عقل و شهوت ملاک سعادت و شقاوت
بسمه تعالی
آن نیرویی که موجب درک حقایق و پذیرش واقعیات و طرح سعادت و سلامت و مدبر امور مثبتیه در حیات انسان می باشد عقل است. در روایات اهل بیت به نقل اصول کافی در باب عقل از این گوهر با ارزش تعبیر به پیامبر باطن شده است. شهوت به طور طبیعی نعمت حق و موجب لذت بری از حیات مادی و باعث حرکت و کار و کوشش و فعالیت انسان در زندگی دنیایی و گاهی آخرتی است. شهوت اگر مقید به نور عقل و دنباله رو برای این چراغ پر فروغ معنوی باشد ، فضای زندگی سالم و عرصه گاه حیات سفره رحمت حق و و جود آدمی مصداق انسانیت و ارزشش از ارزش ملائکه برتر می شود. عقل اگر در زندان شهوت اسیر شود و از پخش نور خود ممنوع و محروم گردد، کارگردان حیات آدمی، شهوت بی قید و شرط،و خواسته های بی محاسبه شود و چشم باطن و ظاهر از پی شهوت، جز امور مادی نبیند و ملاک حیات انسان شکم و غریزه جنسی گردد آثار انسانیت محو و آدمی بدتر از حیوانات و بهائم شود.
عبد الله بن سنان گوید از حضرت صادق (ع) پرسیدم ملائکه بالاترند یا بنی آدم؟حضرت پاسخ داد امیر المومنین (ع) فرمود:
ان الله عزوجل رکب فی الملائکه عقلا بلا شهوت و رکب فی البهائم شهوت بلاعقل و رکب فی بنی آدم کلتیهما فمن غلب عقله شهوته فهو خیرمن ملائکه ومن غلبت شهوته عقله فهو شرمن البهائم«1»
خداوند عزوجل در ملائک عقل بدون شهوت و در چهار پایان شهوت بدون عقل گذاشت ودر بنی آدم عقل و شهوت مقرر داشت پس کسی که عقلش بر شهوتش غلبه کند برتر از ملائکه و هر آنکس شهوتش بر عقلش غلبه کند بدتر از حیوانات است.
این حقیقت اگر در جنس زن همانند مرد تجلی کند بدون تردید ارزش و قیمت و کرامتش بیش از ملائکه خواهد بودو اگر این موجود از عقل دور اندیش و پیامبر باطن و نور درون چشم بپوشد و همت خود را زر وزیور و عشوه و ناز وآرایش و شهوت و جلوه و خود نمایی در برابر دیگران قرار دهد همچون مردان فاسد و کافر و ناسپاس از حیوانات بدتر است
1- بحار ج57ص299
نقل قول
