`**•.❀.•** شهید گمنام ღღ (کبوتران سبکبال) ღღ`**•.❀.•**

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کـاش مثـل فروغ و زیـنب و معصــومــه
کـه قبــر قشنــگ بـابـا شون معـلـومــه
بابا چی می شد یه قبر خوشگل داشتی
می شد همـه غصـــه هامـون مخـتومـه


ای کاش می شد تا تو رادر مامن گمـنامیت رها کنیـم و بگـذریم
که تو این چنین میخواستی .
اما ای عـزیز !
اجـر تو در کتمان کردن است و اجر ما در افشاکردن
تا تاریخ در افـق وجود تو قلـه های بلند تکامل انسانی را ببیـند.

شهید سید مرتضی آوینی

[نرگس منتظر]

شهید گمنام، فرزند روح‌الله؛ همدم روزهای تنهایی مادر

نگاهی به مادر کرد و سرش را در گریبان فرو برد.
شرم، اشک، لرز، همه چیز از درون او موج‌ می‌زد.
دست به جیب برد و پلاک نیمه سوخته تو را به مادر داد؛ پلاکی که با خون غسلش داده بودند، اما از تو چه خبری داشت؟... هیچ...

هوا بارانی است. نمی‌دانم چرا یاد تو افتادم. یاد اشک‌های آخرین خداحافظی‌ات که در میان پلک‌ها پنهان شد. یادت هست این مادرت بود که رویت را بوسید و تو را از زیر نورانی‌ترین‌ها رد کرد؟ یادت هست چند قدمی برداشتی و با یک نگاه دیگر به مادر از آن کوچه گذشتی؟
مادر می‌دانست که نباید پشت سر مسافرش گریه کند؛ اما اشک‌ها این را نمی‌فهمیدند و بعد از رفتن تو، باریدند.
آخرین نامه‌ات را که نوشتی، یادت هست؟ روبه‌رویت برهوتی از عشق بود و در نگاه تو این زمین و آسمان بودند که در یک نقطه به هم متصل می‌شدند؛ زمین خاکی و آسمان آبی. آیا برای تو هم وصلی خواهد بود؟ روی آن تخته سنگ نشسته بودی و قلم را بی‌پروا حرکت می‌دادی. در کنار تو لاله روییده بود. برای مادر چند شاخه چیده بودی.
آری! آخرین نوشته‌ات هنوز با همان لاله‌ها در کنار عکس تو روی طاقچه قدیمی خانه‌اند.
مادر هر روز به آنها نگاه می‌کند و با اشک دل به لاله‌های تو آب می‌دهد.
می‌دانی تا به امروز هنوز هیچ کس جرئت کنار زدن پرده دل مادر را نداشته است.
تنها خاطره‌ای که در کنج ذهنش امید دیدار تو را می‌دهد، آخرین لبخندت است وقتی که از پیچ کوچه می‌گذشتی و دستی که بالا بردی.
مادر حالا می‌فهمد که تو می‌خواستی بگویی «مسافر آسمانی» اما فقط اشاره کرده بودی؛ بی‌‌هیچ حرفی.

ثانیه‌های انتظار سال‌ها بود که می‌گذشت تا اینکه صدای دستی لرزان روی زنگ در، قلب مادر را فشرد. همسنگرت بود؛ یکی از آنها که مانند تو مسافر آسمان بود، اما...
نگاهی به مادر کرد و سرش را در گریبان فرو برد.
شرم، اشک، لرز، همه چیز از درون او موج‌ می‌زد. دست به جیب برد و پلاک نیمه سوخته تو را به مادر داد؛ پلاکی که با خون غسلش داده بودند، اما از تو چه خبری داشت؟
... هیچ...

از آن به بعد، تنها سنگ‌هایی که روی آنها نوشته بودند «شهید گمنام، فرزند روح‌الله» همدم روزهای تنهایی مادر شد.

غزلی برای شهید گمنام از زبان او می‌خوانیم:

نه جامه‌ای، نه پلاکی، نه عطر خاطره‌ای
نه ره به‌سوی تو دارد نگاه پنجره‌ای
نه واژه‌ای، نه کلامی، نه بانگ آوازی
نه بغض می‌شکند در تو تار حنجره‌ای
سکوت، غرق سکوتی شهید گمنامم
ندارد آن دل پرخون سر مناظره‌ای
توکیستی گل پرپر که در عبور از خاک؟
میان حلقة فوج ملک محاصره‌ای
نمی‌شناسمت اما چه می‌درخشی تو
که آفتابی و من اشتیاق شاپره‌ای
تو آن‌قدر به خدای امید نزدیکی
که دست سبز گشایش برای هر گره‌ای
دریغ و درد که آغوش شهر کوچک بود
برای چون تو بزرگی، شهاب گستره‌ای

مریم رهبری-تهران، برگرفته از امتداد

[حدیث*خادمه مهدی فاطمه(س)*]

این دست های خالی و ساده دخیل دعایتان

تنها مرا به رسم رفاقت دعا کنید...

شهدا را به یاد بسپاریم نه به خاک !





کاروان عشق حرکت کرد اما ما از قافله ماندیم
بارپروردگارا نصیب ما هم بفرما شهادت...

اللهم عجل لولیک الفرج

"من المومنین رجال صدقوا ما عهدوا علیه فمنهم
من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا"

کجائید ای شهدای گمنام ...

ای کاش دیگر نگو-یی-م که شهدا شرمنده ایم!!!

   

كلیپی تاثیر گذار درباره شهدای گمنام كه با روضه خوانی حاج مهدی موسوی و سید علی بنی عقیل همراه میباشد

با اجرای حجة الاسلام والمسلمین مهدوی بیات

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]