آبشار احساس * اشعار زیبا در وصف موالید فرخنده شعبان *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

به پنجم روز شعبان در مدینه آمده دنیا
علی بن الحسین بن علی آن گوهر والا

گرفته شهربانو در بغل قنداقه او را
کند شکر خدا جدش علی عالی اعلا

پدر باشد حسین وشاد ازمیلاد فرزندش
مبارکباد می گوید براوجبریل از بالا

علی اوسط است وبر علی اکبر برادر او
رخش را بوسه باران کرد اکبر زاده لیلا

ولیعهد حسین است وولایت را مه چارم
میان عابدان کل عالم شاخص ویکتا

شرافت دار می گردد سجده با وجود او
برای عابدین زینت برای ساجدین آقا

خدا خواهد که او بیمار درکرببلا گردد
بماند زنده وباشد به جمله شیعیان مولا

بود گریان همیشه بر مصیبتهای بابایش
مکمل می شود این کار بهر نهضت بابا

شود جشنی بپا با یاد میلادش در جنت
به مهمانداری مولا حسین وحیدر وزهرا

بسی شادی نما ای شیعه در هنگام میلادش
که تا بابای او گیرد دستت در صف عقبی

خداوندا نصیب من نما در روز میلادش
کنم طوف مزار اودر شهر رسول الله

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد
پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد

مژده ای دل که برای دل غمدیده ما
هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد

خیز ای دل تو بیارای کنون بزم طرب
که دگر موسم اندوه به پایان آمد

مطربا نغمه نو ساز کن و پای بکوب
که به ما مژده وصل شه خوبان آمد

ساقیا باده بده خود بنما سرمستم
زان می‌ای کو به تن خسته ما جان آمد

ظلمت و تیرگی شام الم رفت کنون
روز شادی شد و خورشید فروزان آمد

غنچه‌ی دهر در این روز بخندید دگر
که به بستان علی نوگل خندان آمد

عطر پاشید به بستان که همه عطرآگین
سمن و یاسمن و سنبل و ریحان آمد

بلبل از لب به ترنم بگشاید نه عجب
که به گلذار نبی بلبل خوش خوان آمد

گوهری از صدف بحر کرم گشت عیان
که به توصیف رخش لولو مرجان آمد

نور حق جلوه به برج شرف زهرا کرد
بین به این نور که این گونه درخشان آمد

وه چه روزی است مبارک ز قدوم شه دین
موسم مغفرت و رحمت یزدان آمد

روز فرخنده میلاد حسین ابن علی(ع)
مژده‌ی خامُشی آتش نیران آمد

باعث کون و مکان منشاء ایجاد حسین
که وجودش به جهان مفخر انسان آمد

مظهر ذات خدا سبط رسول دو سرا
نور چشمان علی آن شه مردان آمد

حیف و صد حیف که در واقعه کرب و بلا
بر تن خسته او ظلم فراوان آمد

بر سر عهد و وفا در ره معشوق نگر
خود فدا کرد که سالار شهید آن آمد

ای غلامان اگرت بار گنه سنگین شد
غم مخور چونکه حسین شافع عصیان آمد

(كیمیای اشك؛ سید جلال یاسینی)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

من منتظرم که ماه شعبان برسد
نوری ز فلک بر دل انسان برسد

میلاد ابالفضل و حسین ابن علی
هم سید ساجدین و خوبان برسد

میلاد گل حسین یعنی اکبر
این سید و سرور جوانان برسد

من منتظر ظهور مهدی هستم
ای کاش خبر نیمه شعبان برسد

وکیلی زارچ

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شوري است ميان سينه ، دل بيتاب است
غوغاست در آسمان و شب مهتاب است

از عرش صداي هلهله مي آيد
عيد است...شب ولادت ارباب است

ارباب جهان امير عالم آمد
فرزند علي"ع"نگين خاتم آمد

از عرش به فرش آمده خون خدا
بر ذات خدا آيت اعظم آمد

بر جان جهان حسين"ع" جانان باشد
بر ملك جهان حسين"ع" سلطان باشد

با خلق جهان بگو كه با عشق حسين"ع"
هر كس شده مانوس مسلمان باشد

بي عشق حسين"ع" بي كسم بي كارم
با عشق حسين"ع" ماجراها دارم

يك عمر گذشت و آرزويم اين است
اي كاش ميان روضه جان بسپارم

عيد است ولي من اشك نم نم دارم
در ديده ز غصه ي حسين"ع" يم دارم

عيد است ولي رخت عزا ميپوشم
آقا چه كنم حال محرم دارم

با ياد محرمت عزا ميگيرم
بر پزچمتان خورده گره تقديرم

من منتظرم فقط شما لب تر كن
اصلا تو بگو بمير ، من ميميرم

اي واي هواي كربلا زد به سرم
اي كاش شود كه تا حريمت بپرم

من كربوبلا نرفته ام ، دردم را
جز بر در خانه ات كجا من ببرم

تا كربوبلا نيامدم جان ندهم
عشقت به جهان قسم به قرآن ندهم

يك كربوبلا و...بعد جانم بستان
گفتم كه حرم نرفته من جان ندهم

شاعر : محمد هاشم مصطفوی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نسیم آمد این بار از خوش مسیری
رسانَد به ما مژده ی دلپذیری

خبر خوش خنک کرد کام زمین را
بهاری شد این خطّه ی گرمسیری

به یک خانه ی ساده کنج مدینه
چه زائرسرایی چه مهمانپذیری

به دامان شهبانویی آسمانی
چنین مادر پاک و روشن ضمیری

به ارباب دلها خدا هدیه داده
چه شمس الضّحایی چه ماه منیری

چه ماهی که دلها همه صید چشمش
ز مژگان خود تا رها کرده تیری

اماما تو خود زینت عابدینی
پناه و امید صغیر و کبیری

کریمی، عزیزی، امیری، بزرگی
امامی، رئوفی، صبوری، بصیری

تو خود خانه ی کعبه را مستجاری
به درگاه ایزد اگر مستجیری

تو عطر اقاقی در این خاکدانی
تو گرمای عرفان در این زمهریری

تو بُغض غریب دعای کمیلی
تو روح بلند دعای مجیری

مقام رفیع تو را غبطه خوردند
همه کهکشانهای این راه شیری

تو دریای صبری، تو موج وقاری
تو علم لدنّی، تو خیر کثیری

تو سبزینه ی برگ شاداب عصمت
تو خود میوه ی بوستان غدیری

دعا را تو یاد ابوحمزه دادی
چه می شد که دست مرا هم بگیری

زبور است آری بر آل محمد
کتاب صحیفه به آن بی نظیری

تو سیراب سرچشمه های دعایی
تو از باده ی سرخ سجاده سیری

معلم تویی؛ از تو آموخت شیعه
ولایت مداری ولایت پذیری

به وقت خطابه بسی سربلنی
به گاه عبادت گهی سر به زیری

جسارت نباشد سؤالی بپرسم
چرا در جوانی بدین مایه پیری

چهل سال گریه تو را پیر کرده
چرا چلّه ی اشک باید بگیری

تویی یادگار غم اهل خیمه
تویی دفتر خاطرات اسیری

تو با دست بسته به همراه زینب
رسالات خون خدا را سفیری

تو تب کردی و صبر کردی و گفتی:
حسینٌ امیری و نعم الامیری

نشد تا که در بزم نامردم شام
سر خویش یک لحظه بالا نگیری

به جالوتیان سنگ داود بودی
خوشا این شجاعت، زهی این دلیری

اماما مدد کن به صحرای محشر
ز ما استغاثه ز تو دستگیری

گدای شمایم که تقدیرم این شد
تو را شاهی و نوکران را فقیری


شاعر : عباس احمدی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مژده ای دل که دگر سوم شعبان آمد
پیک شادی ز بر حضرت جانان آمد

مژده ای دل که برای دل غمدیده ما
هدهد خوش خبر از نزد سلیمان آمد

خیز ای دل تو بیارای کنون بزم طرب
که دگر موسم اندوه به پایان آمد

مطربا نغمه نو ساز کن و پای بکوب
که به ما مژده وصل شه خوبان آمد

ساقیا باده بده خود بنما سرمستم
زان می‌ای کو به تن خسته ما جان آمد

ظلمت و تیرگی شام الم رفت کنون
روز شادی شد و خورشید فروزان آمد

غنچه‌ی دهر در این روز بخندید دگر
که به بستان علی نوگل خندان آمد

عطر پاشید به بستان که همه عطرآگین
سمن و یاسمن و سنبل و ریحان آمد

بلبل از لب به ترنم بگشاید نه عجب
که به گلذار نبی بلبل خوش خوان آمد

گوهری از صدف بحر کرم گشت عیان
که به توصیف رخش لولو مرجان آمد

نور حق جلوه به برج شرف زهرا کرد
بین به این نور که این گونه درخشان آمد

وه چه روزی است مبارک ز قدوم شه دین
موسم مغفرت و رحمت یزدان آمد

روز فرخنده میلاد حسین ابن علی(ع)
مژده‌ی خامُشی آتش نیران آمد

باعث کون و مکان منشاء ایجاد حسین
که وجودش به جهان مفخر انسان آمد

مظهر ذات خدا سبط رسول دو سرا
نور چشمان علی آن شه مردان آمد

حیف و صد حیف که در واقعه کرب و بلا
بر تن خسته او ظلم فراوان آمد

بر سر عهد و وفا در ره معشوق نگر
خود فدا کرد که سالار شهید آن آمد

ای غلامان اگرت بار گنه سنگین شد
غم مخور چونکه حسین شافع عصیان آمد

(كیمیای اشك؛ سید جلال یاسینی)