خوب است که اشاره ای خیلی گذرا به "صالح" نیز داشته باشیم. بعضی بزرگان در تبیین "عمل صالح" قریب به این مضمون فرموده اند (4):
مرحله ی عالیقدر و عظیم و بسیار بلندی است که دارای آثار بسیاری می باشد. حال می توان گفت: وقتی "صالح" صفت عبد قرار می گیرد، محشری از فضائل و کمالات الهی در وجود مبارک صاحب این عنوان برپا می شود و آن وجود نورانی به مرحله ی عصمت بار می یابد. شاید به همین علت است که در فرازهای میان زیارتنامه ی حضرت عباس – صلوات الله علیه – عرض می کنیم:
"قلبی مسلم لکم و انا لکم تابع و نصرتی لکم معدة"
که معنایی تقریبا اینچنین دارد: قلبم تسلیم شماست و من پیرو شما بوده و کمک و یاریم برایتان آماده است.
روشن است که این جملات را فقط نسبت به معصوم می توان عرض نمود. در فضایل حضرت قمر بنی هاشم – سلام الله علیه – سخن بسیار است و عقل نگارنده قاصر. از درگاه حق تعالی توفیق اقتدا به حضرتش را خاضعانه و عاجزانه مسئلت می کنیم.
پی نوشت:
1- ترجمه کامل الزیارات، طبع جامعه مدرسین، ص558 و 489.
2- همان، ص558.
3- التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج8، ص12.
4- التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج6، ص267.
منبع :تبیان
