قتل نفس انسان بیگناه یکی از گناهان کبیره است که خداوند برای آن شدیدترین عذابها را در نظر گرفته است.
قرآن کریم به حفظ و حرمت جان انسانهای بیگناه اهمیت فراوان داده است.
زمانی که انسان بیگناهی کشته میشود در واقع حق حیات و زندگی از او گرفته میشود و او به صورت ناخواسته از بزرگترین حق و نعمتی که خداوند بر او عطا کرده است محروم میگردد.
ازدیدگاه اسلام جان هر انسان، (فرقی نمی کند، چه مسلمان باشد چه نباشد)، محترم است و
گرفتن جان فقط حق خداوند است که بر ما انسانها جان بخشیده است و غیر از خداوند کس دیگری حق ندارد که دیگری را از این نعمت خدادادی محروم سازد.
همان طور كه گفته شد قرآن كریم به حفظ و حرمت جان انسانهای بیگناه اهمیت فراوان داده است.
این اهمیت و ارزش، به اندازهای است كه قتل یك انسان بیگناه را معادل قتل همه مردم دانسته و از این رو، به شدت مؤمنان را از ارتكاب گناه كبیره قتل عمد انسان بی گناه منع فرموده است، ودر قرآن می فرماید:
« ... هر كس انسانی را بدون ارتكاب قتل یا فساد در روی زمین بكشد، چنان است كه گویی همه انسانها را كشته است... »[1] خداوند خیلی صریح و روشن در آیه دیگر به بیان مجازات و کیفر شدید كسانی را كه فرد با ایمانی را عمداً به قتل برسانند، اشاره کرده است: « و من یقتل مومناً متعمداً فجزاوه جهنم خالداً فیها و غضب الله علیه و العنه و اعد له عذابا عظیما »
1- خلود یعنی جاودانه در آتش دوزخ، میفرماید:
«كسی كه مومنی را از روی عمد بكشد مجازات او دوزخ است كه در آن جاودانه میماند»
«و من یقتل مومناً متعمداً فجزاوه جهنم خالداً فیها»