(...◕✿◕◕✿◕ برخی وظائف بانوان در کلام برترین زن هستی ◕✿◕◕✿◕...)

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

استفاده دائمی از بوی خوش

برخی زنان گاهی از آرایش و بوی خوش در محیط خانه استفاده می کنند و گاهی به این امر توجّه نمی کنند خوب است این امر در محیط زندگی زن و شوهری و محل عبادت به صورت امر مستمر و دائمی در آید. حضرت زهرا (س) چنین حالتی داشت و انتظار او از بانوان هم این است که به این امر همّت گذارند.

امّ سلمه می گوید: از حضرت زهرا (س) پرسیدم که آیا عطر و بوی خوش ذخیره کرده ای؟ فرمود: آری. رفت و شیشه عطری آورد، و مقداری در کف دست من ریخت، بوی خوشی داشت که هرگز نبوییده بودم. گفتم این عطر خوشبو را از کجا تهیّه کرده ای؟ فرمود: «هو عنبرٌ یسقط من اجنحة جبرئیل؛ این عطر مشکی است که از بال و پر جبرئیل فرو ریخته است (14)». آن حضرت، حتی در واپسین لحظه های زندگی بوی خوش رافراموش نکرد. اسماء بنت عمیس می گوید: در واپسین لحظه های زندگی، حضرت زهرا (س) وضو گرفت و به من فرمود: «هاتی طیبی الّذی اتطیّب به و هاتی ثیابی التی اصلّی فیها؛ (ای اسماء!) عطر مرا، همان عطری ک همیشه می زنم، و پیراهنی را که همیشه با آن نماز می گزارم بیاور...(15)».

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

زن و شوهرداری

از مسائلی که زهرا (س) هم عملاً و هم با گفتار به زنها و مردها تعلیم و سفارش نموده نیکو همسرداری و شوهرداری است. به مردها این گونه سفارش نمود: «خیارکم الینکم مناکبة و اکرمهم لسانهم ؛ بهترین شما کسی است که در برخورد با مردم نرم تر و مهربان تر است و ارزشمندترین مردم کسانی هستند که با همسرانشان مهربان و بخشنده اند(16)».

اما زنان اولین نکته که جداً باید به آن توجّه کنند مهربانی با شوهر و خوبی های او را به زبان آوردن است، البته این وظیفه به عهده مرد نیز هست که با همسر خود مهربان باشد و نسبت به او اظهار محبت کند و خوبی های او را به زبان آورد.

حضرت زهرا (س) از همان روز اول زبان به تمجید علی (ع) گشود و خوبی های او را مرتب بیان و بازگو نمود که به نمونه هایی اشاره می شود.

[یاس بهشتی* خادمه باب الحوائج جواد الائمه (ع)*]

1ـ شب ازدواج

حضرت زهرا (س) در لحظه های آغازین زندگی، لب به ستایش شوهر نمونه اش گشود و به شناساندن آن بزرگمرد پرداخت، و در اشعاری چنین فرمود:

افتخار و عزت والا، از آن ما شد و ما در میان فرزندان «عدنان» سربلند شدیم، تو به بزرگی و برتری رسیدی و از همه آفریده ها والاتر شدی و جنّ و انس از عظمت تو عقب ماندند.

منظورم «علی (ع)» است بهترین کسی که گام بر خاک نهاده است، بزرگوار و دارای احسان و نیکی .

برترین های اخلاقی و بزرگی از آن اوست تا آن زمان که مرغان بر شاخه ها به ترنّم مشغولند(17).