این مقاله در ادامه ـ از زاویه نگاه خودش ـ تعدادی از شبکههای شیعی عربی را اینگونه معرفی میکند:
الکوثر: شبکهای است که در سال 1980 و در ایام جنگ ایران و عراق با یک ساعت برنامه در روز آغاز به کار کرد. این شبکه در آن زمان به تبلیغ انقلاب [امام] خمینی در عراق و سوریه میپرداخت و بیشتر در زمینه مسائل سیاسی آن زمان جهان عرب برنامه پخش میکرد و کمتر به تبلیغ تشیع میپرداخت. ولی هماکنون به یکی از فعالترین شبکههای شیعی مبدل شده است.
المنار: شبکه متلق به شیعیان لبنان و خصوصا جنبش حزبالله است که در سال 1991 آغاز به کار کرد. در سالهای آغازین فعالیت المنار، پخش برنامههایش محدود به مناطق جنوبی لبنان و برخی کشورهای همسایه آن بود. اما در سال 200 به عنوان شبکهای ماهوارهای که در تمام دنیا قابل دریافت است، فعالیت منسجمتر و هدفمندتری در دستور کار خود قرار داد. این شبکه در حال حاضر از ضریب نفوذ بالایی در مناطق عربی برخوردار است و به خاطر انتسابش به مقاومت اسلامی، بیشتر برنامههای خود را با نگاهی سیاسی تولید میکند. مهمترین اقدام المنار، تسریع در روند خروج کامل نیروهای اسرائیلی از مناطق اشغالی جنوب لبنان بود. البته این مسأله مانع از آن نیست که المنار از پخش زنده برنامههای دینی و تبلیغی به خصوص در ایام محرم و غدیر خودداری کند!
اهل بیت(ع): شبکهای ماهوارهای است که از کربلا در عراق پخش برنامه میکند.
الانوار: مقر شبکههای ماهوارهای الأنوار یک و دو در کویت است. یکی از آنها، اقدام به تولید و پخش برنامههای آموزشی و علمی در زمینه عقاید شیعه مینماید و دیگری برنامههای ادعیه و مراثی شیعیان را پخش میکند.
المعارف: متعلق به شیعیان بحرین است. آنها بزودی شبکه "فورتین" (14 معصوم ـ دوازده امام(ع) و نبی(ص) و فاطمه(س)) را هم ارائه خواهند کرد.
هادی تیوی: شبکه ماهوارهای مخصوص کودکان است و کارتونها و سریالهای شیعی مخصوص کودکان و نوجوانان پخش میکند. بسیاری از خانوادههای سنی نیز کودکان خود را به دیدن این برنانمهها تشویق میکنند؛ حال آنکه از خطر تأثیر و نفوذ تشیع در کودکان غافلند!
اخیرا نیز شبکههای شیعی به شکلی هماهنگ سریال ایرانی یوسف پیامبر(ع) را بر روی آنتنهای خود دارند که بسیاری از مردم منطقه و به خصوص زنان و جوانان را مجذوب خود کرده است.
نویسنده مقاله در ادامه توهینهای خود به ایران و شیعیان، اتهام ناروای دیگری به شبکههای ماهوارهای شیعی وارد میکند. او میگوید: «شبکههای شیعی تمام تلاش و هم خود را صرف بیان احادیث منقول از ائمه(ع) میکنند. درواقع آنها تلاش میکنند تا این مطلب را القاء کنند که صحابه و احادیث نقل شده از آنها ـ با وجود امام معصوم(ع) ـ بیفایده و غیرقابل استناد هستند و به جای آن باید از احادیث مجعول و نامعلوم شیعیان استفاده کرد»!!
مقاله سراسر وهن و اتهام مفکرة الاسلام، در انتها غرض واقعی خود را نشان میدهد و تیر خلاص خود ـ که همانا خشم از ولایت فقیه و مبارزه با مقاومت اسلامی است ـ را رها میکند و مینویسد: «دو شبکه الکوثر ایران و المعارف بحرین، تلاش زیادی برای حمایت از ولایت فقیه و لزوم تبعیت و پیروی از شخص ولی فقیه میکنند. همچنین شبکههای شیعی عراق نیز تلاش دارند تا مقاومت علیه اشغال آمریکایی را به نام خود به پایان برسانند؛ درحالی که همین شیعیان بودند که پای آمریکاییها را به بهانه مبارزه صدام به عراق باز کردند(!!!) از سوی دیگر نیز شبکه المنار تلاش دارد تا مقاومت مردم لبنان علیه اشغال اسرائیل را به نام خود ثبت کند(!!!)». گویا نویسنده مقاله فراموش کرده است که در جنگ 33 روزه تنها حزبالله بود که با وجود حمایت بیدریغ آمریکا، غرب و همه کشورهای عربی از دشمن اسلام و مسلمین، در برابر ارتش تا بن دندان مسلح رژیم صهیونیستی مقاومت کردند.
جمله پایانی مقاله موهن چنین است: «خطر شبکههای ماهوارهای شیعیان که تحت حمایت ایران است، از سلاح هستهای این کشور بدتر است»!
برهان محمودی