بىشك، پیروزى نهایى از آن حزب خداست: فَإِنَّ حِزْبَ اَللّٰهِ هُمُ اَلْغٰالِبُونَ ”(1) و این ظفر همانا اهتزاز پرچم پرافتخار توحید بر فراز جوامع انسانى به دست حضرت بقیة اللّه خواهد بود؛
اما رسیدن به چنین فتح الفتوحى هرگز سهل و رایگان نیست، چرا كه معاندان لجوج و دشمنان عنود كه منطق فرعونى دارند،
در برابر منادى یگانهپرستى و احیاكننده عدالت در عرصه زندگى انسان كه در پى رهایى بشر از بندگى صاحبان زر و زور و هدایت آنان به بندگى خداى یگانه است و پیچیدن طومار استثمار و خودكامگى فراعنه عصر ظهور را در دستور كار خود دارد، به مقاومت برخواهند خاست و چون دیگر طواغیت كه براى اطفاى نور الهى از هیچ جنایتى فروگذار نبودند، از هیچ تلاشى در این مسیر كوتاه نخواهند آمد.
به روشنى مىتوان دریافت كه براى رسیدن به این نصرت الهى فداكارى، نبرد، مبارزه، قربانى دادن و قربانى شدن لازم است و كسى كه به حق در انتظار طلوع خورشید حكومت مهدوى است مىباید براى چنین ایثار و نثارى نیز آماده گردد، وگرنه این گمان كه حضرت حجت عجل اللّه تعالى فرجه به تنهایى و از راههاى غیر عادى اوضاع را سامان بخشد و امور را اصلاح كند و آنگاه انسانها بر سر سفره آماده رحمت آن حضرت بنشینند،
بىآنكه رنج جهاد در راه خدا را بر خویش هموار كرده باشند، اندیشهاى باطل و زعمى آفل است كه مشابه آن دامنگیر برخى از بنىاسرائیل نیز شده بود؛ همانان كه دل به آسایش و آرامش رهایى از ظلم فرعونى خوش كرده بودند؛
امام نمىخواستند هزینه و بهاى این پیروزى را بپردازند؛ عافیتطلبانى كه به پیامبر خود حضرت موسى علیه السّلام عرض كردند: فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ فَقٰاتِلاٰ إِنّٰا هٰاهُنٰا قٰاعِدُونَ. ”(2)”
آنان كه با چنان اندیشهاى در انتظار حكومت امام مهدى عجل اللّه تعالى فرجه نشستهاند و خویش را آماده چنین جهادى نمىكنند،
در حقیقت دوستداران امام غائباند نه منتظران امام قائم؛ و بر همین اساس، نخستین كسانى كه در برابر آن حضرت ایستاده و نافرمانى مىكنند، صاحبان اندیشههایى چنین رفاهطلب و عافیتجو یا متعصب و متحجرند.
در برابر اینان، رادمردانى آزادهاند كه جان خویش در بوته انتظار موعود منتظر گداختهاند و كلام الهى در دستى و سلاح در دست دیگر دارند و در وقت ظهور حضرتش بسان پروانه دور وجود مباركش گرد خواهند آمد و او را در این جهاد مقدس یارى خواهند كرد و نه از نثار جان دریغ مىورزند و نه از ایثار مال ابا مىكنند.