید

بنگر لاله ای از گلشن سادات رسید
نور سبزی ز جمالش به سماوات رسید

نور این مهر چراغ سحرت خواهد داد
عطر این گل ز وفا بال و پرت خواهد داد

روی او آینه صبر و ثبات است بیا
نفسش باعث احیاء حیات است بیا

در دو عالم همه را فلک نجات است بیا
بهر آزادی تو برگ و برات است بیا

کائنات از دم او زنده و جاوید شوند
گمرهان با نگهش پیرو توحید شوند

این همان است که دل در طلبش می کوشد
کوثر عشق ز انگشت پیمبر نوشد

به تنش جامه گلرنگ شهادت پوشد
این همان است که خونش همه دم می جوشد

دل جبریل «وفائی» ز غم او خون است
این حسین است که اسلام به او مدیون است


شاعر : استاد سید هاشم وفایی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

خدا زمین و زمان را دوباره حیران ساخت
تمام شوکت خود را به شکل انسان ساخت

کشید قامت او را قیامتی برخاست
برای غارت دل ها سپاه مژگان ساخت

ز اوج شانه او آسمان به خاک افتاد
برای هر سر زلفش دلی پریشان ساخت

میان طاق دو ابروی او گره انداخت
از آن دو تیغ گره خورده باد و طوفان ساخت

خدا برای حماسه دلاوری آورد
برای شیر خدا شیر دیگری آورد

نسیمی از تو وزید و زمین شکوفا شد
بهشت در به در کوچه های دنیا شد

برای این که به پای تو بال و پر بزنند
در ازدحام ملائک دوباره دعوا شد

همان شبی که رسیدی مدینه یادش هست
نگاه کردی و عالم پر از مسیحا شد

نگاه کن که تمام دلم طلا گردد
که گر اشاره کنی خاک کیمیا گردد

شکوه چشم تو هوش از سر گل ها برد
زلالی آمدنت آبروی دریا برد

بهانه تو به صحرا کشید مجنون را
کشید عکس تو و دودمان لیلا برد

شمایلی ز تو یوسف شبی به خوابش دید
حدیث روی تو گفت و دل از زلیخا برد

قسم به چشمان مست آهوها
که گرد راه تو صبر از تمام صحرا برد

شکافت سینه امواج سهمگین را باز
کسی که نام تو را در کنار دریا برد

قسم به مشک قسم به دلت که بی همتاست
خوشا به حال تو آقا که مادرت زهراست

شاعر:حسن لطفی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

آسمان امشب ز دامن جای گل ریزد ستاره
مـاه، سرگرم تماشـا مهـر مبهوت نظاره

مرحبا! ای ماه شعبان، ماه آوردی دوباره
مـاه آوردی دوبـاره ماه، نه! یک ماه‌پاره

قلب آل‌الله خرم، چشم خیرالناس روشن
خانۀ مـولا شده از طلعت عباس، روشن

چشم دل بگشا که وجه خالق اکبر ببینی
شیـر ثـارالله را در دامـن حیـدر ببینی

بلکه در آغوش حیدر، حیدر دیگر ببینی
ساقـی عترت کنار ساقـی کوثـر ببینی

چشم شو تا بنگری آیینۀ حق‌الیقین را
شیـر ثارالله و شمشیر امیرالمؤمنین را

فاطمـه! ام‌البنین! شیرخـدا را شیر زادی
مرحبا! مادر! که بر دست خدا شمشیر زادی

سـورۀ انـا فتحنـا را بهیـن تفسیر زادی
لشکـر پیـروز دشت کربلا را میـر زادی

شیرِ شیر داور است این پای تا سر حیدر است این
فاش می‌گویم کـه زهرا را حسین دیگر است این

روی، داور دست، حیدر خصلت و خوی رسولش
سیر معراج الهی هم صعودش هم نزولش

کیست این ریحانه‌الحیدر کـه زهرای بتولش
کرده در اوج سرافرازی به فرزندی قبولش؟

نقش پیشانیش باشد این که این یار حسین است
حضرت عبـاس، سقـا و علمــدار حسین است

شاعر:غلامرضا سازگار

[نرگس منتظر]

دست خدا

قربان عاشقی که شهیدان کوی عشق

در روز حشر رتبه او آرزو کنند


عباسِ نامدار که شاهان روزگار
از خاک کوی او طلب آبرو کنند


سقای آب بود و لب تشنه جان سپرد
می خواست آب کوثرش اندر گلو کنند


بی دست ماند و داد خدا دست خود به او

آنان که منکرند بگو رو به رو کنند


گر دست او نه دست خدائی ست پس چرا
از شاه تا گدا همه رو سوی به او کنند


درگاه او چو قبله ی ارباب حاجت است
باب الحوائجش همه جا گفتگو کن

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

میرزا عبدالجواد جودی خراسانی

[اشک مهتاب*خادمه فاطمه زهرا(س)تا ابدالدهر*]

امشب است آن شب كه شادى بر در دربار عشق

حلقه مى كوبد كه عقل آمد پى دیدار عشق

ساقیا لبریز كن امشب ز مى پیمانه را

تا به مستى پرده بردارم من از اسرار عشق

سینه زنها سینه چاكان سینه سرخان را بگو

دست افشانى كنید آمد سپهسالار عشق

تا كه سازد پرچم خودكامگى را سرنگون

زد قدم در ملك عالم میرو پرچمدار عشق

نقطه پرگار هستى گر حسین بن على است

آمد از ره پاسدار نقطه پرگار عشق

تا دهد سرمشق جانبازى به جانبازى ما

آمد آن جانباز قطعه قطعه پیكار عشق

آنكه با تیغ كجش شد قامت اسلام راست

آمد از ره تا ببوسد سنگر ایثار عشق

تشنه لب رفت و برون شد تشنه و لب تشنه كرد

جان شیرین را نثار مقدم دلدار عشق

بر سر پیمان نشست و با عدو پیمان نبست

داد سر با سرفرازى تا كه شد سردار عشق

دست داد و دست از فرزند زهرا بر نداشت

كز مقام و مرتبت شد جعفر طیار عشق

چشم داد و چشم بر خوان ستمكاران ندوخت

تا كه شد سیراب از سر چشمه سر شار عشق

میشود مستور زیر ابر تا روز معاد

ماه بیند روى ماهش تا كه نگردد خار عشق

از على باید چنین فرزند تا روز مصاف

همچو گل پرپر شود تا كه نگردد خار عشق

شیر حق را شرزه شیرى داد حق ، كز هیبتش

روبهان را مى كند در دهر تار و مار عشق

اى بنازم بر چنین ازاد مردى كز شرف

گوى سبقت برده در ایثار با اقرار عشق

آفرین بر همت مردانه اش كز یك نگه

چون على وا مى كند صدها گره از كار عشق

رحمت حق باد بر شیر تو اى ام البنین

این چنین شیرى نمودى هدیه بر دادار عشق

تا كه او باب الحوائج هست دست حاجتى

شاعر ژولیده را نبود بر اغیار عشق

ژولیده نیشابوری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای یكه تاز عرصه‌ی عشق و وفا، حسین
و پاکباز پهنه‌ی نَردِ بلا، حسین

گر خونبهای توست خدا، نی عجب از آنك
باشد رَهین خون تو، دین خدا حسین

پا هر كجا نهی مَلك آید ز پی، مگر
خاك رهت به دیده كند توتیا حسین

بیگانه كردی‌اش ز جهان و جهانیان
هر دل كه گشت، با تو دَمی آشنا حسین

الحق رواست فخر فروشد، به خسروان
هر كس بر آستان تو گردد گدا، حسین

عشقت عجین شده است در آب و گل وجود
بر لوح سینه‌ها شده منقوش، «یا حسین»

گر جلوه‌ای به محفل بی روح ما كنی
جان می‌دهیم در عوضِ رو نما حسین

جاوید باد یاد تو در دل كه جز تو نیست
فرمانروای مملكت قلبها حسین

علی انسانی

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

ای که خورشید جمالت پرتو افشانی کند
عالمی را جلوه ات زیبا و نورانی کند

تو همان خورشید تقوائی که عرش و فرش را
از فروغ وجلوۀ تو حق چراغانی کند

جای دارد رهگذارت را ز گلهای بهشت
جبرئیل از عالم بالا گل افشانی کند

ای بهشتی رو عجب نبود اگر رضوان خلد
از جنان گرد سرت اسپند گردانی کند

می زند لبخند بر رویت حسین ین علی
تا تماشا در رخت آیات قرآنی کند

امشب از یمن قدوم با شکوه تو حسین
هرکجا سائل بود دعوت به مهمانی کند

زینت عبادی و شایسته باشد تا خدا
نام زین العابدین را برتو ارزانی کند

شب همه شب بردعا و نغمه ات مرغ سحر
گوش جان را می سپارد تا غزلخوانی کند

سر زند ازچشم تو تا عرش یک رنگین کمان
هر زمانی دیده ات را اشک بارانی کند

هیچ کس را با چنین تقوا ندیدم غیر تو
سجده های خویش را اینقدر طولانی کند

ای شهید زنده جز تو کیست بعد از کربلا
تا از این گلشن به اشک خود نگهبانی کند

شمع جمع محفل امروز مائی و زما
غیر تو فردا چه کس رفع پریشانی کند

کوثر توفیق می خواهد ز درگاه خدا
تا «وفائی» درمدیح تو ثنا خوانی کند


شاعر : استاد سید هاشم وفایی